Οδυσσέας Ελύτης
Μιλώ για μιαν αριστοκρατική αντίληψη, πού συμβαίνει να μην την έχουν διόλου οι αριστοκράτες και να την έχουν με το παραπάνω οι μικροί πληθυσμοί του Αρχιπελάγους· οι κυρ Γιάννηδες κι οι κυρα-Μαρίες, πού εμείς προφτάσαμε να τους γνωρίσουμε — τί τύχη — με την υλική παράσταση της ιδέας τους, τον ασβέστη, και με τον φωτοτροπισμό της ψυχής τους, ένα λιοτρόπι στον τενεκέ. Αμέτε να βρείτε σ' οποιοδήποτε πλάτος της γης άλλους κατοίκους πού η φαντασία τους να μην αποτελεί την πιο κατηγορηματική άρνηση της ασχήμιας.
Αναφορά στον Ανδρέα Εμπειρίκο, 1977.
3 σχόλια:
ετσι όπως τά λέει,είναι τά πραγματα.
θυμάμαι τη γιαγιά μου , και όλες τις γιαγιαδες στην ελληνικη επικρατεια - το αγερωχο αναστημα τους ....το χαμογελο και την αγογγυστη ανοχή σε καθε δυσκολια...σε καθε πονο....
Αυτο ειναι αριστοκρατια....δε μετριεται με υλικα αλλά με πνευματικά πλούτη.....
τώρα ακόμη και αυτά έχουν μια τιμή....στον δε αγοραστή....συνήθως κάθονται μύγες....
Συγνώμη για το απόλυτο των λέξεών μου....κουράστηκα να έχω μεγαλώσει με ιδανικά ...να εχω ονειρευτεί τα ιδανικά ...και να συναντώ κλειστούς δρόμους....η ελπίδα μου θα πεθάνει τελευταία......σαν άνθρωπος έχω λυγίσει !
βασιλικη δέν είναιέύκολα γιά κανένα μας.
Δημοσίευση σχολίου