Ἀντιφώνησις τῆς Α.Θ.Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, κατά τήν Δεξίωσιν ἐπί τῷ πρώτῃ τοῦ ἔτους(01/01/2009).

Ἱερώτατοι ἅγιοι ἀδελφοί,
Ἐντιμότατε κ. Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Ἐντιμολογιώτατε Ἄρχων Διδάσκαλε τοῦ Γένους κ. Δημήτριε Φραγκόπουλε, καί λοιποί Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες τοῦ Θρόνου,
Ἀγαπητοί ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἐπιπόθητα,

Κατ᾿ ἀρχάς εὐχαριστοῦμεν θερμότατα, τόσον τόν Ἱερώτατον ἅγιον Χαλκηδόνος, προσφωνήσαντα ἑορτίως ἐκ μέρους τῆς σεβασμίας Ἱεραρχίας τοῦ Θρόνου, ὅσον καί τόν Ἐντιμολογιώτατον Ἄρχοντα κ. Φραγκόπουλον, εὐχηθέντα τά εἰκότα ἐκ μέρους τῆς Ὁμογενείας καί ἀνταποδίδομεν τάς καλάς εὐχάς ἐπηυξημένας πολλαπλασίως.

Τό παρελθόν ἔτος ἐζήσαμεν καί πολλάς δυσκολίας, καί ἀρκετάς χαράς. Δέν γνωρίζομεν ποῖαι ποίων εἶναι εὐεργετικώτεραι. Ὁ Θεός μόνον γνωρίζει. Ἡμεῖς ὀφειλετικῶς λέγομεν πρός τόν Ὕψιστον: «Εὐχαριστοῦμέν Σοι ὑπέρ τῶν φανερῶν καί ἀφανῶν εὐεργεσιῶν τῶν εἰς ἡμᾶς γεγενημένων κατά τό 2008». Καί βεβαίως εἰς Αὐτόν, διά τῆς Θεοτόκου, τήν πᾶσαν ἐλπίδα ἡμῶν διά τό ἀρξάμενον 2009 ἀνατιθέμεθα.

Εἴμεθα, ἀγαπητοί, μικροί εἰς ἕνα κόσμον μεγάλον εἰς τάς φαντασιώσεις του. Εἴμεθα ταπεινοί εἰς ἡμέρας ὅπου περισσεύει ἡ «ὕβρις», μέ τήν φιλοσοφικήν ἔννοιαν τῆς λέξεως, τήν ὁποίαν ὁ Ἐφέσιος φιλόσοφος (Ἡράκλειτος) θεωρεῖ περισσότερον ἐπικίνδυνον ἀπό τήν πυρκαϊάν. Εἴμεθα ὀλίγοι μέσα εἰς ἕνα πλῆθος ἀγνοούντων τό Εὐαγγέλιον, ἀπ᾿ ἄκρου εἰς ἄκρον τῆς γῆς. Εἴμεθα διά τόν κόσμον ἀμελητέοι, καθ᾿ ἥν στιγμήν ὁ Χριστός εὑρίσκεται εἰς διαρκῆ ἀναζήτησίν μας μέ περίσσειαν ἀγαπητικῆς φροντίδος. Συχνάκις ἡ σμικρότης, ἡ ταπείνωσις, τό ὀλιγάριθμον καί ἡ ἄγνοια καί ἀπόρριψις μᾶς κάμπτουν καί μᾶς δημιουργοῦν ἄγχος, ἀγωνίαν, κάποτε καί ἀπελπισίαν. Ὅμως εἴμεθα οἱ τελευταῖοι πού ἐπιτρέπεται νά ἀγχωνώμεθα, νά ἀγωνιῶμεν ἤ νά ἀπελπιζώμεθα. Καί ὡς μεμονωμένα πρόσωπα, καί ὡς Γένος, καί ὡς Ἐκκλησία, καθ᾿ ὅλην τήν ἱστορίαν μας, προσωπικήν καί συλλογικήν, ἐζήσαμεν ἀποφασιστικήν τήν ἐπέμβασιν τῆς Θείας Προνοίας, εἴδομεν τήν ἀνατροπήν πολλῶν ἀρνητικῶν δεδομένων, ᾐσθάνθημεν ἔντονον τήν παράκλησιν τῆς Θείας Ἀγάπης, ἐρρύσθημεν ἀπό πολλῶν κινδύνων, ἠδυνήθημεν νά εἴπωμεν εἰς τόν Κύριον: «Διήλθομεν διά πυρός καί ὕδατος καί ἐξήγαγες ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν». Ἀκόμη περισσότερον: οὐκ ὀλίγας φοράς «ἐκ κοιλίας ᾅδου ἐρρύσατο ἡμᾶς» καί ἐκεῖ πού ἐφαίνετο ὅτι ἐνδεχομένως τό πᾶν ἀπώλετο, αἴφνης «ζωή ἐπολιτεύετο». Τοιουτοτρόπως, ὁ Θεός ἐν τῇ ἀγάπῃ Του ἀπήντα πάντοτε πειστικῶς εἰς τήν πίστιν μας καί ἐβεβαίωνεν «ἐν χειρί κραταιᾷ καί ἐν βραχίονι ὑψηλῷ» τήν ἐλπίδα μας.


Δέν εἶναι μυστικόν ὅτι οἱ τελευταῖοι καιροί εἶναι κατ᾿ ἐξοχήν δύσκολοι δι᾿ ὅλην τήν ἀνθρωπότητα. Ἡ ἀρξαμένη πέρυσι παγκόσμιος οἰκονομική κρίσις, αἱ κατά τόπους ἐντάσεις, ἡ ἔξαρσις τῆς τρομοκρατίας, τά πολλαπλασιαζόμενα θερμά ἐπεισόδια, τόσον εἰς ἐπίπεδον τοπικῶν κοινωνιῶν ὅσον καί εἰς διεθνές, ἀσφαλῶς καί δέν προοιωνίζονται ἀνθόσπαρτον καί ἀνέφελον τό 2009. Οἱ πιστοί ὅμως δέν παύομεν νά τό ὀνομάζωμεν, ἀλλά καί νά τό ἐκλαμβάνωμεν καί νά τό θεωρῶμεν ὡς «ἔτος τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου», τό ὁποῖον, εἰς τελευταίαν ἀνάλυσιν, σημαίνει ὅτι ἐξ ἀντικειμένου εἶναι «ἔτος σωτήριον». Ἀπομένει ἀπό μέρους μας νά οἰκειωθῶμεν τόν σωτήριον χαρακτῆρα του, ἐμπιστευόμενοι περισσότερον τόν ἑαυτόν μας, τήν ὁμογένειάν μας, ὅλον τό εὐσεβές Γένος μας καί τήν Μητέρα Ἐκκλησίαν, τό Οἰκουμενικόν μας Πατριαρχεῖον, εἰς τήν πρόνοιαν, τήν φιλόστοργον μέριμναν καί τήν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ τῶν Πατέρων ἡμῶν. Χωρίς ἐνδοιασμούς, χωρίς κρατούμενα, χωρίς μικροψυχίαν.

Πρός τούτοις, εἶμεθα βέβαιοι ὅτι κατά τό νέον ἔτος ἡ σύμπνοια, ἡ ὁμόνοια, ἡ ἀγάπη, ἡ ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη, καί ὁ ἀλληλοσεβασμός θά χαρακτηρίζουν τάς σχέσεις τῆς τε σεπτῆς Ἱεραρχίας καί τοῦ εὐσεβοῦς πληρώματος μετά τῶν κοινοτικῶν του καί ἐκπαιδευτικῶν ἀρχῶν, πρός ἐξασφάλισιν καλλίστων καί θεοφιλῶν ἐπιτευγμάτων εἰς ὅλους τούς τομεῖς, πρός δόξαν Θεοῦ, εὔκλειαν τοῦ ὀνόματος τοῦ Γένους καί πολλήν χαράν πατρικήν τοῦ Πατριάρχου.

Εὐχαριστοῦντες καί αὖθις, ἰδιαιτέρως τήν περί ἡμᾶς σεβασμίαν Ἱεραρχίαν, διά τε τήν ἀφοσίωσιν αὐτῆς εἰς τό καθῆκον καί εἰς τά ἱερά συμφέροντα τῆς ποτνίας Μητρός Ἐκκλησίας, καί διά τήν καλήν καί ἐν ἀγάπῃ καί εἰλικρινείᾳ καρδίας συνεργασίαν μεθ᾿ ἡμῶν ἐν τῇ διοικήσει, ἅς ἐπέδειξαν οἱ ἅγιοι ἀδελφοί μέχρι σήμερον, καί τάς ὁποίας ἔχομεν βεβαίαν τήν ἐλπίδα ὅτι θά συνεχίσουν καί κατά τό ἀρξάμενον νέον ἔτος «περισσεύοντες μᾶλλον» κατά τάς ἀπαιτήσεις τῶν περιστάσεων, ἀπονέμομεν εἰς ὅλους, κλῆρον καί λαόν, ὁλόθυμον τήν Πατριαρχικήν ἡμῶν εὐχήν καί εὐλογίαν, δεόμενοι ἐκτενῶς τοῦ Κυρίου «ὑπέρ ἐλέους, ζωῆς, εἰρήνης, ὑγιείας, ἐπισκέψεως, μακροημερεύσεως καί σωτηρίας» ἑνός ἑκάστου.

Χρόνια πολλά!