«Χαίρετε λαοί και αγαλλιάσθε, άγγελος εκάθισεν εις τόν λίθον του μνήματος, αυτός ημάς ευηγγελίσατο ειπών, Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, ο Σωτήρ του κόσμου και επλήρωσε τα σύμπαντα ευωδίας».
(Αναστ. Στιχ. Αίνων Κυρ. Β’ ήχου).
Η Εκκλησία, το Σώμα του Χριστού το Άγιον, η υπ’ Αυτού ιδρυθείσα ευδοκία του Θεού Πατρός και δυνάμει Πνεύματος Αγίου, η εν πληρότητι χάριτος την αλήθειαν Αυτού κατέχουσα, διαλαλεί εν χαρά, ευφροσύνη και αγαλλιάσει κατά την λαμπροφόρον αυτήν νύκτα της Αναστάσεως τω πληρώματι αυτής και παντί τω κόσμω μυστήριον καινόν και παράδοξον.
Διακηρύσσει το μυστήριον ότι ο Μονογενής Υιός και Λόγος του Θεού, ο σαρκωθείς εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου, ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Ναζωραίος, ο συναναστραφείς τοις ανθρώποις και ευεργετήσας αυτούς εις την γην της Γαλιλαίας, Ιουδαίας και Σαμαρείας, ο σταυρωθείς υπέρ ημών και παθών επί Ποντίου Πιλάτου και ταφείς εις το κενόν τούτο μνημείον, ενώπιον του οποίου έχομεν την χάριν και την ευλογίαν να ιστάμεθα, ανέστη εκ νεκρών.
Ο άδης, ο θάνατος και ο Τάφος δεχθέντες Τούτον, δεν ηδυνήθησαν να κρατήσουν, διότι προσέλαβον εις τα σπλάγχνα αυτών ουχί ψιλόν άνθρωπον αλλά τέλειον Θεόν και τέλειον άνθρωπον. Ο Θεός Πατήρ ανέστησε τον Υιόν Αυτού άνθρωπον Ιησούν. Η θεία φύσις του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού ανέστησε την ανθρωπίνην Αυτού φύσιν, την φύσιν ημών την ανθρωπίνην, την προσληφθείσαν εν τη ενανθρωπήσει. Ανέστησεν ημάς τους ανθρώπους, παγγενή τον Αδάμ, αυτόν και τους απογόνους αυτού.
Το μυστήριον τούτο, το αποτελούν την ολοκλήρωσιν του έργου της Θείας Οικονομίας δια την σωτηρίαν ημών, δια σημείων και τεράτων τοις ανθρώποις εφανερώθη. Δια σεισμού τυφλώσαντος τους στρατιώτας τους φυλάσσοντας τον Τάφον.
Δια θείου αγγέλου επί του Τάφου καθημένου και αναγγέλλοντος εις τας προσελθούσας μυροφόρους μαθητρίας του Κυρίου και εις τους μετά ταύτας αποστόλους, το σωτήριον χαρμόσυνον άγγελμα: «Ιησούν ζητείτε τον Ναζαρηνόν, τον εσταυρωμένον, ουκ έστιν ώδε, αλλ’ εγήγερται, ίδε ο τόπος, όπου έθηκαν Αυτόν, υπάγετε είπατε τοις μαθηταίς Αυτού και τω Πέτρω, ότι προάγει υμάς εις την Γαλιλαίαν, εκεί Αυτόν όψεσθε καθώς είπεν υμίν.» (Μαρκ. 16,7).
Τούτο το γεγονός, το διαλαληθέν δι’ αγγέλων και μαρτυρηθέν υπό αυτοπτών μαρτύρων, των θεασαμένων τον κενόν Τάφον και ιδόντων τα οθόνια κείμενα μόνα και τον Κύριον αναστάντα εν τη δεδοξασμένη και λελαμπρυσμένη μορφή και θέα Αυτού και προσκυνησάντων Τούτον και ακουσάντων παρ’ Αυτού το γλυκύν χαιρετισμόν: «χαίρετε» και «ειρήνη υμίν», αποτελεί και τον λόγον της υπάρξεως και της ζωής ημών, το αντίδοτον κατά του θανάτου, της λύπης και της θλίψεως ημών.
Αληθώς το γεγονός τούτο ζωοποιεί ημάς. Θάνατος ημών ουκέτι κυριεύει. Καν τω σώματι αποθνήσκωμεν, τη ψυχή και τω πνεύματι ζώμεν. Αποθέτομεν το σαρκικόν ημών σκήνωμα ενταύθα, ίνα μετά Χριστού συζήσωμεν εν ουρανοίς. Επί γης ως άνθρωποι ζώντες, ως άγγελοι πολιτευόμεθα, εργαζόμεθα έργα αγαθά, έργα δικαιοσύνης, ειρήνης και αληθείας, «όσα αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα αγνά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, ει τις αρετή και ει τις έπαινος» (Φιλιππ. 4, 8), υφιστάμενοι αλλοίωσιν ευπρεπεστάτην.
Τούτο το ζωοποιόν και σωτήριον μυστήριον αναγγέλλει η ανά τον κόσμον Αγία Ορθόδοξος Καθολική ημών Εκκλησία την νύκτα ταύτην παντί τω πληρώματι αυτής, η δε των Ιεροσολύμων Σιωνίτις Μήτηρ των Εκκλησιών, εις τα μέλη αυτής και τους απανταχόθεν της γης προσελθόντας προσκυνητάς, από του τόπου, ένθα τούτο συνέβη, από του Γολγοθά και του Παναγίου και Ζωοδόχου Τάφου, του κενού τούτου μνημείου, ευχομένη εις πάντας δύναμιν, ζωήν, την χάριν και την ευλογίαν του Αναστάντος Ιησού Χριστού, χαράν και αγαλλίασιν και ζωήν την αιώνιον.
Εν τη Αγία Πόλει Ιερουσαλήμ ΠΑΣΧΑ 2010.
Μετά Πατρικών ευχών και Πατριαρχικών Ευλογιών,
Διάπυρος προς Κύριον Ευχέτης,
ΘΕΟΦΙΛΟΣ Γ’
Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου