Κωνσταντίνου Κούρκουλα: Καθένας μας, μπροστά στην απεραντοσύνη της γης, είναι σαν ένα σπυρί βρώμης στη στέππα. Κι η γη με τη σειρά της, είναι μέσα στο ηλιακό σύστημα σαν ένα λιθάρι στην έρημο. Κι ο μεγάλος ήλιος με τους πλανήτες του δεν είναι παρά λίγοι κόκκοι άμμου ανάμεσα στους γίγαντες ηλίους του Γαλαξία. Κι ο Γαλαξίας δεν είναι παρά μια μικρή νησίδα μέσα στο πλήθος αστρικά αρχιπέλαγα. Σ’ αυτή την αφάνταστη απεραντοσύνη ο άνθρωπος είναι μόλις κάτι πιο πολύ απ’ το τίποτε. Κι όμως ενώ λίγο απέχουμε από το μηδέν, φέρουμε μέσα μας την εικόνα του Θεού κι ολόκληρος ο Παράδεισος είναι κλεισμένος στο στήθος μας.
Αλήθεια πόσο θαυμαστός είναι «αυτός ο κόσμος ο μικρός ο μέγας»!
Δροσοσταλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου