Η ευθανασία: Τα κριτήρια του καλού θανάτου

            Ο καλός ή ο κακός θάνατος δεν προσδιορίζεται τελικά από την εξωτερική μορφή του, από την ευκολία ή τη δυσκολία με την οποία επέρχεται, αλλά από την εσωτερική κατάσταση με την οποία τον αντιμετωπίζει ο άνθρωπος. Ο καλός θάνατος δεν είναι πάντοτε εύκολος, ούτε ο εύκολος θάνατος είναι πάντοτε καλός. Χαρακτηριστικά είναι τα ερωτήματα που διατυπώνει σχετικά με το θέμα αυτό ο ιερός Χρυσόστομος : μήπως ήταν κακός ο θάνατος του Ιωάννου, επειδή αποκεφαλίσθηκε, ή του Στεφάνου, επειδή λιθοβολήθηκε, ή όλων των μαρτύρων, επειδή τελείωσαν με σκληρό τρόπο τη ζωή τους; Και απαντά ο ίδιος : κακός δεν είναι ο θάνατος αυτός, αλλά ο θάνατος μέσα στην αμαρτία.

        Αλλά και στον αρχαίο ελληνικό κόσμο, από τον οποίο προέρχεται η έννοια της ευθανασίας, αυτή δεν συνδέεται τόσο με την εξωτερική μορφή του θανάτου, όσο με τους όρους υπό τους οποίους αυτός πραγματοποιείται.  Ευθανασία είναι ο φυσιολογικός θάνατος, που έρχεται να ολοκληρώσει τη ζωή, ή και ο ένδοξος θάνατος, που συνδέεται με κάποια ηρωική πράξη ή θυσία.

           

( Γ. Μαντζαρίδης, « Χριστ. Ηθική)