ΧΑΜΕΝΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ.
Πόσο διαφορετικά θα φέρονταν όσοι θα καταδικασθούν «εις κόλασιν αιώνιον», αν γνώριζαν ποιος ήταν εκείνος στον Οποίο θα είχαν το εξαιρετικό προνόμιο να προσφέρουν την όποια βοήθεια τους! Ο Χριστός όμως αρέσκεται μεν να εμφανίζεται σε όλους, αγίους και αμαρτωλούς, αλλά με τρόπο κάπως συγκεκαλυμμένο. Δεν εξαιρεί κανέναν από αυτή την ευλογία. Αλλά παρουσιάζεται με διαφορετικούς τρόπους ανάλογα με τα πρόσωπα και τις περιστάσεις στις οποίες εμφανίζεται.
Και ναι μεν σπάνια εμφανίζεται όπως στο θεόπτη Μωυσή «ενώπιος ενωπίω». Συνήθως όμως παρουσιάζεται με διαφορετικούς τρόπους, εντελώς ανύποπτα, λ.χ. στον Αβραάμ παρουσιάζεται με την μορφή τριών αγνώστων ξένων. Στη σημερινή παραβολή μας αποκαλύπτει, ότι παρουσιάζεται με την μορφή του πεινασμένου και διψασμένου αδελφού μας, του κουρελή φτωχού, του ξένου μετανάστη, του αρρώστου, του φυλακισμένου, του απολυμένου, του περιθωριακού κ.α.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτές οι μορφές με τις οποίες εμφανίζεται ο Χριστός. Αν και με αυτές ακόμη τις μορφές, αν και τις προανήγγειλε, σπάνια Τον αναγνωρίζουν, εν τούτοις εμφανίζεται και με άλλες μορφές πιο δυσδιάκριτες. Έρχεται με την μορφή του γείτονα, που δεν έχει από τίποτε ανάγκη, παρά μόνο λίγη συντροφιά για να μην νοιώθει μοναξιά. Έρχεται με τη μορφή ενός πελάτη στο γραφείο, ο οποίος θα πληρώσει για τις εξυπηρετήσεις που θα του παράσχουμε, αλλά θέλει τη στοργή και το ενδιαφέρον μας που θα παρακολουθήσουμε την υπόθεση του. Έρχεται στον οποιοδήποτε ομιλητή με τη μορφή του ακροατή που θέλει να βρει στα λεγόμενα φως και αλήθεια. Έρχεται με τη μορφή του αποθαρρημένου ανθρώπου, που κουρασμένος κάτω από το βάρος της ζωής δεν ζητεί τίποτε άλλο παρά την ηθική συμπαράσταση μας. Έρχεται με τη μορφή του ανθρώπου που βασανίζεται από μύριες αμφιβολίες και ζητεί λίγο φως και κάποια καθοδήγηση. Έρχεται με τη μορφή του νέου και της νέας που βγαίνει τώρα στη ζωή και υφίσταται τα πρώτα τσουρουφλίσματα της αμαρτίας και που μαζί με την κατανόηση μας έχει ανάγκη της στοργικής μας πείρας και του πατρικού μας ενδιαφέροντος.
Θα ήταν τολμηρό αν λέγονταν, ότι κάποτε ο Χριστός κρύβεται πίσω από τον προσωπικό μας εχθρό, για να δει εάν και εμείς θα ελεούσαμε τον «σύνδουλον» μας, όπως και Εκείνος μας ελέησε και εάν θα συγχωρήσουμε τα οφειλήματα των προς εμάς, όπως το υποσχόμαστε, όταν ζητούμε από τον Χριστό να συγχωρήσει τα οφειλήματα μας προς τον Ίδιο.
Τέλος έρχεται με μύριες άλλες μορφές και δυστυχώς εμείς δεν Τον αναγνωρίζουμε.
Πόσο ωραιότερη θα ήταν η ζωή για όλους μας αν στο πρόσωπο του οιουδήποτε που μας πλησιάζει ή ερχόμαστε σε επαφή, βλέπαμε το πρόσωπο Εκείνου. Η ζωή μας θα ήταν πληρέστερη και ολοκληρωμένη.
Αν γνωρίζαμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας τη μεγάλη δωρεά του Θεού και σε ποιον πραγματικά θα προσφέραμε ό,τι καλούμαστε να προσφέρουμε, δεν νομίζω ότι θα αφήναμε τόσες ευκαιρίες να περνάνε ανεκμετάλλευτες. Μάλλον θ’ αναζητούσαμε συστηματικά τέτοιες ευκαιρίες και δεν θα τις αφήναμε απαρατήρητες. Διότι κάθε μία από αυτές θα ήταν θεία επίσκεψη και ευλογία.
Θα πει κανείς: πώς μπορώ να το πετύχω αυτό;
Είναι δύσκολο χωρίς αμφιβολία. Το να είμαστε σε θέση να πούμε όπως ο Παύλος «η ζωή ημών κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ», είναι πράγματι μέγιστο κατόρθωμα. Ιδιαίτερα όμως απαιτούνται τα εξής τρία πράγματα.
Πρώτον. Να εκτιμήσουμε σε βάθος αυτή τη δωρεά του Θεού. Να μην είναι ένα απλό επιπόλαιο συναίσθημα, αλλά να είναι μία επιθυμία μόνιμη και βαθειά που να γίνεται αναπόσπαστο μέρος της ψυχής και η οποία να μας κυβερνά ολόκληρη τη ζωή μας.
Δεύτερον. Να γίνει αντικείμενο συνεχούς και επίμονης προσπάθειας και όχι να επαναπαυόμαστε περιπτωτικά, αλλά να έχουμε υπ’ όψη μας, ότι θα κουρασθούμε για πολύ χρόνο. Διότι ανάλογα με την αξία της δωρεάς θα πρέπει να είναι και το τίμημα που θα καταβάλλουμε γι’ αυτή.
Τρίτον. Αφού πρόκειται για δωρεά του Θεού, ας μην λησμονούμε, ότι «παν δώρημα τέλειον άνωθεν εστίν καταβαίνον εκ του πατρός των φώτων». Επομένως πρέπει να γίνει αντικείμενο επιθυμίας όλων μας των προσπαθειών, αλλά και της αδιαλείπτου προσευχής μας.
Αν γνωρίζαμε σε κάθε στιγμή της ζωής μας ποιός πραγματικά κρύβεται κάτω από κάθε ανθρώπινο πλάσμα που καλούμαστε να συναντήσουμε στο σπίτι, στο επάγγελμα, στο δρόμο, στην ψυχαγωγία μας, στην Εκκλησία, παντού, πόσο θα προσέχουμε περισσότερο τη συμπεριφορά μας απέναντι τους!
Τώρα με όσα είπαμε, μας δόθηκε η αφορμή να είμαστε πιο προσεκτικοί στο μέλλον, διότι ο καθένας μας μέχρι τώρα έχει χάσει αναμφίβολα αναρίθμητες ευκαιρίες, που θα του ήταν δυνατόν να είχε προσφέρει κάτι στο Θεό. Βέβαια ο Θεός θα παρουσιασθεί κι’ άλλες φορές στο μέλλον, αλλά πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις αξιοποιήσουμε όσο το δυνατό επωφελέστερα.
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου