Κοσμάς
ο Αιτωλός! Ο Άγιος της δικής μας εποχής, που τον πρόλαβαν στη ζωή οι γενιές των
προπάππων μας. Ο απόστολος που έστειλε ως εμάς τις διδαχές και τις προφητείες του, από στόμα σε στόμα, με
τους παππούδες μας. Ο άγιος που δούλεψε και πόνεσε για να γίνει η δική μας
εποχή.
Νεοπατερική μορφή χαρακτηρίσθηκε.
Ισαπόστολο τον ανακήρυξε η Εκκλησία τοποθετώντας τον στο ύψος των μαθητών του
Χριστού. Και μείς τον νοιώθουμε αναπόσπαστο από την χορεία των αγίων Πατέρων
μας, ισοστάσιο και συνόμιλο με τις λαμπρές μορφές του νοητού στερεώματος των
Αγίων.
Δεκαεπτά χρόνια τον βρίσκουμε να
ασκητεύει στο Άγιον Όρος και να πυρπολείται από τη φωτιά του Αγίου Πνεύματος
μυστικά, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς. «Επροσκαλέσθην εις το κήρυγμα από
αυτόν τον ίδιον τον Ιησούν Χριστόν», θα πει ο ίδιος αργότερα. Είκοσι χρόνια τον
βλέπουμε εν συνεχεία να οργώνει την ελληνική γη από τη μία άκρη στην άλλη,
πύρινος προφήτης, άγιος του Θεού, και να πυρπολεί τους χριστιανούς με τη φωτιά
που κουβαλούσε μέσα του. Να τους αναζωογονεί την πίστη στο «ποθούμενον» που
πλησιάζει.
Έστειλε το μήνυμα του σε χιλιάδες
ψυχές. Το προφητικό του κήρυγμα τις συντάραξε. Μπροστά του υποκλίθηκαν ακόμη
και οι άπιστοι. «Τούτο τον καλόγερο, ορέ, ήταν αληθινό προφήτη», ομολογούσε ο
αιμοσταγής τύραννος Αλή πασάς. Ο άγιος έγραφε στον αδελφό του Χρύσανθο: «Δέκα
χιλιάδες Χριστιανοί με αγαπώσι, και ένας με μισεί. Χίλιοι Tούρκοι με αγαπώσι, και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες
Εβραίοι θέλουν τον θάνατον μου, και ένας όχι».
Μία ολόκληρη ζωή τον βρίσκουμε να
«παιδεύει», να μορφώνει τους ανθρώπους, να πασχίζει για την σπορά του θείου
λόγου και την παιδεία. «Τους αγρίους ημέρωσε, τους ληστάς καταπράυνε, τους
ασπλάχνους και ανελεήμονας έδειξεν ελεήμονας
και τους ανευλαβείς έκαμεν ευλαβείς, τους αμαθείς και αγροίκους εις τα θεία εμαθήτευσε». Έρριξε τις ρίζες για
να βλαστήσει η παιδεία του γένους. Το μοναστήρι και η Εκκλησία με το πρόσωπο
αυτού του καλόγηρου έγινε πηγή για ν’ αναστηθούν τα γράμματα σ’ αυτόν τον τόπο, ό, τι κι αν διαδίδεται σήμερα. Στο Μπεράτι της Β.
Ηπείρου, στο χωριό Καλικόντασι, λίγο πριν θανατωθεί ο άγιος, άνοιξε το τελευταίο του
σχολείο. Πάνω από διακόσια σχολεία είχε ανοίξει. Μία ολόκληρη ζωή αλέστηκε
σίτος καθαρός και προσφέρθηκε θυσία στον Θεό.
Τριακόσια τόσα χρόνια είναι λίγα για
να τον σβήσουν από μέσα μας. Τριακόσια χρόνια από τον θάνατό του είναι μία
ευκαιρία για να αναβιώσει η μοναδική μορφή του. Η Εκκλησία τον τιμά και τον
βάζει δίπλα σ’ ένα άλλο μεγάλο της άγιο, τον Βασίλειο. Ο μεγάλος πλάι στον
μεγάλο!
π.
Γ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου