ΑΓΙΟΝ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ έλεγε :
«σκοπός της χριστιανικής ζωής είναι η απόκτηση του Αγ. Πνεύματος». Γι’ αυτό και
όλο το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας αποβλέπει σ’ αυτό. Το Άγιο Πνεύμα δρούσε και στην Π. Διαθήκη, αλλά λαλούσε δια
των προφητών.
Το Άγιο Πνεύμα αναπαύεται στον Υιό.
Έτσι η φύση μας στο πρόσωπο του Υιού, έγινε τύπος στον οποίο αναπαύεται το Άγ.
Πνεύμα, το οποίο «όλον συγκροτεί τον θεσμόν της Εκκλησίας».
Η Εκκλησία είναι Σώμα Χριστού και
ταμειούχος της χάριτος του Θεού. Ψυχή της είναι το Άγ. Πνεύμα, το οποίο ως «
πνεύμα αληθείας απαντά σ’ όλους τους εναγώνιους του ανθρώπου. Όλα τα ερωτήματα
της ανθρώπινης διάνοιας έχουν τον πυρήνα τους στην αναζήτηση της αλήθειας, τα
οποία δηλώνουν το Θεό ως ουσία και ενέργεια» ( Μαξ. Ομολογητής). Επίσης όλες οι
αναζητήσεις, αναστατώσεις και επαναστάσεις ακόμη, κρύβουν τον πόθο μιας τέτοιας
κοινωνίας, όπου η ενότητα δεν περιορίζει την ελευθερία και δεν καταργεί την
αγάπη. Ουσιαστικά ζητούν την κοινωνία του Αγ. Πνεύματος.
Η Εκκλησία εισχωρεί στο βάθος των
προβλημάτων που ταλαιπωρούν την ανθρώπινη ψυχή, διασώζει και νοηματοδοτεί την
ψυχή. Προσφέρει στους ανθρώπους τον Χριστό με τη χάρη του Αγ. Πνεύματος που
ζητούν και διψούν τη ζωή .Όσοι μένουν στην επιφάνεια στερούν τον εαυτό τους από
την αληθινή ζωή, γι’ αυτό και σκανδαλίζονται από πρόσωπα και γεγονότα και
χάνουν το χρόνο τους.
Ο λόγος που είπε ο Χριστός τη εσχάτη
ημέρα τη μεγάλη της μεγάλης εορτής των Ιουδαίων, της Σκηνοπηγίας: « εάν τις
διψά ερχέσθω προς με και πινέτω», φανερώνει το πραγματικό έργο της Εκκλησίας. Η
Εκκλησία είναι ο Χριστός παρατεινόμενος στους αιώνας και αυτό που κάνει είναι
να προσφέρει την ανακαινιστική δωρεά του Αγ. Πνεύματος στους διψασμένους για
Θεό ανθρώπους.
Η επιφοίτηση του Αγ. Πνεύματος στους
μαθητές του Χριστού μετέβαλε την Εκκλησία σε Σώμα Χριστού. Η Πεντηκοστή είναι η
γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας ως Σώματος του Χριστού. Το αποστολικό κήρυγμα
είναι το κήρυγμα της Εκκλησίας, ο λόγος των Αγίων και των αληθινών ποιμένων το
οποίο κατακαίει την ανομία και την ειδωλολατρία, ως «πυρ κατανιλίσκον». Δεν
καλύπτει την αμαρτία κάτω από το κάλυμμα μιας συναισθηματικής αγάπης και
παρεξηγημένης ελευθερίας. Την αποκαλύπτει σαν αδύνατη σκιά μέσα στο φως της
αλήθειας.
Εδώ όμως πρέπει να ε[επισημάνουμε δύο πράγματα:
Πρώτον, τη ζωή της Εκκλησίας δεν την
εξαντλεί η εξωτερική συμμόρφωση στο λατρευτικό τυπικό και στην απλή τήρηση των
ευαγγελικών αρετών. Είναι ζωή εν Αγίω Πνεύματι. Το Άγ. Πνεύμα αγιάζει το νερό
της κολυμπήθρας που μας αναγεννά. Αυτό μας δίνεται με το αγ. Χρίσμα. Αυτό
μεταβάλλει τον άρτο και τον οίνο της Ευχαριστίας σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αυτό
καλεί σε μετάνοια. Αυτό φωτίζει το εσωτερικό σκότος. Αυτό «μορφώνει» τον Χριστό
στις καρδιές των ανθρώπων. Το άνοιγμα του νου και της καρδιάς στη χάρη του Αγ.
Πνεύματος συνιστά τον εσωτερικό αγώνα των πιστών. Το ευαγγελικό «ποταμοί εκ της
κοιλίας αυτού ρεύσουσιν ύδατος ζώντος» είναι εμπειρία των δοξασμένων μελών της
Εκκλησίας, των Αγίων.
Δεύτερο, το Άγ. Πνεύμα δεν περιορίζει
τη δράση του μόνο στα μέλη της Εκκλησίας. « Το πνεύμα όπου θέλει πνει», δρα
στον κόσμο με τρόπο που η ανθρώπινη διάνοια δεν μπορεί να ανιχνεύσει. Αυτούς
που έλκονται από τη χάρη του τους οδηγεί από μονοπάτια που μόνο η σοφία του
Θεού γνωρίζει, «εις πάσαν την αλήθειαν».
Το Άγ. Πνεύμα είναι παρόν σ’ όλη την
ιστορία της σωτηρίας του ανθρώπου, αλλά και στις λεπτομέρειες της ζωής του
καθενός χωριστά. Κατά τον Μ. Βασίλειο συνέχει με τη δύναμη του τα πάντα,
κατοικεί όμως μόνο στους άξιους.
Ας είναι διαρκής η προσευχή μας προς
Αυτό: « ελθέ και σκήνωσον εν ημίν και καθάρισον ημάς από πάσης κηλίδος».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου