«Οι επιπλήξεις, οι οποίες οδηγούν τον άνθρωπο σε
απομόνωση και απογοήτευση, όλα τα κτυπήματα της συνειδήσεώς μας κατά της ζωής
μας, κατά της αμαρτίας μας, στην πραγματικότητα είναι δαιμονιώδη, διότι «η κατά
Θεόν λύπη ουκ επιτίθεται τω ανθρώπω», δεν τον επιπλήττει, δεν τον κτυπάει, δεν
τον κατακεραυνώνει, δεν τον πετάει στην κόλαση. Του δίνει παρηγοριά, θάρρος,
ειρήνη, κουράγιο, ανάνηψη. Του λέγει, «μη φοβού, δεύρο, πάλιν», άρχισε πάλι από
την αρχή. Δεν ασχολείται με την πτώση, αλλά την ξεχνάει και προτρέπει την ψυχή
να πορευθεί και πάλιν προς τον Χριστό. Διότι γνωρίζει ότι ο άνθρωπος είναι
αδύναμος και δεν μπορεί να κάνει τίποτε άλλο, παρά μόνον να αμαρτάνει, γι’ αυτό
και τον ενδυναμώνει.
Το σατανικό πνεύμα της λύπης προκαλεί στον άνθρωπο άγχος,
αγωνία, στενοχώρια, κατάθλιψη και πέσιμο στα ίδια αμαρτήματα. Η δαιμονιώδης
λύπη είναι αποτέλεσμα και ένδειξη αμετανοησίας, φρικτού εγωισμού, δαιμονίου που
κρύβεται μέσα μας. Αντίθετα, η κατά Θεόν λύπη έρχεται σαν δροσιά, σαν
συντροφιά, σαν ένα χαμόγελο, σαν μια ξεκούραση μέσα στη ζωή μας, μας δίνει
δύναμη, χαρά, κουράγιο. Νοιώθουμε σαν να μην κάναμε τίποτε, σαν να αρχίζουμε
τώρα την ζωή μας. Γι’ αυτό λέγει:
Πρόσεξε, μην παραδίδεσαι στην ήττα της λύπης. Αφήσου μόνον στην κατά Θεόν
πνευματική λύπη, τουτέστιν στην πανήγυρη της καρδιάς η οποία ευφραίνεται για
την μετάνοια και την θεία ζωή».
ΛΟΓΟΙ ΑΣΚΗΤΙΚΟΙ-Αββά
Ησαία, Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου