Η Βασιλεία του Θεού αποτελεί το ακριβό περιεχόμενο και τον ορίζοντα της πιο συναρπαστικής επαγγελίας του Θεού. Πρόκειται για την ελπιζόμενη εκείνη πραγματικότητα της αλήθειας, της χάρης, της ελευθερίας, της αγάπης, αλλά και της ομορφιάς, για το πλήρωμα της οποίας, στο μέλλον και στα έσχατα, και ο μεγαλύτερος θεόπτης αδυνατεί να αρθρώσει έστω και το παραμικρό ( Απ. Παύλος).
Δυστυχώς πάντοτε παραμορφώνεται οικτρά η έννοια και το περιεχόμενο της. Τοποθετείται στο « υπερπέραν» και νοείται ως κάτι έτοιμο, που περιμένει τους άξιους να εισέλθουν σ’ αυτήν μετά θάνατον και ύστερα από την τελική κρίση.
Αντίθετα, οι γνωστές παραβολές της βασιλείας μιλούν για μια πραγματικότητα ζωής που δίνεται και που διαλεκτικά και δυναμικά αυξάνει, κινείται, μάχεται, συνυπάρχει, ενεργεί αθόρυβα, μεταβάλλει. Πρόκειται για ένα δωρούμενο, γινόμενο και ερχόμενο νέο κόσμο, που ξεκινάει από τον Θεό, που θα πληρωθεί απ’ αυτόν στα έσχατα, μα που είναι και απτό γεγονός του « ενθάδε», που μερικά πραγματώνεται και κερδίζεται μέσα σ’ αυτόν τον ιστορικό κόσμο.
Στο όνομα του και από τώρα μπορεί να έχει κανείς μέσα σ’ αυτή « ζωήν» και « περισσόν», δηλ. κοινωνία με τον Θεόν, αδελφότητα, ειρήνη, δικαιοσύνη, χαρά και ευτυχία. Είναι εκρηκτική πραγματικότητα του είναι μέσα μας και ανάμεσα μας, προσωπική και κοινωνική. Έχει άμεση σχέση με τα προβλήματα και τις ανάγκες, και τις πιο υλικές και ανθρώπινες, από την κήρυξη της μέχρι τα έσχατα. Σημαίνει, εκτός από προσωπική, « κοινωνική και κοσμική μεταμόρφωση».
Τέλος, κατά το μέτρο του σταυρού και της Ανάστασης του Χριστού και με τη δύναμη του Πνεύματος, κύρια χαρακτηριστικά της είναι η αλλαγή και η επαναστατικότητα. Στην έτσι νοούμενη και βιούμενη Βασ. του Θεού έχει ριγμένη την άγκυρα της και απ’ αυτήν αντλεί το όραμα και τις αστείρευτες δυνάμεις της η χριστιανική ελπίδα.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου