Ιεροί Κανόνες και Νόμοι Πολιτείας

Παναγιώτης Μαρτίνης, Θεολόγος

Με θλίψη παρακολουθώ τον τρόπο με τον οποίο ασκεί το έργο της η Ελλαδική Εκκλησία. Δυστυχώς ως «κρατική» Εκκλησία πολλές φορές αγνοεί τους δικούς της νόμους, δηλαδή τους ιερούς Κανόνες και πορεύεται με τους νόμους της πολιτείας. Παράδειγμα η περίπτωση των λεγομένων «Ιερωνυμικών» μητροπολιτών, που εκθρονίστηκαν όχι με απόφαση Συνοδικού δικαστηρίου, αλλά με τις «συντακτικές πράξεις» της δικτατορίας!
Το ίδιο συνέβη πρόσφατα στην περίπτωση του πρ. Αττικής Παντελεήμονα Μπεζενίτη. Έπεσε σε βαρύτατα ηθικά και οικονομικά παραπτώματα. Και τότε, αντί να καταδικαστεί σε καθαίρεση από το Συνοδικό δικαστήριο, εκθρονίστηκε από τη Δ. Ι. Σ. με μια απόφαση του πρ. Υπουργού Παιδείας Απόστ. Κακλαμάνη, που εκδόθηκε με υπόδειξη του Αρχιεπισκόπου Σεραφείμ. Και η υπόθεση τρέχει, υποτροπιάζει, σκανδαλίζει, μέχρι που επεμβαίνει η δικαιοσύνη της πολιτείας, που, ως γνωστόν τον καταδικάζει σε 8 και 6 χρόνια φυλάκιση! Και η διοικούσα Εκκλησία κάνει πως δεν καταλαβαίνει, ενώ τα Μ.Μ.Ε. και ο κόσμος βοούν, ένας μητροπολίτης στον Κορυδαλλό!
Τελικά συνέρχεται το Πρωτοβάθμιο Συνοδικό δικαστήριο, αθωώνει τον έγκλειστο μητροπολίτη και θέτει στο αρχείο το φάκελό του!
Όμως δεν θα χαρεί για πολύ με την υπέροχη απόφαση της η συνοδική «φιλανθρωπία». Ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου θα διατάξει, βάσει του σχετικού άρθρου του Καταστατικού Χάρτη της Εκκλησίας, την εντός 15 ημερών καθαίρεση του πρ. Αττικής. Έτσι, το ίδιο δικαστήριο, με τα ίδια συνοδικά μέλη, θα σπεύσει να τον καθαιρέσει, για να μην παρανομήσει! Συνέρχεται και το Δευτεροβάθμιο Συνοδικό δικαστήριο, όχι για να εξετάσει την υπόθεση με βάση τους Ιερούς Κανόνες, αλλά απλά να επικυρώσει την απόφαση του Πρωτοβαθμίου Συνοδικού δικαστηρίου, που με βάσει το νόμο του Κράτους καθαίρεσε τον κ. Μπεζενίτη.
Φωνάζει το Φανάρι με το δίκιο του. Ένας αρχιερέας δεν εκθρονίζεται και δεν καθαιρείται με πολιτικούς νόμους, αλλά από την εκκλησιαστική δικαιοσύνη με βάση μόνο τους ιερούς Κανόνες.
Γι’ αυτό ο κ. Μπεζενίτης εξακολουθεί να ταλανίζει την Ιεραρχία, να σκανδαλίζει το λαό και να τρέφει με τα έργα του τα Μ.Μ.Ε. και τους εχθρούς της Εκκλησίας.