Οι καιροί είναι δύσκολοι. Όμως μέσα σε περιόδους δοκιμασίας ο πόνος και η ευθύνη του λαού σε στάση μυστικής επικλήσεως κάνουν να ανθίσει σε κάποια άκρη του εκκλησιαστικού κορμού ο βλαστός που θα θρέψει με λόγο ζωής. Από τις ωδίνες της καθολικής ευθύνης του εκκλησιαστικού πληρώματος τίκτονται οι χαρισματούχοι ομολογητές, οι οποίοι, “ όλην εισδεχόμενοι την νοητήν λαμπηδόνα”, ανακεφαλαιώνουν την Αλήθεια που σώζει. Γίνονται σημεία ενότητος και ελπίδος. Πρόσωπα ελεύθερα εν Αγίω Πνεύματι που κατευνάζουν τους πιστούς. Έκλουν την κατάφαση της ορθοδόξου συνειδήσεως του πληρώματος της Εκκλησίας. Δεσπόζουν σ’ όλο το γεωγραφικό και ιστορικό χώρο. Δείχνουν σ’όλους το δρόμο που οδηγεί στη λειτουργική κατάπαυση και καθολική ενότητα, η οποία ουκ ην ποτέ οτε ουκ ην μέσα στην Εκκλησία. Τέτοια μορφή μπορεί να είναι, ανάλογα με την εποχή και τις ανάγκες της, ένας Μ. Αθανάσιος, Μάξιμος Ομολογητής ή Γρηγόριος Παλαμάς.(«ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ»)
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου