ΓΕΡΩΝ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΦΙΛΟΘΕΙΤΗΣ

του ενορίτου μας Νικολάου Βοϊνέσκου

     Το γέροντα Εφραίμ τον Φιλοθεΐτη με αξίωσε ο Θεός να τον συναντήσω δύο φορές στην Ιερά Μονή Παντοκράτορος, στην Νταού Πεντέλης.

   Την πρώτη φορά ήταν 26 Ιανουαρίου 1979. Ο γέρων με δέχτηκε με πολλή αγάπη. «Έλα Νικολάκη, παιδί μου, είπε, με χάιδεψε και με φίλησε στο κεφάλι και κατόπιν πολλά με δίδαξε.

   Μου έκανε μεγάλη εντύπωση η γλυκύτητα της φωνής του, ο ήρεμος τρόπος της ομιλίας του και το χαμόγελό του. Στην αρχή του είπα, ότι την ώρα πού περιμέναμε, μία προσκυνήτρια ζήτησε από την ηγουμένη να μας πει κάτι ωφέλιμο κι' εκείνη απάντησε: «Τι ωφέλιμο να σας πω εγώ;».    Αντίθετα εγώ, όταν δίδεται ευκαιρία, λέω τα λόγια του Θεού. Λοιπόν τι πρέπει να κάνω; Τότε ο γέρων μου είπε: «Στο Θεό είναι δεκτή και η ταπεινοφροσύνη και η διδαχή προς τον συνάνθρωπο».

     Για την απόκτηση της ταπεινοφροσύνης χρειάζεται αυτομεμψία και μνήμη θανάτου.

     Δεν πρέπει να πιέζουμε ένα άνθρωπο για να ζήση μυστηριακή ζωή, αλλά να περιμένουμε να θέληση ο ίδιος να την ζήσει και όχι επειδή του το λέμε εμείς.

     Οι μάρτυρες του Ιεχωβά είναι αντίχριστοι, διότι δεν είναι όπως οι άλλοι αιρετικοί πού αρνούνται κάποιο ή κάποια δόγματα, αλλά όλα τα απορρίπτουν. Όταν συναντά κανείς ένα μάρτυρα του Ιεχωβά δεν πρέπει να θεωρεί ότι βλέπει ένα άνθρωπο, αλλά τον ίδιο τον διάβολο.

     Μου έδωσε τις εξής συμβουλές: Να προσεύχεσαι αδιαλείπτως και να προσέχεις μην πέσεις σε αμέλεια, να φυλάξεις την αγνότητά σου, διότι η αγνότητα έχει μεγάλη παρρησία μπροστά στον Θεό και να είσαι ταπεινός, να πιστεύεις δηλαδή ότι κάθε καλό είναι δώρο του Θεού, έργο της θείας χάριτος, δική σου δε μόνον η προαίρεση.

       Είπε τέλος, να λέμε την προσευχή Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με, να προσέχουμε να μη σχηματίζονται αμαρτωλές εικόνες στο νου μας και να πολεμούμε με προσευχή τούς αμαρτωλούς λογισμούς. Να σκεπτόμαστε ότι ο Θεός είναι πάντα κοντά μας.

       Οι θλίψεις της παρούσης ζωής είναι τίποτε μπροστά στα αγαθά πού έχει ετοιμάσει ο Θεός για μας στον ουρανό. Θα δώσουμε δεκάρες και θα πάρουμε    χρυσάφι αμέτρητο, τόνισε χαρακτηριστικά.

       Στις 14 Μαΐου 1979 συνάντησα πάλι το γέροντα Εφραίμ στην ίδια μονή. Ήταν πράος και γαλήνιος. Μου είπε ότι, όταν προσευχόμεθα πρέπει όλη η προσοχή μας να είναι στα λόγια πού λέμε. Δεν πρέπει να έχουμε στο νου μας κάποια εικόνα, διότι μπορεί να παρουσιασθεί με τη μορφή αυτή ο διάβολος και να μας παραπλανήσει.

      Να λέμε αδιαλείπτως την ευχή. Επικαλούμενοι τη βοήθεια της Παναγίας και των Αγίων να λέμε: Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι και Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ εμού. Για δε τούς κεκοιμημένους να λέμε Κύριε Ιησού Χριστέ, ανάπαυσον τον δούλο σου.

     Ο Θεός να τον ανταμείψει για την αγάπη του και να τον ενισχύει στο δύσκολο    έργο πού επιτελεί στην Αμερική.