Κάποτε έθεσαν το εξής ερώτημα στο μακαριστό π.
Αθανάσιο Μυτιληναίο: «Μπορείτε να μας λύσετε την απορία, γιατί η ζωή στους
ασεβείς τα δίνει όλα και στους δικαίους στερεί και αυτά που έχουν και
γιατί οι δίκαιοι διώκονται και
υποφέρουν;».
Τότε ο πατήρ Αθανάσιος, ο υπέροχος ερμηνευτής του
λόγου του Θεού απάντησε: «Αυτό είναι ένα ερώτημα, το οποίο κατέχει μία κεντρική
θέση μέσα στον χώρο της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι γραμμένο: «τί ότι οδός ασεβών
ευοδούται;»(Ιερεμ.ιβ΄1), δηλαδή γιατί όλα του πηγαίνουν καλά του ασεβούς, ενώ
αντίθετα πολλές φορές οι δίκαιοι έχουν πολλές περιπέτειες στη ζωή τους; Η
απάντηση ήταν δύσκολη στην Παλαιά Διαθήκη. Δόθηκε στην Καινή Διαθήκη. Μάλιστα
για να δείτε πόσο δύσκολη είναι η απάντηση, αρκεί να σας θυμίσω την ιστορία του
Ιώβ. Η ιστορία του Ιώβ αναφέρεται στο βιβλίο Ιώβ της Παλαιάς Διαθήκης, το οποίο
είναι καταπληκτικό αλλά και δύσκολο βιβλίο.
Ο Ιώβ είναι ευτυχέστατος, πλούσιος, άρχοντας και έχει
πολλά παιδιά. Όλα πάνε καλά όταν κάποια στιγμή
μέσα σε μια μέρα όλα αναποδογυρίζονται. Ο διάβολος, κατά παραχώρηση του
Θεού, επιφέρει καταστροφή στην περιουσία του Ιώβ, στις καμήλες, στα πρόβατα,
στα βόδια και στα γαϊδούρια του θανατώνοντας και τους υπηρέτες του, και το
χειρότερο με ένα φοβερό άνεμο γκρεμίζει το σπίτι όπου έτρωγαν τα δέκα παιδιά
του, τα οποία σκοτώνονται σε μία στιγμή. Όμως διασώζει σε κάθε περίπτωση έναν
υπηρέτη, ο οποίος πηγαίνει να αναγγείλει στον Ιώβ την καταστροφή της περιουσίας
και τον θάνατο των παιδιών του. Ο Ιώβ έμεινε σύξυλος αλλά, επειδή είχε
απεριόριστη εμπιστοσύνη στην αγάπη και στην πρόνοια του Θεού, και δεν είχε
ιδιοτέλεια, τα υπέμεινε όλα δοξάζοντας
το Θεό. Κατόπιν ο διάβολος χτύπησε τον Ιώβ με έλκος πονηρό σε όλο του το σώμα.
Και αυτή τη δοκιμασία την υπέμεινε ο Ιώβ αγόγγυστα. Όταν κάποια μέρα πήγαν να
τον επισκεφτούν τρείς φίλοι του βασιλείς, βλέποντάς τον να κάθεται λεπρός πάνω
στην κοπριά συγκλονίστηκαν και έκλαιγαν και δεν μπορούσαν να μιλήσουν εφτά
ημέρες. Κάποτε μίλησαν και είπαν στον Ιώβ ότι πρέπει να έκανες κάποια μεγάλη
αμαρτία για να πάθεις τέτοιο μέγεθος συμφοράς. Τότε ο Ιώβ τους βεβαίωσε ότι δεν είχε κάνει κάποια
μεγάλη αμαρτία για να συμβούν όλα αυτά. Και ο Θεός έδωσε την λύση του δράματος
αποκαθιστώντας την υγεία του Ιώβ και χαρίζοντάς του διπλάσια ζώα και δέκα
παιδιά.
Ο δίκαιος πάσχει για πολλούς λόγους. Καταρχάς διότι ο
διάβολος είναι παρών, φθονεί τον δίκαιον και του προκαλεί προβλήματα. Έπειτα ο
κόσμος δεν ανέχεται τον δίκαιο ανάμεσά του, διότι ελέγχεται από την παρουσία
του δικαίου και δημιουργεί προβλήματα στο δίκαιο. Στη Σοφία Σολομώντος(Β΄12)
σημειώνεται ότι για τον κόσμο ο δίκαιος είναι δύσχρηστος και βλεπόμενος μόνο
είναι βαρύς, διότι τους ελέγχει με την ενάρετη ζωή του, για αυτό ο κόσμος προσπαθεί με κάθε τρόπο να εξολοθρεύσει τον
δίκαιο.
Βέβαια όσο δίκαιος, ενάρετος και άγιος κι αν είναι κανείς, έχει κάποιες αμαρτίες.
Έτσι στην παρούσα ζωή θα πρέπει ο δίκαιος να ξεπληρώσει τις αμαρτίες του, για
να δεχτεί ολόκληρη την αμοιβή των αγαθών έργων του στην βασιλεία του Θεού, κατά
θεία δικαιοσύνη. Όπως και ο ασεβής, δεν υπάρχει ασεβής 100%, έχει και αυτός
κάποιες καλοσύνες. Οπότε στην παρούσα ζωή ο Θεός, ούτως ειπείν, τον ασεβή
τον εξοφλεί με αγαθά. Διότι θα τιμωρηθεί στην άλλη ζωή. Για λόγους πάλι
δικαιοσύνης ο Θεός του δίνει, με βάση τα καλά που έκανε, πλούτη και υγεία και
άλλα πολλά, αλλά έχει να πληρώσει στην άλλη ζωή.
Να σας το κατοχυρώσω; Η παραβολή του πλουσίου και του
Λαζάρου αυτό μας διδάσκει. Λέει τον εξής μυστηριώδη λόγο ο Αβραάμ στον πλούσιο
που βρίσκεται στον Άδη: «Παιδί μου, θυμήσου ότι εσύ απέλαβες τα αγαθά σου στη
γη, ενώ ο Λάζαρος απέλαβε τα κακά στη
ζωή του. Τώρα όμως ο Λάζαρος απολαμβάνει τα αγαθά του παραδείσου, ενώ εσύ
δικαίως υποφέρεις.
Θα μπορούσε κάποιος να ρωτήσει: «Και είναι κακό να
απολαύσω τα αγαθά μου στη ζωή αυτήν;». Δεν είναι κακό, προσέξτε δεν είναι κακό.
Αλλά μήπως εκεί με εξοφλεί ο Θεός, για να με τιμωρήσει μετά στον Άδη; Για αυτό
μην βγάζουμε κρίσεις και συμπεράσματα. Αλλά και κάτι πολύ σπουδαίο, ποιός μας
λέει, ότι αν έχουμε μία στέρηση αγαθών, αν έχουμε μία απουσία υγείας, αν έχουμε
διωγμό και κατατρεγμόν ότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι στοιχεία αγιότητας;
Ξέρετε τι λέει στην προς Εβραίους επιστολή (Ιβ΄10) ο Απόστολος Παύλος: «Ο Θεός
μάς παιδαγωγεί προς το συμφέρον μας, για να γίνουμε μέτοχοι της αγιότητός Του».
Ο αγιασμός των ανθρώπων επιτυγχάνεται με τα δεινά και με τις δοκιμασίες. Είναι
θαυμάσιο υλικό οι δοκιμασίες για την απόκτηση της αγιότητας.
Συνεπώς μην σκανδαλιζόμαστε με την προσωρινή ευτυχία
των ασεβών. Ας ευχόμαστε ο Θεός να τους έχει καλά και να τους δώσει μετάνοια
και αν ο Θεός επιτρέπει να μην έχουμε υγεία, να έχουμε λίγα οικονομικά, κάποτε
να αγγίζουμε ακόμη και τα όρια της λιτότητας και της φτώχειας, ή να μας διώκουν
και να μας κατατρέχουν, να λέμε πάντοτε
δόξα τω Θεώ. Και αν κάποτε έχουμε πολλά αγαθά να αναρωτιόμαστε: «Μπας και με
εξοφλεί ο Θεός από την παρούσα ζωή;». Προσέξτε το αυτό, να το θυμάστε.
Αλλοίμονό μας αν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Πάντοτε οι άγιοι ανησυχούσαν με ένα
τέτοιο ερώτημα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου