Η κατάργηση του Χρόνου

 Π.Μ.Σωτήρχος

Ο πνευματικός άνθρωπος, δηλ. εκείνος που δεν υποτάσσεται στην λογική του κόσμου τούτου, αλλά στον λόγο του Θεού, μπορεί να καταργεί τον χρόνο, κατά την βούλησή του, με τρεις τρόπους : με την ΠΙΣΤΗ, που μετακινεί όρη, με την ΠΡΟΣΕΥΧΗ, που ενώνει την γη με τον ουρανό και με την ΑΓΑΠΗ προς τον θεό, που ξαναβάζει τον άνθρωπο μέσα στον Παράδεισο.

Η ΠΙΣΤΗ, μετακινεί από την ψυχή μας την παρουσία του κόσμου, άρα και τον χρόνο με τον οποίο είναι δεμένος ο κόσμος αυτός.

Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ, είναι σαν το βλέμμα του παιδιού, που  βλέπει στα μάτια τον πατέρα του. Κι εκείνος σταματά τότε κάθε δουλειά του, για να προσέξει τι ζητά το παιδί του. Κι εκεί ακριβώς σταματά η εξουσία του χρόνου και είναι παρούσα και παντοδύναμη η μεταμορφωτική δύναμη και παρουσία του Θεού. Τότε η επικοινωνία του ανθρώπου με τον Δημιουργό του ακυρώνει και καταργεί όλα τα εμπόδια, που δημιουργούν το «μεσότοιχον της έχθρας» μετά  την σταυρική θυσία του Κυρίου.

Η ΑΓΑΠΗ μας βάζει στον Παράδεισο, γιατί Παράδεισος είναι το θέλημα του Θεού,  που μας λέει να αγαπάμε τους πάντες και τα πάντα και να μην καταδικάζουμε κανέναν σ’ αυτήν την ζωή.

"Η κόρη μου η ξενιτειά"