Η ενότητα της Εκκλησίας
είναι εσωτερική. Απορρέει από την σύνδεσή της με τον Χριστό, από την κοινή πίστη, η οποία είναι
κυρίως και προ παντός ζωή, από την κοινή λατρεία, και από τον κοινό τρόπο θεραπείας του ανθρώπου. Όπως οι επιστήμονες
ενός κλάδου σε ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιούν τους ίδιους τρόπους και τις
ίδιες μεθόδους για να διαπιστώσουν κάτι, το ίδιο γίνεται και μέσα στην
Εκκλησία. Όλα τα μέλη χρησιμοποιούν τον ίδιο τρόπο θεραπείας. Και, φυσικά έτσι
αποδεικνύονται τα πραγματικά μέλη της Εκκλησίας.
Ακόμη η Εκκλησία είναι ο
μοναδικός χώρος σωτηρίας. Μέσα στην Εκκλησία έχουμε την βεβαιότητα ότι θα
αποκτήσουμε κοινωνία και ενότητα με τον Χριστό και θα γίνουμε πραγματικά μέλη
Του. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορούμε να φθάσουμε στην θέωση. Βέβαια, και έξω
από την Εκκλησία υπάρχει περίπτωση να μετάσχει κανείς της χάριτος, όπως στην
Παλαιά Διαθήκη, αλλά μόνον μέσα την Εκκλησία μπορεί να γίνει κανείς μέλος του
Σώματος του Χριστού, να φάγει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού.
Όσοι αποσχίζονται από την Εκκλησία δεν διασπούν την
ενότητά της, αλλά οι ίδιοι αποκόπτονται από αυτήν και χάνουν την δυνατότητα να
είναι ενωμένοι με το Θεανθρώπινο Σώμα του Χριστού. Γι’ αυτό ο άγιος Μάξιμος ο
Ομολογητής θα πει: “ Φυλάξωμεν δε μάλλον το μέγα και πρώτον της σωτηρίας
ημών φάρμακον, την καλήν λέγω της
πίστεως κληρονομίαν ομολογούντες ψυχή τε και στόματι μετά παρρησίας ως οι
πατέρες ημάς εδίδαξαν”.
Ναυπάκτου Ιεροθέου:
“Εκκλησία και εκκλησιαστικό φρόνημα”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου