Κυριακή Ή Ματθαίου ευαγγέλιο: Μτ. 14,14-22 Ο χορτασμός του μεγάλου πλήθους

          Εν ολίγοις

          Ένα από τα πιο εντυπωσιακά θαύματα  που επιτέλεσε ο Ιησούς  αφηγείται το σημερινό ευαγγέλιο: το χορτασμό ενός μεγάλου πλήθους ανθρώπων με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια. Μάλιστα είχε τόση σημασία το θαύμα αυτό που το διηγούνται όλοι οι ευαγγελιστές.

          Η διδασκαλία  Χριστού πρωτοφανής και πρωτόγνωρη. Ο θείος λόγος Του πέφτει ως δρόσος στις ψυχές των ακροατών του γιατί ικανοποιούσε όλες τις εφέσεις της ανθρώπινης ψυχής.

          Γι’ αυτό βλέπουμε στη σημερινή ευαγγελική διήγηση, μόλις ο λαός πληροφορήθηκε, ότι ο Κύριος διδάσκει συγκεντρώθηκε ν’ ακούσει  με ενδιαφέρον το λόγο Του. Ο ήλιος έφθασε στη δύση του, πλησίαζε το σκοτάδι και το πλήθος συνεπαρμένο  εξακολουθούσε να παραμένει στον έρημο τόπο. Οι μαθητές ανησυχούν και παρακαλούν το διδάσκαλο ν’ απολύσει τους όχλους για να βρουν τροφή. Ο Χριστός συνέστησε στους μαθητές να τους δώσουν από τις τροφές που είχαν, δηλ. πέντε ψωμιά και δύο ψάρια, ποσότητες που δεν έφθαναν για ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων. Ο Κύριος διατάζει να καθόσουν  στους πρασιές ανά πεντήκοντα και αφού έλαβε τους άρτους τους ευλόγησε  και είπε στους μαθητές να το διανείμουν. Το θαύμα έγινε, «έφαγον πάντες και εχορτάσθησαν και ήραν το περισσεύων των κλασμάτων δώδεκα κοφίνους πλήρεις».

          Πολλοί διαβάζοντας τη διήγηση για το θαύμα των πεντακισχιλίων νομίζουν πως ο Χριστός επιχειρεί να λύσει το κοινωνικό πρόβλημα που έχει σχέση με τις βιοποριστικές ανάγκες του ανθρώπου κατά τρόπο μαγικό. Έτσι νόμιζαν και οι άνθρωποι της εποχής Του, ότι ήταν ένας περιστασιακώς ευεργέτης. Είχαν την αφελή αντίληψη πως ο Χριστός θα έκανε κάθε μέρα ή πολύ συχνά το ίδιο θαύμα και θα τους απάλλασσε από την κοπιαστική εργασία.

          Ο Χριστός και το ευαγγέλιό Του δεν περιφρονούν τα υλικά αγαθά. Ο Θεός δεν είναι  μόνο δημιουργός αλλά και κηδεμόνας και κυβερνήτης του σύμπαντος κόσμου. Η θ. Πρόνοια εκδηλώνεται με τη συντήρηση και την διακυβέρνηση του κόσμου. Η πίστη στη θ .Πρόνοια είναι το θεμέλιο της θρησκευτικής και πνευματικής ζωής.

          Πρέπει όμως να κάνουμε ιεράρχηση των πραγμάτων. Πρώτα «η  βρώση η μένουσα εις τον αιώνα» και μετά η πρόσκαιρη. Προηγείται η πνευματική καλλιεργήτρια του ανθρώπου  και μετά τα υλικά αγαθά. Η αγχώδης μέριμνα κι η επίμονη προσπάθεια για την απόκτηση των αγαθών που παρέρχονται, είναι καταδικαστέες από τον  Ιησού Χριστό.

          Η Εκκλησία ενδιαφέρεται το ίδιο για τις υλικές ανάγκες του ανθρώπου, αλλά βάζει μια σειρά στις απαιτήσεις μας. Ο Χριστός πρώρα δίδαξε τον όχλο και μετά τους έδωσε να φάνε. Τον άνθρωπο πρέπει να τον διακατέχει η ανησυχία μήπως χάσει τον σύνδεσμό του και την επικοινωνία του με τον Χριστό  που είναι ο ζωοποιός άρτος κι όχι η επιθυμία ν’ αποκτήσει πολλά κι εφήμερα αγαθά.

         

          π. γ. στ.

          Καλή Κυριακή