Ο Πολιτισμός: Ευλογία Θεού

 

             

        Ο πολιτισμός του ανθρώπου οφείλει να συναντηθεί με τις απεριόριστες ευλογίες της δημιουργίας του Θεού. Γιατί κάθε πρόβλημα κάθε πράγματος είναι ο αποχωρισμός του από τη θεία ευδοκία, η βίαιη εκρίζωση του από το μυστήριο, η ένταξη του σε μία αυθαίρετη σχέση μας με αυτό και βέβαια η χρησιμοθηρική, απεριόριστη εξάντληση του χάρη των αναγκών μας.

            Αν κάθε πρόβλημα που πληγώνει κάθε πράγμα, στην εσώτατη και ριζική ερμηνεία του είναι πνευματικό, τότε η λύση του δεν είναι η αναζήτηση σύγχρονων ή μοντέρνων μεθόδων, αλλά η εκ νέου αποκατάσταση των πραγμάτων στην αγιότητα, στην κοινωνία τους με το Θεό και ταυτόχρονα    η εκ νέου επανεύρεση της χαρισματικότητας των σχέσεων μας ή η ελευθερία της σταυρωμένης αγάπης. Η απάντηση στην αυξανόμενη οδύνη των δημιουργημάτων ταυτίζεται με την κλήση, δια του ανθρώπου, του πολιτισμού να επιστρέψει και να ταπεινωθεί ενώπιον του μυστηρίου του Θεού και των αποκαλύψεων του, του μυστηρίου της δημιουργίας και των δυνάμεων της.

            Αν ο πολιτισμός, ή αν θέλετε ο άνθρωπος πρώτος θεωρεί τη δημιουργία ως μία « νεκρή φύση», που προορίζεται για κάποια αξιοποίηση, πάντοτε υλική- τι μεγάλο ψεύδος να αξιοποιούμε τάχα τα πράγματα, που συνιστούν μιαν ανυπέρβλητη, μοναδική αξία-, τότε η δημιουργία παύει να είναι μυστήριο χρήσιμη μόνο για την ικανοποίηση ατομικών αναγκών μας, την ικανοποίηση αναπτυξιακών φιλοδοξιών μας.    

( π. Μ. Καρδαμάκη, « ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΘΗ ΣΤΑ ΝΟΗΜΑΤΑ  ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ» )