ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥ, Ιωάν.5-15

Η ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ

Ένας βιαστικός αναγνώστης της σημερινής ευαγγελικής περικοπής που αναφέρεται στην θεραπεία του παραλυτικού, θα χαρακτήριζε αφελή ή περιττή την ερώτηση του Ιησού προς τον παραλυτικό, «θέλεις υγιής γενέσθαι;». Θα έλεγε, μα υπάρχει ασθενής που δεν θέλει την υγεία του; Εκτός βέβαια κι΄ αν πιστεύει σε αξίες υψηλότερες από την υγεία και την ζωή. Στην περίπτωση αυτή θα αναγνώριζε όχι μόνο το σκοπό του ερωτήματος, αλλά και ποιος είναι ο Ιησούς Χριστός.

Όταν ο μακαριστός γέροντας Πορφύριος εύχονταν μπροστά στον έκπληκτο γιατρό του, να του προστεθεί κι΄ άλλη αρρώστια κοντά σ’ αυτές που είχε, ήτανε βέβαιος πως αντάλλασσε την υγεία του σώματος με αξία ανώτερη η οποία τον είχε γοητεύσει. Και σύμφωνα με τον αείμνηστο γέροντα, αληθινή γοητεία είναι να επικοινωνείς με το κάλλος της μορφής του Χριστού.. Φυσικά η ασθένεια δεν είναι όρος μιας τέτοιας επικοινωνίας αλλά υπέρβασή της.

Αλλά ας έλθουμε στον παράλυτο που θεραπεύεται για την αγόγγυστη υπομονή του. Αρχικά ο Χριστός δεν θεραπεύει μόνο την αναπηρία του σώματος, όπως θα έκανε η επιστήμη. Θεραπεύει πρώτα την αιτία, ελευθερώνοντας τον άνθρωπο από την δουλεία των παθών και προχωρεί στη θεραπεία των συνεπειών.

Τελικά, υγιής είναι όποιος κατορθώνει, μέσα από τις δοκιμασίες κάθε μορφής και φυσικά και την αναπηρία, τη δυσμορφία και τα συμπλέγματα, που προκαλούν, να ισορροπεί και να ελπίζει. Ο παραλυτικός κρατούσε ζωντανή όχι μόνο την ελπίδα, ότι κάποτε θα γίνει καλά, αλλά καλλιέργησε και την υπομονή για την οποία και τον σώζει ο Χριστός, που είπε, «ἑν τῇ ὑπομονῇ ὑμῶν κτίζεσθε τάς ψυχάς ὑμῶν» ( Λουκ. 21,19).

Ο παράλυτος με την υπομονή του, κάτω από συνθήκες εξοντωτικής αναπηρίας, μπόρεσε να μείνει όρθιος μετατρέποντας την σε εφαλτήριο άσκησης και καλλιέργειας υψηλών αρετών. Με τον τρόπο αυτό διασφάλισε κάτι πολυτιμότερο από την σωματική υγεία και την δύναμη της ψυχής του.

Η απάντηση λοιπόν στο ερώτημα, «θέλεις υγιής γενέσθαι» δεν βρίσκεται στην προφανή επιθυμία του παράλυτου και κάθε αρρώστου να θεραπευτεί, αλλά στην ανάγκη απελευθέρωσης του από το σύνδρομο της αμαρτίας. Εξάλλου με τη σύσταση, «ἵδε ὑγιής γέγονας μηκέτι ἁμάρτανε, ἵνα μή χεῖρόν σοί τι γένηται» αποδεικνύεται η ουσία και ο σκοπός του ερωτήματος. Υπάρχει πάντα το χειρότερο από την αρρώστια και το καλύτερο από την υγεία του σώματος. Οι προτεραιότητες για να ενεργήσουμε σωστά υπαγορεύονται από το ήθος που γνωρίσαμε στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού και φυσικά στη διδαχή Του. Όταν δηλ. η Βασιλεία του Θεού αναδειχτεί σε πρώτο ζητούμενο σύμφωνα με το Ευαγγέλιο (Ματθ. 6,33), τότε διαμορφώνεται στον άνθρωπο το αυθεντικό κριτήριο για τη σωστή ιεράρχηση των αξιών της υγείας και γενικότερα της ζωής.

Το τρίτο σημείο εστιάζεται στην εγκατάλειψη του παραλύτου από τους ανθρώπους του περιβάλλοντός του. Ένα σημείο υπόμνησης της πραγματικότητας που επαναλαμβάνεται από τότε μέχρι σήμερα. Ο παράλυτος δεν κατηγορεί ωστόσο εκείνους που μια ολόκληρη ζωή τον είχαν εγκαταλείψει. Συναισθάνεται πρώτα τη δική του αμαρτωλότητα, που ευθύνεται για το κατάντημα του, κι αυτή η συναίσθηση επισύρει το έλεος του Θεού.

Λέγοντας «ἄνθρωπο οὐκ ἔχω» ίσως εκφράζει κάποιο παράπονο αλλ΄ όχι απαίτηση από τους άλλους. Η στάση του όλα αυτά τα χρόνια φανερώνει εγκαρτέρηση, υπομονή και ελπίδα, ικανές να διδάξουν όχι μόνο τους δοκιμαζόμενους από σωματικές ή ψυχικές αδυναμίες, αλλά και τους υγιείς. Αυτό ζητάει από μας ο Χριστός. Δυστυχώς η απουσία των αρετών στη σύγχρονη κοινωνία μας, αποκάλυψε τη φοβερή ερημιά που διαπιστώνουμε συχνά σε άτομα κάθε ηλικίας με τις γνωστές συνέπειες της.

Βασική αιτία, η έλλειψη αγάπης και ενότητας μεταξύ των μελών της σύγχρονης οικογένειας, που έχει ευθύνη για την κοινωνική εγκατάλειψη των γονέων, των ηλικιωμένων, ακόμη και των παιδιών. Έτσι η εντολή «μηκέτι ἁμάρτανε» απευθύνεται σε όλους εμάς τους φαινομενικά υγιείς.

Γιατί τελικά αμαρτία δεν είναι μόνο η παραβίαση κάποιων κανόνων ηθικής τάξεως. Είναι κυρίως η παράβαση του νόμου της αγάπης, η εγκατάλειψη, συνειδητή ή μη, του «ελαχίστου» αδελφού μας, κι εδώ εντοπίζεται η ρίζα του κακού που κτύπησε ο Χριστός και ζητά να συνεχίσουμε το παράδειγμα Του στη ζωή μας.

Χριστός Ανέστη !

π.Γ.Στ.