Ο εκλιπών Κεφαλλήνιος ιεράρχης κυρός ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

  

Την παρελθούσα Τετάρτη το μεσημέρι η Κεφαλληνιακή γη δεχόταν στα σπλάχνα της ένα γνήσιο τέκνο της: Τον αείμνηστο  και πολύκλαυστο Μητροπολίτη της, κυρό ΓΕΡΑΣΙΜΟ, ο οποίος αιφνιδίως ανηρπάγη υπό του Θεού στο ουράνιο θυσιαστήριο.

Η εξόδιος ακολουθία του εκλιπόντος ιεράρχη τελέστηκε στον περίλαμπρο και περικαλλή Νέο Ιερό Ναό  της Ι. Μονής Οσίου Γερασίμου στα Ομαλά Κεφαλληνίας.

          Της εξοδίου ακολουθίας προέστη ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΣ συμπαραστατούμενος από δεκάδες ιεραρχών, από τα χέρια του οποίου πριν λίγες μόλις ημέρες δέχθηκε αξίως τον τρίτον βαθμό της ιερωσύνης, αυτόν του επισκόπου,  στον ιερό Ναού Αγίου Διονυσίου του Αρεοπαγίτου εν μέσω πλήθους πιστών οι οποίοι προσήλθαν για να επιβεβαιώσουν την εκλογή του με τις ουρανομήκεις ιαχές τους « Άξιος», Άξιος».

          Εκτός των τιμίων ιεραρχών της Εκκλησίας μας παρέστη το  σύνολο του ιερού Κεφαλληνιακού κλήρου, και  όχι μόνον, φίλοι και γνωστοί του μακαριστού επισκόπου, αρχές και εξουσίες του νησιού καθώς και ένα πρωτόγνωρο ανθρώπινο ποτάμι πιστών που προσήλθαν συντετριμμένοι για ν’ αποχαιρετήσουν, τον μηδέποτε ενθρονισθέντα στη λαχούσα μητρόπολη του, αλλά ενθρονισθέντα μυστικώς στις καρδιές του απορφανισθέντος ποιμνίου του, πνευματικό τους πατέρα  για να εκφράσουν την αγάπη τους και τη αφοσίωσή τους.

          Η οδύνη και ο πόνος του πιστού λαού εκφράζονταν με βαθύ πόνο ψυχής, ενώ στα μάτια όλων κυλούσε κάποιο βουβό δάκρυ για τον αδικοχαμένο δεσπότη τους.

          Οι λόγοι που εκφωνήθηκαν ήταν πράγματι συγκινητικοί και συγκλονιστικοί. Όλοι είχαν να πουν και να προσθέσουν κάτι συμπληρώνοντας  την εικόνα και την προσωπικότητα του αγαπητού τους δεσπότη ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ. Ιδιαίτερη αίσθηση προκάλεσαν τα λόγια του αυταδέλφου του Αθανασίου, ο οποίος με όση δύναμη ψυχής του απέμενε, αφού ευχαρίστησε κλήρο και λαό για τη αθρόα συμμετοχή του, μετάγγισε στις ψυχές μας όλο το μέγεθος της αδελφικής αγάπης και εκτίμησης εκφράζοντας συγχρόνως και τα ανάλογα δικά μας συναισθήματα.

          Στα χείλη όλων πλανιόταν το εύλογο ερώτημα: Γιατί ο Θεός επέτρεψε μια τέτοια απώλεια;

          Αλλά «τις έγνων νουν Κυρίου;». Άγνωστες οι βουλές του Θεού, ο Οποίος είναι και ο μόνος αρμόδιος ν’ απαντήσει για όσα συμβαίνουν στη ζωή μας. Ο ίδιος ι. υμνογράφος με απορία γράφει : «Τί το περί ημάς τούτο γέγονεν μυστήριον;». Και εφόσον πρόκειται περί μυστηρίου, τί μπορεί ν’ αρθώσει η ανθρώπινη γλώσσα; «Ου φέρει το μυστήριον  έρευνα».

          Εμείς δεχόμαστε με υπομονή και εμπιστοσύνη το θέλημα του Θεού, έστω κι αν αυτή του η αγάπη εκφράζεται μ’ ένα τρόπο που μας πληγώνει. Είναι όμως αγάπη του Θεού Πατρός που όλα «ποιεί προς το συμφέρον των ψυχών ημών».

          Πάντως εμείς «οι ζώντες οι περιλειπόμενοι» θα μνημονεύουμε τον μακαριστό συμπατριώτη μας μεταστάντα ιεράρχη και θα  τον παρακαλούμε να πρεσβεύει από το ουράνιο πλέον θυσιαστήριο υπέρ ημών. Αυτόν που τόσο αγαπήσαμε, αλλά και που τόσο πληγωθήκαμε από την τόσο αιφνίδια και βιαστική ένσαρκη αναχώρηση του για τη Βασιλεία των Ουρανών.

          ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ του αειμνήστου Ιεράρχη, Αιωνία η Μνήμη

Πρωτοπρεσβύτερος

Γερασιμάγγελος Στανίτσας