Ορθοδοξία και βία

π.Γεώργιος Μεταλληνός

Και η Ορθοδοξία γνωρίζει την βία, αλλά διαφορετικά. Και όχι μόνο την γνωρίζει, αλλά και την εφαρμό­ζει στη σκληρότερη μορφή της. Η βία της, όμως, δεν στρέφεται προς τα έξω, προς τον συνάνθρωπο, αλλά προς τα μέσα, το εσωτερικό μας. «Η βασιλεία του Θεού βιάζεται και οι βιασταί αρπάζουσιν αυτήν». Σ' αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και ο περίεργος για πολλούς λόγος του Χριστού: «Πυρ ήλθον βαλείν επί την γην και τι θέλω, ει ήδη ανήφθη» . Ο Χριστός γίνεται αφορμή να χωρίζονται οι άνθρωποι όχι, όμως, επιθετικά, ανάλογα με τη στάση τους απέναντί του. Η «βία» του Χριστού ασκείται στην επαναστατημένη και διε­στραμμένη φύση μας, στην τυραν­νική δεσποτεία των παραμορφω­μένων ενστίκτων μας. Αυτό απο­δεικνύει όλη η ασκητικονηπτική πράξη της Ορθοδοξίας. Με τον αυτοβιασμό του ο χριστιανός ελευ­θερώνεται και ανοίγεται στη Θεία Χάρη. Διότι, όταν γίνει «ναός —κατοικητήριο—του Θεού», τότε γίνεται και συν-άνθρωπρς, «πλησίον». Αυτή είναι η υπέρ­βαση της θρησκείας και η μόνη δυνατότητα κατανίκησης του φα­νατισμού και της τρομοκρατίας. Γι' αυτό η αυθεντική χριστιανικότητα (αγιοπατερική Ορθοδοξία) δεν πα­ράγει τρομοκράτες, κάθε είδους, άλλα Μάρτυρες και Ομολογητές. Ο τρομοκράτης, κάθε είδους, βιάζει τους άλλους και τους εξολο­θρεύει, είτε με μέσα καλυπτόμενα ακόμη και από την κρατική και διε­θνή νομιμότητα, ή αυτοκτονώντας μαζί τους («καμικάζι»). Ο Μάρτυ­ρας νικά την ανομία των αρχόντων του κόσμου με την αυτοθυσία του, που προσφέρεται υπέρ των άλλων! Έχω ονομάσει τους (Νεο)μάρτυρές μας στην Οθωμανική αυτο­κρατορία, «τους δυναμικότερους και αποτελεσματικότερους αντι­στασιακούς, όχι με τα όπλα, αλλά με τον σταυρό». Ο Μάρτυρας και Ομολογητής της Ορθοδοξίας α­ποδεικνύει με τη θυσία του, ότι οι τύραννοι του κόσμου δεν είναι ακαταγώνιστοι, εμψυχώνοντας συνάμα τους άλλους στην πα­ρόμοια αντιμετώπισή τους.