Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ

Έστω και λίγο καθυστερημένα σε σχέση με την ημέρα που τιμάμε την μνήμη του, ένα μικρό περιστατικό από την άγια ζωή του Οσίου Σεραφείμ του Σάρωφ

Ένα χρόνο και δέκα μήνες προ της κοιμήσεώς του, το πρωί της 25^ης μαρτίου 1831, ο Όσιος Σεραφείμ του Σάρωφ, αξιώθηκε να δεχθεί την επίσκεψη της Υπερ.Θεοτόκου. Η μοναχή Ευπραξία της μονής του Ντιβέγιεβο διηγείται :΄Δυο μέρες νωρίτερα ο στάρετς μου είχε παραγγείλει να τον συναντήσω. Όταν πήγα, μου ανήγγειλε : Θα έχουμε επίσκεψη της Παναγίας μας! Μη φοβηθείς.

Σε λίγο ακούσθηκε μια βοή σαν δυνατού άνεμου μέσα σε δάσος. Σταμάτησε ο άνεμος και ακούσθηκε έ­νας αρμονικός ύμνος. Η πόρτα άνοιξε μόνη της και χύθηκε φως! Μια ευωδία γέμισε το κελλί ανώτερη από θυμίαμα. Ο μπάτουσκα ήταν γονατιστός με τα χέρια υψωμένα. Εγώ έτρεμα. Κάποια στιγμή σηκώθηκε και μου είπε:

- Μη φοβάσαι, παιδί μου. Δεν πρόκειται για κάτι δαιμονικό. Μας το παραχωρεί το έλεος του Θεού. Να, η υπερένδοξη πάναγνη Δέσποινα μας, η Υπέρ. Θεο­τόκος, έρχεται κοντά μας!

Πράγματι. Μπροστά εμφανίσθηκαν δύο άγγελοι κρατώντας ο ένας στο δεξί κι ο άλλος στο αριστερό χέρι κλαδιά, πού μόλις είχαν ανθίσει. Τα μαλλιά τους, ό­μοια με νήμα από στιλπνό χρυσάφι, έπεφταν ελεύθερα στους ώμους τους. Πίσω ακολουθούσαν ο άγιος Ιωάν­νης ο Πρόδρομος και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος. Φορούσαν ενδύματα λευκά και αστραφτερά.

Μετά έκανε την εμφάνισή της η Υπέρ. Θεοτόκος α­κολουθούμενη από δώδεκα παρθένες! Φορούσε μαν­δύα λαμπρό, αφάνταστα ωραίο, με χρώμα πού δεν μπορώ να το εκφράσω. Κούμπωνε κάτω από τον λαιμό με μεγάλη, στρογγυλή και κλειστή πόρπη. Ήταν στολι­σμένος με σταυρούς, διακοσμημένος ποικιλόμορφα, αλλά δεν γνωρίζω με τί. Θυμάμαι μόνο ότι έλαμπε μ' ένα ασυνήθιστο φως.

Μέσα από τον μανδύα φορούσε πράσινο φόρεμα, ζωσμένο ψηλά με ζώνη. Φορούσε επίσης κάτι σαν πετραχήλι και επιμάνικα, στολισμένα όλα με σταυρούς. Στο ανάστημα ήταν υψηλότερη απ' όλες τις παρθένες. Στο κεφάλι είχε ένα υπέροχο στέμμα, κοσμημένο με σταυρούς και τόσο φωτεινό, πού ήταν αδύνατο να το αντικρύσει μάτι. Τα μαλλιά της, πιο μακριά και ωραία από των αγγέλων, έπεφταν ελεύθερα στους ώμους.

Οι παρθένες την ακολουθούσαν κατά ζεύγη και φο­ρούσαν κι αυτές στέμματα! Διέφεραν όμως στο χρώμα των μαλλιών και των ενδυμάτων, καθώς επίσης στη μορφή και στο ανάστημα. Ήταν όλες πολύ όμορφες. Μερικές απ^΄ αυτές ξεχώρισαν και στάθηκαν τριγύρω μας.

Ή Βασίλισσα στεκόταν στη μέση. Το κελλί είχε γίνει ευρύχωρο και ήταν όλο φως! Φοβήθηκα και έπεσα... Με πλησίασε τότε ή Δέσποινα και, αφού με άγγιξε με το δεξί της χέρι, ευδόκησε να μου πει:

- Σήκω, αδελφή, καί μη μας φοβάσαι! Μαζί μου έ­χουν έρθει παρθένες σαν κι εσένα.

Δεν κατάλαβα πώς σηκώθηκα. Η ουράνια Βασίλισ­σα ευδόκησε να επαναλάβει: Μη φοβάσαι! Ήρθαμε να σας επισκεφθούμε.

Ο π. Σεραφείμ, είχε ήδη σηκωθεί όρθιος μπροστά στην Υπέρ. Θεοτόκο, κι εκείνη μιλούσε μαζί του τόσο φυσικά, τόσο οικεία, σαν με κάποιο δικό της. Συνεπαρμένη από μεγάλη χαρά, ρώτησα τον στάρετς:

— Που είμαστε; Ποιοι είναι αυτοί;

Τότε μου μίλησε πάλι ή Θεοτόκος:

- Πλησίασε μόνη σου τις παρθένες και ρώτησε τες ή ίδια.

Πλησίασα. Στην πρώτη σειρά ήταν οι μεγαλομάρτυρες Βαρβάρα και Αικατερίνη. Στη δεύτερη η πρωτομάρτυς Θέκλα και η μεγαλομάρτυς Μαρίνα. Στην τρίτη η αγία Ειρήνη και η οσία Εύπραξία. Στην τέταρτη οι με­γαλομάρτυρες Πελαγία και Δωροθέα. Από πίσω η ο­σία Μακρίνα και η μάρτυς Ιουστίνη. Τέλος, ακολού­θησαν η μεγαλομάρτυς Ιουλιανή και η μάρτυς Ανυσία.

Τις πλησίαζα με τη σειρά μία προς μία. Κι εκείνες μου έλεγαν το όνομα τους και μου περιέγραφαν, όπως οι συναξαριστές, τη ζωή και το μαρτύριο πού υπέμειναν χάριν του Χρίστου. Έπειτα μου είπαν:

- Δεν μας χάρισε ό Θεός αυτή τη δόξα δωρεάν, αλ­λά με το μαρτύριο! Κι εσύ θα μαρτυρήσεις στον στοίβο της μοναχικής ζωής.

Η Υπέρ. Θεοτόκος είπε πολλά στον π. Σεραφείμ. "Αν και μετείχα στο όραμα, δεν μπόρεσα όμως να τ' α­κούσω. Άκουσα μόνο το εξής:

- Μην αφήσεις τις παρθένες μου (του Ντιβέγιεβο).

- Ώ Δέσποινα! απάντησε ο στάρετς. Τις συγκεν­τρώνω, αλλά δεν μπορώ να τις κατευθύνω μόνος μου.

- Εγώ θα σε βοηθήσω σε όλα. Θα τους διδάξεις την υπακοή. Αν την κρατήσουν, θα είναι μαζί σου και κοντά μου. Αν χάσουν όμως τη σωφροσύνη τους, θα χάσουν και τη θέση τους ανάμεσα σ' αυτές εδώ τις παρθένες, πού είναι οι πιο οικείες σε μένα. Ούτε τέτοια θέση ούτε τέτοιο στεφάνι θ' απολαύσουν. Οποιοσδήποτε τις προσβάλει, θα τιμωρηθεί από μένα. Και όποιος, χά­ριν του Κυρίου, τις διακονήσει, θα βρει έλεος ενώπιον του Θεού.

Κατόπιν ή Παναγία στράφηκε σε μένα.

- Κοίταξε Λοιπόν, μου είπε, αυτές εδώ τις παρθένες μου και τα στεφάνια τους! Μερικές, επειδή επιθύμησαν την ουράνια Βασιλεία, άφησαν επίγεια βασίλεια και πλούτη. Όλες αγάπησαν την εκούσια φτώχεια, αγάπησαν μόνο τον Κύριο και γι' αυτό βλέπεις πόση δόξα και τιμή αξιώθηκαν. Όμως, όπως υπέφεραν οι παλαιότε­ρες μάρτυρες, έτσι και οι σημερινές. Μόνο πού εκείνες υπέφεραν φανερά, ενώ οι σημερινές υποφέρουν μυ­στικά.

Γυρίζοντας ύστερα ή Υπέρ. Θεοτόκος στον στάρετς τον ευλόγησε και του είπε:

- Σύντομα, αγαπητέ μου, θα είσαι μαζί μας! Αντάλλαξε μαζί του χαιρετισμό, καθώς και όλοι οι άγιοι. Ό Τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης τον ευλόγησαν, ενώ οι παρθένες τον χαιρέτησαν διά χειραψίας.

Ξαφνικά όλα χάθηκαν! Το όραμα τελείωσε. Είχε διαρκέσει λιγότερο από ώρα.

- Είδες αδελφή, παρατήρησε ο μπάτουσκα, τι χάρη μας αξίωσε ν' απολαύσουμε ό Κύριος, εμάς τους ταπει­νούς; Είναι η δωδέκατη φορά που μου φανέρωσε όρα­μα. Σήμερα αξίωσε και σένα ο Κύριος. Τι χαρά πού α­πολαύσαμε! Μπορούμε να έχουμε την πίστη και την ελ­πίδα μας στον Κύριο. Να νικάς τον εχθρό μας διάβολο και να ζεις πάντα με σωφροσύνη. Ο Κύριος θα σε βοηθήσει σε όλα. Να επικαλείσαι τη βοήθεια του, της Θεοτόκου και των αγίων, και να μνημονεύεις και μένα τον ταπεινό. Στην προσευχή σου να λες: «Κύριε, πώς θα είναι η ώρα του θανάτου μου; Κύριε, πώς θα πλησιάσω στη φοβερή Κρίση ; Πώς θ΄ απολογηθώ για τις πράξεις μου; Βασίλισσα των ουρανών, βοήθησέ με΄.

Από το βιβλίο ‘Χαρίσματα και Χαρισματούχοι’ τόμος β΄

Εκδ.Ιερά Μονή Παρακλήτου