"Αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού"

Σάλπιγγα ἰσχυρή ἡ κραυγή του, ἀπόηχος τῆς φωνῆς τοῦ Θεοῦ ὁ λόγος του. Βλέμμα ἱκανό νά βλέπει ἑκατοντάδες χρόνια πρίν τά ἐρχόμενα. Προφήτης τῆς Πεντηκοστῆς ὀνομάστηκε. Αὐτοῦ τό «εἰρημένον», Ἰωήλ τοῦ προφήτου, ἐπικαλέστηκε ὁ Ἀπόστολος Πέτρος στό Προοίμιο τοῦ ὑπέροχου λόγου του στήν παγκόσμια σύναξη τῆς ἡμέρας τῆς Πεντηκοστῆς, τότε πού ἰδιώτης καί ἀγράμματος ἀνεδείχθη τῶν Ἀποστόλων πρωτόθρονος καί τῆς οἰκουμένης διδάσκαλος.

«Καί ἔσται μετά ταῦτα... καί ἐπί τούς δούλους μου καί ἐπί τάς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου. καί δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καἰ ἐπί τῆς γῆς, αἷμα καί πῦρ καί ἀτμίδα καπνοῦ».

Ἡ βίαιη πνοή τοῦ οὐρανοῦ «ἐπλήρωσεν ὅλον τόν οἶκον οὗ ἦσαν καθήμενοι». Οἱ φλόγες τοῦ πυρός μοιράστηκαν καί ἄγγιξαν τά μέτωπά τους «καί ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου».

Τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τότε πού στούς «προσκαρτεροῦντες», στούς συνηγμένους γύρω ἀπό τήν Παναγία Μητέρα Του καί τούς ἀδελφούς Του, προστέθηκαν τρεῖς χιλιάδες Πάρθοι καί Μῆδοι καί Ἐλαμῖται καί οἱ κατοικοῦντες τόν τότε κόσμο Ρωμαῖοι, Ἰουδαῖοι καί προσήλυτοι.

Τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς, τότε πού ἄλλαξε ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου.

* * *

Οἱ καιροί μας κρίσιμοι, ἐσχατολογικοί, «αἷμα καί πῦρ καί ἀτμίδα καπνοῦ».

Στό Μεγάλο Ἑσπερινό τῆς Κυριακῆς τῆς Πεντηκοστῆς, διαβάζεται ἡ Προφητεία τοῦ Ἰωήλ πάντα ἀληθινή καί ἐπίκαιρη. «... καί ἐπί τούς δούλους μου καί ἐπί τάς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπό τοῦ πνεύματός μου καί δώσω τέρατα ἐν οὐρανῷ καί ἐπί τῆς γῆς, αἷμα καί πῦρ καί ἀτμίδα καπνοῦ».

Ἡ Πεντηκοστή παραμένει τό διαρκές παρόν τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ συνεχής παρουσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Ὁ Προφήτης τῆς Πεντηκοστῆς ἀναγνωρίζει στόν κάθε ἄνθρωπο τό δικαίωμα στήν ἀγάπη καί τό ἔλεος τῆς θείας φιλανθρωπίας, τήν ἰσότιμη μετοχή του στήν ἀνεκλάλητη χαρά τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀναγνωρίζει τό προνόμιο τῆς μετανοίας, τή διαχρονική δυνατότητα νά μεταστραφεῖ καί σήμερα τό σκοτεινιασμένο ἀνθρώπινο πρόσωπο σέ «τέκνο φωτόμορφο τῆς Ἐκκλησίας», ἄξιο ν’ ἀλλάξει τό σύγχρονο κόσμο.

Ἡ Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς, ἡ «μεθέορτη καί τελευταία ἑορτή», μπορεῖ καί σήμερα ν’ ἀποκαλύπτει μεγάλα καί παράδοξα. Νά φθέγγεται «ξένα ρήματα, ξένα δόγματα καί ξένα διδάγματα». Νά φανερώνει καί σήμερα πίσω ἀπό τίς ἀπειλητικές λέξεις τοῦ παρόντος κόσμου «αἷμα καί πῦρ καί ἀτμίδα καπνοῦ» τῆς προφητείας τό «ξένον θέαμα», τό Μέγα Μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, ὅ,τι πολυτιμότερο ἀποκάλυψε ὁ Θεός στόν κόσμο, ὅτι Αὐτός κυβερνᾶ τήν ἱστορία τοῦ κόσμου.

Νά μποροῦν καί σήμερα οἱ «προσκαρτεροῦντες» στό μυστικό ὑπερῶο τῆς Ἱερουσαλήμ νά δοῦν, νά καταλάβουν, νά μοιραστοῦν τή θεία ἔμπνευση τοῦ ὑμνωδοῦ τῆς Πρώτης Ἑορτῆς, τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Κυρίου μας, νά δοῦν στό «αἷμα τήν Σάρκωσιν», στό «πῦρ τήν Θεότητα», στήν «ἀτμίδα δέ καπνοῦ, τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό ἐπελθόν τῇ Παρθένῳ καί εὐωδιάσαν τόν κόσμον».

Νά πληρωθοῦν οἱ ψυχές τους πνευματική, δοξολογική, ἱερή ἀγαλλίαση.

                           

                                           γ.

Πηγή: Περιοδικό, "Η Δράση μας", Ιούνιος 2011