ΚΥΡΙΑΚΗ ΙΖ ΜΑΤΘΑΙΟΥ, κεφ.15, στχ. 21-28, της Χαναναίας

ΓΝΩΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΓΝΗΣΙΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Η περίπτωση της Χαναναίας του σημερινού ευαγγελίου μας δίνει την ευκαιρία για μια σύντομη ανάλυση των κυριοτέρων γνωρισμάτων της πίστεώς μας. Βέβαια και σε άλλα σημεία των Ι. Ευαγγελίων προβάλλονται υποδείγματα Πίστεως, όμως στην σημερινή ευαγγελική περικοπή η πίστη έχει μερικά ιδιαίτερα και άξια προσοχής χαρακτηριστικά.

Μερικά από αυτά είναι :

1. Καταρχάς η Χαναναία πιστεύει ότι ο Ιησούς είναι Μεσσίας γι' αυτό και τον αποκαλεί «Υιόν Δαβίδ». Ενώ η απλή παρουσία του Χριστού εμπόδισε τους Ιουδαίους να τον αναγνωρίσουν ως Μεσσία, η Χαναναία όμως δεν δυσκολεύτηκε να δει στο πρόσωπο του τον απεσταλμένο του Θεού.

2. Η πίστη της δεν επηρεάζεται από την σιωπή του Ιησού. Μπαίνει σε μια δοκιμασία, αλλά δεν κάμπτεται. Δεν είναι και λίγο πράγμα να ζητάς κάτι από κάποιον , να μην σου απαντά, να σε περιφρονεί και εσύ να επιμένεις. Μόνο αν είσαι βέβαιος ότι θα πάρεις το αιτούμενο, τολμάς και επιμένεις. Η εμπιστοσύνη στον Ιησού κάνει την πίστη της σταθερή και ακλόνητη.

Φωτογραφία Ιωάννης Καρατζάνης

3. Η πίστη της Χαναναίας συνοδεύεται από ειλικρινή ταπείνωση. Η ταπεινή αυτή γυναίκα δέχεται την εξευτελιστική παρομοίωσή της με σκυλάκι και δεν αγανακτεί, αλλά απαντά με τρόπο που δείχνει την υποταγή της.

4. Η Χαναναία δεν ανήκει στον εκλεκτό λαό του Θεού, αλλά είναι ειδωλολάτρισσα. Το να ανήκει κανείς στο λαό του Θεού, το να είναι μέλος της εκκλησίας, θα λέγαμε σήμερα εμείς, δεν αποτελεί καμία δέσμευση για τον Θεό. Εκείνο που δεσμεύει τον Θεό είναι η πίστη. Βέβαια πίστη έξω από την εκκλησία είναι αδιανόητη. Αλλά και η τυπική συμμετοχή στην εκκλησία χωρίς πίστη με τα χαρακτηριστικά που αναφέραμε παραπάνω, δεν υποχρεώνει τον Θεό να εκπληρώσει τις επαγγελίες του.

Στους Ισραηλίτες που περηφανεύονταν ότι είναι απόγονοι του Αβραάμ και ότι ο Θεός είναι υποχρεωμένος να τηρήσει τις υποσχέσεις του, απάντησε ο Αγ. Ιωάννης ο Πρόδρομος ότι ο Θεός «δύναται εκ των λίθων τούτων εγείραι τέκνα τω Αβραάμ».

Εκείνο που μετράει για τον Θεό δεν είναι η καταγωγή , τα προνόμια, η μόρφωση, η κοινωνική θέση κ.λ.π. αλλά η ζωντανή πίστη η οποία μπορεί καμιά φορά να δοκιμάζεται αλλά τελικά ξεπερνά τους ορθολογισμούς

Φωτογραφία TERZIS

Τέλος αυτό το τελευταίο μας οδηγεί σε ένα ακόμα χαρακτηριστικό της πίστεως, η πίστη βρίσκεται πάνω από την λογική. Ο άνθρωπος πολλές φορές θέλει στηρίγματα για να πειστεί, ζητά αποδείξεις που να ικανοποιούν την λογική. Και όταν δεν τα έχει , αμφιβάλλει, κλονίζεται και πέφτει. Η πίστη υπερβαίνει την λογική. Είναι υπέρλογη. Είναι υπόθεση καρδιάς και όχι του μυαλού. Η πίστη δεν έχει ανάγκη από τα φτωχά στηρίγματα της λογικής για να σταθεί όρθια , την στηρίζει ο λόγος του Θεού.

Είναι φανερό, ότι η πίστη είναι κάτι που δύσκολα μπορεί να αποκτηθεί. Και ακόμη πιο δύσκολο να μείνει σταθερή. Γι' αυτό το αίτημά μας και η προσευχή μας ας είναι: «Κύριε, πρόσθες ημίν Πίστην» (Λουκ. 17,5)