Μείνε, Κύριε!

Ντρέπομαι που σου μιλάω για ανθρώπινα σφάλματα
μα αυτά είναι δικά μας. Δικά σου είναι τα θαύματα.
Άκου την προσευχή μου, άναψε το κερί μου,
ζέστανε την ψυχή μου, άλλαξε τη θέλησή μου.

Κύριε, που αξίωσες τη Μαριάμ να σε δεχτεί,
τον Συμεών πριν κλείσει τα μάτια του να σε δει,
τον Πρόδρομό σου Ιωάννη να σε βαφτίσει με νερό,
αξίωσε και μένα, έναν αμαρτωλό νεαρό.
Κράτα τον πονηρό μακριά μου.
Κύριε, σε σένα ελπίζω και όχι στα λεφτά μου.

Κύριε, πολλές φορές είμαι απροετοίμαστος
στη δουλειά, στη μουσική,
πνευματικά είμαι αγύμναστος, γυμνός,
γιατί η χάρη σου ντύνει το σώμα μου,
η υγεία που μου δίνεις ποτίζει το χώμα μου.
Η πίστη μου είναι αδύναμη,
μα ο Ιώβ δυνατός.
Μακάρι να είχα τέτοια πίστη, όπως και αυτός.

Κύριε, σε σένα απευθύνομαι, επειδή πάντα ανταποκρίνεσαι
όπως και στον Δαβίδ.
Είδα τον λόγο σου να χορταίνει τη ψυχή,
γι'αυτό η νηστεία πρέπει και είναι απαραίτητη.

Κύριε, ποιος είμαι -λέω στον εαυτό μου συνεχώς-
για να αξίζω την αγάπη σου, εγώ ο αμαρτωλός;
Η ζωή μας έχει μείνει εκεί μέσα
στην έρημο, στο άγχος της ημέρας...
Μόνο κοντά σου, Κύριε, μόνο...

Δ.Μ.Π