Τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Αφρική και το πώς η εκκλησία μπορεί να συμβάλει στην προστασία τους, βρίσκονται στο επίκεντρο του φετινού πασχαλινού μηνύματος του Πατριάρχου Αλεξανδρείας, Θεοδώρου Β΄.
Αποστέλλοντας την εόρτια εγκύκλιό του από το Γιοχάνεσμπουργκ της Νότιας Αφρικής, όπου περνά αυτή τη χρονιά με την ελληνική ομογένεια τη Μ. Εβδομάδα και το Πάσχα, ο Αλεξανδρινός προκαθήμενος καταγράφει την κατάσταση, που επικρατεί στον συγκεκριμένο τομέα την κατάσταση στην αφρικανική ήπειρο και εκφράζει την ελπίδα και την ευχή το χαρμόσυνο μήνυμα του αναστάντος Ιησού να φέρει και την αλλαγή στη ζωή των ανθρώπων της.
Ακολουθεί ολόκληρο το μήνυμα του Πατριάρχου Αλεξανδρείας κ. Θεοδώρου Β΄:
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Στα πέντε χρόνια της Πατριαρχικής μου διακονίας είναι η πρώτη φορά που το χαρμόσυνο άγγελμα της Ανάστασης του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δεν με βρίσκει στην περιλάλητη Πόλη του Αλεξάνδρου, αλλά στο νότιο άκρο της αφρικανικής ηπείρου. Μιάς ηπείρου που στο πέρασμα των αιώνων έπεσε θύμα της παγκόσμιας εκμετάλλευσης. Μιάς ηπείρου που ακόμα και όταν απελευθερώθηκε από τα δεσμά της καταπίεσης δεν βοηθήθηκε αποτελεσματικά από τον προηγμένο κόσμο, ώστε να αναστηθεί και να αναπνεύσει ελεύθερα. Μιάς ηπείρου που περιλαμβάνει τη συντριπτική πλειοψηφία των φτωχότερων ανθρώπων παγκοσμίως. Μιάς ηπείρου με τόσο αυξημένες ποιμαντικές και ανθρωπιστικές ανάγκες!
Και είναι εκ Θεού ευλογία η αποδημία μου το φετινό Πάσχα στη Νότια Αφρική, όπου λάμπει με τη σοφία της και τη μαρτυρία του αγώνα της για την ελευθερία της σκέψης, η χαρισματική μορφή του Νέλσονος Μαντέλα. Και επ’ αφορμή της εδώ παρουσίας μου είναι χρήσιμο να σκεφθούμε τι έχουν πετύχει οι άνθρωποι της Αφρικής με τους αγώνες τους, αλλά και πόσα ακόμα βήματα πρέπει να γίνουν για την πλήρη αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Διατρέχοντας απ' άκρου εις άκρον τη Μαύρη Ήπειρο συναντώ κοινωνίες που κατ' όνομα μόνο στηρίζονται στην αρχή της ισότητας. Στην πραγματικότητα όμως δεν προστατεύονται αποτελεσματικά θεμελιώδη δικαιώματα όπως το δικαίωμα στη ζωή, στην ελευθερία, στην ειρήνη, στην εκπαίδευση, στην εργασία, στην ευτυχία. Με πόνο καρδιάς βλέπω ανθρώπους να στερούνται την τροφή και να αντιμετωπίζουν το φάσμα του θανάτου. Διαπερνώ χώρες που σπαράσσονται από παράλογους πολέμους. Αντικρίζω τους κατοίκους τους να έχουν βίαια απομακρυνθεί από τις ειρηνικές τους ασχολίες. Να ζουν μέσα σε κοινωνίες όπου η αδελφοσύνη και η ανεκτικότητα έχουν παραχωρήσει τη θέση τους στην αλληλοεξόντωση και στην έλλειψη αλληλοσεβασμού. Θλίβομαι βλέποντας την κτίση του Θεού να λεηλατείται και να καταστρέφεται χωρίς καμία σκέψη για τις επερχόμενες γενεές. Προστρέχουν σ' εμένα αθώα παιδιά, μέσα σε πρόχειρες αχυροκαλύβες ή ακόμα και κάτω από τη σκιά των δέντρων, αναζητώντας με μάτια τρομαγμένα καταφύγιο από τις δυσκολίες της ζωής και το δικαίωμα σ' ένα καλύτερο μέλλον.
Διερωτώμαι και αναλογίζομαι… Διερωτώμαι γιατί να συμβαίνουν όλα αυτά και αναλογίζομαι πόση απόσταση πρέπει ακόμη να διατρέξουμε μέχρι εκείνη την ημέρα που οι κάτοικοι αυτής της πολύπαθης ηπείρου, άσχετα από φύλο, χρώμα, γλώσσα, θρησκεία, κοινωνική τάξη και εθνικότητα, θα μπορούν να απολαμβάνουν το θείο δώρο τη ζωής, με ελευθερία και αξιοπρέπεια!
Κι όμως, αδελφοί μου, τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν! Χριστός Ανέστη! «Δεύτε πάντα τά έθνη γνώτε του φρικτού μυστηρίου την δύναμη, Χριστός γαρ ο Σωτήρ ημών…ανέστη εκ νεκρών του σώσαι τα σύμπαντα…» (Αίνοι Όρθρου Κυριακής γ’ ήχου). Σ’ αυτόν τον ύμνο τρία καταλυτικά στοιχεία ξεχωρίζουν: Ανάσταση! Ζωή! Δύναμη! Δύναμη ακατάλυτη για μεταμόρφωση της ζωής!
Αν όλοι κατανοήσουμε ότι ο Χριστός μας υπέφερε, θανατώθηκε και αναστήθηκε γιά όλους ανεξαρτήτως τους ανθρώπους αυτού του κόσμου, που μπορεί να έχουν διαφορετικές αφετηρίες, αλλά έχουν κοινό προορισμό, την αγιαστική εξύψωση της ανθρώπινης ύπαρξης ως εικόνας και ομοίωσής Του, τότε θα βρει χώρο στις κοινωνίες μας η ανοχή, η κατανόηση, ο σεβασμός, η αγάπη.
Πέρασε πλέον η εποχή που μπορούσαν κάποιοι να επιβληθούν στους υπολοίπους επικαλούμενοι την φυλετική τους υπεροχή ή το μονοπώλιο στην αλήθεια. Πέρασε πλέον η εποχή που μπορούσαν κάποιοι θεληματικά να απομονωθούν και εγωϊστικά να ζήσουν μέσα στην τρυφή. Ζούμε πλέον στην εποχή όπου το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν έχει καταλύσει μόνο τα σύνορα των αγορών και των κερδών, αλλά έχει καταλύσει και τα σύνορα των προβλημάτων και των αγωνιών.
Κάποτε, στη διάρκεια μιάς κοπιαστικής ιεραποστολικής οδοιπορείας μου στη γη του Καμερούν, με πλησίασε ένας σοφός γέροντας φύλαρχος. Μιλήσαμε για τη ζωή, για τη φύση, για τις ανθρώπους, για τον κοινό Ουράνιο Πατέρα. Και σε κάποια στιγμή, ο σοφός Αφρικανός μου είπε: «Ο άνθρωπος έχασε το δρόμο του από τη στιγμή που πίστεψε ότι δεν αποτελεί κομμάτι της δημιουργίας του Θεού. Αγνόησε λοιπόν τη φύση κι έπαψε να διδάσκεται από αυτήν. Γιατί τότε θα μάθαινε ότι η ομορφιά της οφείλεται στην αρμονία των αντιθέσεων και των διαφορών!».
Είναι ανάγκη λοιπόν να εργαστούμε για τον αληθινό φωτισμό των ανθρώπων. Έχουμε χρέος να συγκρουστούμε με το δογματισμό και να ακολουθήσουμε το δύσβατο, αλλά ασφαλή δρόμο της πίστης στον Αναστάντα Κύριο. Σ’ Εκείνον που κατ’ εξοχήν θεμελίωσε τις πανανθρώπινες αξίες. Αυτές τις αξίες λησμονήσαμε και οδηγήσαμε τον κόσμο μας σε κρίσεις πάσης φύσεως, όπως και αυτήν που στη παρούσα χρονική στιγμή διέρχεται η παγκόσμια κοινότητα.
Και είναι πάντοτε επίκαιρα τα λόγια του Νέλσονος Μαντέλα, τα οποία αντανακλούν απόλυτα και την προσωπική μου βιοθεωρία: «Ποτέ, ποτέ ξανά να μη ζήσει αυτή η όμορφη γη την καταπίεση του ενός από τον άλλο... Πρέπει να χτίσουμε μια κοινωνία όπου όλοι θα περπατάμε με το κεφάλι ψηλά, χωρίς φόβο στις καρδιές μας, σίγουροι για το αναφαίρετο δικαίωμα μας στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια... Είναι ένα ιδεώδες για το οποίο ελπίζω να ζήσω και να το πραγματώσω».
Με αυτές τις πατρικές σκέψεις και αγωνίες, απευθύνω προς όλους την νικητήριο διαβεβαίωση «Χριστός Ανέστη!», ευχόμενος αυτό το Πάσχα να αποτελέσει την αφετηρία μίας νέας αντίληψης περί του κόσμου, ενός κόσμου λουσμένου στο άπλετο και Ανέσπερο Φως της Αναστάσεως.
† Θ Ε Ο Δ Ω Ρ Ο Σ Β΄
Πάπας καί Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής
Εν Ιωαννουπόλει Ν. Αφρικής
Άγιον Πάσχα 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου