ΕΥΛΟΓΙΑ-ΚΟΠΗ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ

             Την Κυριακή, μετά την Θ. Λειτουργία στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου ( κυλικείου)  προσφέρθηκε καφές και πρωινό στους εκκλησιαζομένους πιστούς και στη συνέχεια έγινε η ευλογία και κοπή της παραδοσιακής βασιλόπιττας από τους ιερείς της Ενορίας μας.

Προς τους πιστούς μίλησε δι’ ολίγων ο προϊστάμενος του Ιερού Ναού πρωτ. Γερασιμάγγελος Στανίτσας τονίζοντας τις έννοιες : χρόνος- ζωή –καθήκον.

            Αγαπητοί Ενορίτες,

            Βρισκόμαστε στο κατώφλι ενός καινούργιου χρόνου.

Ο χρόνος που έφυγε δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ. Κι’ αυτός που ήλθε δεν είναι σίγουρα δικός μας. Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε για να μη μετανιώσουμε στο τέλος είναι:

            -Να αξιοποιήσουμε  το χρόνο που μας χαρίζει ο Θεός.

            Ο χρόνος είναι μία αξία και γίνεται έτσι γιατί ο χρόνο της ζωής μας είναι σύντομος, έστω κι’ αν ζήσουμε εκατό χρόνια.

            Δεν χρειάζεται ν’ α αντιμετωπίζουμε με επιπολαιότητα την αξία της παρούσης ζωής. Όσο σύντομη είναι η ζωή μας, τόσο ανυπολόγιστη είναι και η αξία της.

            Η ζωή μας είναι μια στιγμή μπροστά στην αιωνιότητα. Αλλά ο Θεός δεν μετράει τα χρόνια μας. Απλά τα ζυγίζει.

            Το ερώτημα είναι:

Εμείς πως αξιοποιούμε το χρόνο μας;

            Ο  χρόνος είναι μία δωρεά του Θεού, αλλά και μία ευκαιρία.

Πόσοι όμως την εκμεταλλεύονται;

            Κάθε στιγμή του χρόνου μας είναι συνδυασμένη με κάποιο καθήκον. Δεν υπάρχει στιγμή χωρίς κάποιο καθήκον.

            Γίνεται κατανοητό πιστεύω πως δεν αρκούν οι ευχές και τα « χρόνια πολλά». Αυτές εκφράζουν το τι έχει μέσα του ο άνθρωπος. Μόνο η εκτέλεση του καθήκοντος της κάθε στιγμής φέρνει τη χαρά και την ευλογία που κατακτιέται με σκληρό αγώνα, προσοχή και προσευχή.

Αλλά με τον έντονο τρόπο που ζούμε, ξεχνάμε το σπουδαιότερο: Το πώς να ζήσουμε. Γιατί αν ζούμε έχοντας στραμμένη αποκλειστικά την προσοχή μας και τα ενδιαφέροντα μας στην υλιστική όψη της ζωής, δηλ χωρίς ιδανικά, τότε γερνάει κανείς πολύ νωρίς. Δεν γερνάει κανείς επειδή περνούν τα χρόνια, αλλ’ όταν χάνει τα ιδανικά του.

            Πολλές φορές παραπονιόμαστε γιατί ο χρόνος που πέρασε δεν μας έδωσε αυτό  ή εκείνο. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Ο χρόνος έχει το δικαίωμα να παραπονεθεί εναντίον μας, γιατί δεν σεβαστήκαμε την αξία του.

            Το χθες λοιπόν δεν ξανάρχεται.

            Το αύριο δεν είναι σίγουρο.

            Η αναβολή σημαίνει ματαίωση.

            Γι’ αυτό χίλια αύριο δεν μας κάνουν ένα σήμερα.

            Ο χρόνος είναι μία άγραφη σελίδα στην οποία ο Θεός θέλει να γράφουμε.

            Άλλοι την τσαλακώνουν.

            Άλλοι τη μουντζουρώνουν.

            Άλλοι αφήνουν το διάβολο να γράφει με το βρωμερό χέρι του.

            Ο Θεός περιμένει να του παρουσιάσουμε το καλλιτέχνημα της ψυχής μας  για το οποίο μας παραχώρησε το χρόνο της ζωής μας.

            Ίσως μας αφήσει κάποια προθεσμία να το τελειώσουμε αυτή τη χρονιά που ήδη έχει αρχίσει.

            Καλή και ευλογημένη χρονιά σ’ όλη την Ενοριακή μας οικογένεια.

π. γ. στ.