Ο αληθινός Θεός

    

                            Αληθινός είναι ο Θεός του τελώνη,

                             όμως τον βλέπουν μόνον αυτοί που τολμούν

                             να ανεβούν στο ιερό

                             και να τα βάλουν με τον εαυτό τους,

                             δηλαδή αυτοί που μπαίνουν στην εκκλησία,

                             όχι για ν’ απαριθμήσουν τις αρετές τους,

                             αλλά για να κλάψουν τις αμαρτίες τους.

                             Αληθινός είναι ο Θεός της Χαναναίας,

                             όμως τον συναντούν μόνον αυτοί που προσδοκούν

                             τα ψιχία τα  υποκάτω της τραπέζης,

                             δηλαδή όσοι τον πλησιάζουν όχι ως άξιοι,

                              όχι  ως πρώτοι, αλλ’ ως έσχατοι,

                             ως οι τελευταίοι στη σειρά,

                             κραυγάζοντας ενώπιον όλων:

                             ελέησον με, Κύριε, Υιέ Δαυίδ.

         

                             Αληθινός είναι ο Θεός του Ζακχαίου,

                             όμως τον βλέπουν

                       μόνον αυτοί που τολμούν να ανεβούν στη συκομορέα,

                             δηλαδή μόνον αυτοί που τολμούν να εκτεθούν

                             ενώπιον όλων

                             για χάρη του Χριστού.

                             Χρόνια τώρα πορεύομαι σε δρόμους που νόμιζα

                             ότι βγάζουν στον Θεό.

                             Και χρόνια τώρα αναρωτιέμαι:

                             Γιατί εγώ δεν έφυγα ποτέ θρηνώντας από το ιερό;

                             Γιατί ο Χριστός δεν ήρθε ποτέ στο δικό μου σπίτι

                             να δειπνήσει;

                             Γιατί η ψυχή  μου ακόμα αιμορραγεί;

                             Γιατί, ενώ εγώ πάσχω και συμπάσχω,

                             εσύ, το παιδί μου, το θυγάτριό  μου

                             δεν θεραπεύεσαι;

                             Γιατί δεν ακούω κι εγώ το γενηθήτω σοι ως θέλεις;

                   Κι έρχονται τώρα ο τελώνης και ο Ζακχαίος και η Χαναναία και η κάθε Χαναναία και μου δείχνουν τον δρόμο.

                   Μου διδάσκουν το ήθος. Μου μαθαίνουν ότι, για να αξιωθώ τον αληθινό Θεό, πρέπει να βρω τρόπους προσέγγισης άξιους του Θεού.

                   Πηγαίνω να βρω αποφασισμένος να προσφερθώ με τον τρόπο που κι Εκείνος προσφέρεται. Να τα δώσω όλα όσα έχω, τον βίον μου άπαντα, δηλαδή το ένα  και μοναδικό μου δίλεπτο. Πηγαίνω να του δώσω αυτό που ποτέ δεν του έδωσα. Αυτό που του χρωστάω: το εξ όλης τη ψυχής. Μόνον έτσι μπορεί ν αρχίσει η σχέση μου με τον Χριστό......

          Μαρία Μουρζά, “Ενώπιος Ενωπίω”