Μικροί πνευματικοί σπόροι

«…και εγένετο άφνω εκ του ουρανού ήχος ώσπερ φερομένης πνοής βιαίας…» ( Πραξ. Β΄ ,2)

            Το να θέλει κανείς να προσευχηθεί στο Άγιο Πνεύμα , είναι σαν προσεύχεται  στον Άγνωστο Θεό. Γιατί πράγματι δεν έχουμε συνηθίσει να προσευχόμαστε στο Άγιο Πνεύμα. Από μικρά παιδιά ξέρουμε το «Βασιλεύ Ουράνιε», κι όμως κι αυτό δεν το νοιώθουμε σαν ιδιαίτερη προσευχή στο Άγ. Πνεύμα. Το θεωρούμε σαν μια από τις πολλές προσευχές.

            Η προσευχή μας θα πρέπει να είναι ουσιαστική στο Άγ. Πνεύμα και ειδικότερα θα πρέπει να ζητούμε να μας αποκαλύψει το ρόλο του στη ζωή μας, στον κόσμο, στην ιστορία. Γιατί είναι ο πανταχού παρόν Θεός, η Αλήθεια, η πηγή της αγάπης, ο χορηγός της ζωής. Ίδρυσε την Εκκλησία του Χριστού την ημέρα της Πεντηκοστής και από τότε μένει δι’ Αυτού και δια μέσω των αγ. Μυστηρίων προσφέρεται σε μας.

            Πρέπει να είμαστε ευγνώμονες, γιατί με το Άγ. Πνεύμα μας ενδυόμαστε τον χιτώνα της υιοθεσίας και με το άγ. Μύρο σφραγιζόμαστε και παίρνουμε τα χαρίσματά του.

            Οφείλουμε να παρακαλούμε το Πανάγιο Πνεύμα να παραμείνει στην ψυχή μας και στον κόσμο μας. Και να ευχόμαστε να μη μας εγκαταλείψει επειδή γίναμε σαρκικοί και γήινοι άνθρωποι. Απεναντίας ας μας υπενθυμίζει πως η σάρκα αυτή που φέρουμε αγιάστηκε  με το νερό του βαπτίσματος και έγινε ναός του Αγίου Πνεύματος. Και ας ευχηθούμε η στροφή του κόσμου προς τον κόσμο  να τη διαδεχθεί μια πανανθρώπινη στροφή προς το Πνεύμα. Και αυτό μπορεί να το εμπνεύσει το Άγιο Πνεύμα, γιατί αυτό εμπνέει τις μεγάλες αλλαγές του κόσμου.

            «Το Πνεύμα όπου θέλει πνει». Ας πνεύσει δυνατά σαν βίαιη πνοή στην αραχνιασμένη εποχή μας για να δημιουργήσει τον καινούργιο κόσμο που θα στρέψει τη σύγχρονη ανθρωπότητα στην αναζήτηση του Πνεύματος.

           

π. γ. στ.