ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ (Α΄ Ματθ.) Ευαγγέλιο: Ματθ. 10,32-33, 37-38-27-30

ΓΙΑΤΙ ΤΙΜΑΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ

          Εν ολίγοις

          Την πρώτη Κυριακή μετά την Πεντηκοστή η Εκκλησία θέσπισε να τελείται η μνήμη όλων των Αγίων: προφητών, αποστόλων, μαρτύρων, ομολογητών και δικαίων. Και τούτο διότι οι Άγιοι Πάντες αποτελούν την έμπρακτη μαρτυρία της παρουσίας του Αγίου Πνεύματος μέσα στη ζωή της Εκκλησίας. Με τη σημερινή εορτή τιμάται το πλήθος των πολλών ανωνύμων και αγνώστων Αγίων και αποτελεί αφορμή για την παρακίνηση των πιστών να μιμηθούν την αγία ζωή τους.

          Γιατί, λοιπόν τιμάμε τους Αγίους και πανηγυρίζουμε τη μνήμη τους; Υπάρχουν πολλοί λόγοι, αλλά αναφέρουμε τρεις πολύ σημαντικούς.

          Πρωτίστως ο εορτασμός και η τιμή των Αγίων μας βοηθούν να κατανοήσουμε και ν’ απαλλαγούμε από τη μεγάλη πλάνη ότι ο άνθρωπος θα βρει ολοκλήρωση, πλήρωση ή παρηγοριά στους ανθρώπους και στις ανθρώπινες  επιτυχίες.

          Ο άνθρωπος αισθάνεται τη γύμνια του από κάθε ομορφιά, μεγαλείο, λάμψη και δύναμη και ζητάει απεγνωσμένα ένα ένδυμα για να καλύψει τη γύμνια του. Στην αναζήτηση αυτή ο άνθρωπος ζητάει ενδύματα κατασκευασμένα από διαβολικά εργαστήρια, με τα οποία νομίζει ότι θα καλύψει τη γύμνια του. Ένα απ’ αυτά είναι ο πλούτος, το χρήμα, που θαμπώνει τον άνθρωπο, το οποίο όμως  σιγά-σιγά μεταβάλλεται σε σάβανο που του σκοτώνει την ανθρωπιά. Άνθρωποι που φορούσαν ένα τέτοιο ένδυμα ένοιωσαν απέραντη γύμνια, όταν αισθάνθηκαν το πρώτο άγγιγμα του θανάτου και τότε βυθίστηκαν στην απελπισία και τελείωσαν με αξιοθρήνητο τρόπο τη ζωή τους.

          Αλλά και η δόξα είναι ένα άλλο δαιμονικό φόρεμα, που υπόσχεται σ’ εκείνον που θα το περιβληθεί, να γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος και του θαυμασμού των ανθρώπων. Σύντομα όμως κι αυτοί που φορούν το ένδυμα αυτό  νοιώθουν κάτω από τη λάμψη του την παγωνιά του θανάτου και καταλήγουν στο τέλος τραγικά ναυάγια της ζωής. Το ίδιο θα μπορούσαμε να πούμε και για τους ζηλωτές των διαφόρων πολιτικών ιδεολογιών.

          Αυτή είναι η τύχη εκείνων που ζητάνε να ντύσουν την υπαρξιακή τους τύχη με φορέματα ανθρώπινα. Όλα τα ανθρώπινα ενδύματα, ακόμη κα τα πιο λαμπρά, έχουν κηλίδες και ρωγμές.

          Οι Άγιοι της Εκκλησίας μας δείχνουν τη σωστή πορεία που οδηγεί τον άνθρωπο στο σωστό προορισμό, εκεί που ο άνθρωπος βρίσκει την πλήρωσή του, τη θέωση. Και το ένδυμα των Αγίων είναι ο άφθαρτος χιτώνας της θ. χάριτος που θεραπεύει όλα τα ασθενή και τα ελλείποντα. Τιμάμε τους Αγίους για να θυμόμαστε την ακέραιη αλήθεια που εφάρμοσαν στη ζωή τους και ότι στο Θεό θα βρίσκουμε την πλήρωσή μας κι όχι στον άνθρωπο και στ’  ανθρώπινα.

          Δεύτερον, τιμάμε τους Αγίους για να διαψεύσουμε το μεθοδικό κήρυγμα του διαβόλου, ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν συνταχθεί με το μέρος του και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί.

          Πράγματι, όλοι μας λίγο- πολύ υπηρετούμε αυτό το ύποπτο σχέδιο του διαβόλου, γιατί συνεχώς κατακρίνουμε, υποσκάπτουμε τους αδελφούς μας και τελικά στο τέλος δεν υπάρχει άνθρωπος αδιάβλητος, σε σημείο που τα παιδιά μας παίρνουν το μήνυμα, ότι δεν υπάρχει ένας σωστός άνθρωπος και ότι όλοι είναι εξαχρειωμένοι. Με το μήνυμα αυτό προετοιμάζουμε τα παιδιά μας να παραδοθούν σ’ αυτό που φαίνεται αναπόφευκτη μοίρα του ανθρώπου. Και να ήθελε κανείς ν’ ακολουθήσει έναν τέτοιο δρόμο ο διάβολος θα του ψιθύριζε στ’ αυτί: «Μα θέλεις να γίνεις ο μόνος τίμιος άνθρωπος σ’ όλο τον κόσμο;»

          Η Εκκλησία μας για να πολεμήσει μια τέτοια δαιμονική μέθοδο  πρόβαλλε την αρετή των Αγίων εκείνων που ζουν πραγματική αγιασμένη ζωή από τη χάρη του Θεού. Γι’ αυτό προβάλλει την αρετή εκείνων που βρίσκονται στην θριαμβεύουσα Εκκλησία που είναι απρόσβλητη πλέον από τα μηχανήματα του πονηρού.

          Τέλος, ένας άλλος λόγος που τιμάμε τους Αγίους είναι ο εξής: Πολλοί είπαν, ότι η τιμή των Αγίων είναι μια βάρβαρη δεισιδαιμονία- ανάλογη με τις αντιδράσεις από την προσκύνηση των ιερών λειψάνων της Αγ. Βαρβάρας-  και ότι οι ιερείς λένε πως οι Άγιοι έχουν θαυματουργικές δυνάμεις για να εκμεταλλεύονται τους πιστούς και  για τις ανάγκες τους πρέπει  να καταφεύγουν στην επιστήμη, που έχει τη δυνατότητα να θεραπεύει τα δεινά μας. Και πολλοί πίστεψαν και έτρεξαν στους επιστήμονες.

          Αλλά, όπως όλοι γνωρίζουμε, αυτοί αρνήθηκαν τις περισσότερες φορές ακόμη και να μας χαιρετίσουν πριν πάρουν το αργύριο στο χέρι, αλλά και όταν ακόμη ξοδέψουμε όλη την περιουσία μας στους γιατρούς, δεν μπορέσαμε να θεραπευθούμε. Κανένας δεν μας γλύτωσε από τα δεινά μας και δεν μας ανακούφισε από τον πόνο μας και κανείς δεν θέλει να μας πει μια κουβέντα χωρίς αμοιβή. Και καταλήγουμε σ’ ένα πέλαγος μοναξιάς και απελπισίας.

          Τιμάμε τους Αγίους για να θυμηθούμε ότι σ’ αυτές τις ανυπόφορες ώρες της ασήκωτης μοναξιάς μας, τότε που όλοι μας έχουν εγκαταλείψει, ευτυχώς δεν είμαστε μόνοι. Γιατί δίπλα μας στέκονται πρόθυμοι ν’ ακούσουν τον πόνο μας χωρίς να μας ζητάνε τίποτε και χωρίς να προδίδουν ποτέ την εμπιστοσύνη που έχουμε σ’ αυτούς.

          Θα ήταν πράγματι  τραγικό  ν’ ανταλλάξουμε τον πολύτιμο θησαυρό της παρηγοριάς και τη θ. ευλογία των Αγίων του Θεού με τα φαρμάκια και τα δηλητήρια της ανθρώπινης επιστήμης.

          Καλή Κυριακή

          π. γ. στ.