Του μέλλοντος οι μέρες
στέκονται μπροστά μας
σαν μια σειρά κεράκια αναμένα
χρυσά,ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν
μιά θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνό ακόμη
κρύα κεριά,λιωμένα και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω
με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι
εμπρός κοιτάζω τ' αναμμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.
σαν μια σειρά κεράκια αναμένα
χρυσά,ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν
μιά θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπνό ακόμη
κρύα κεριά,λιωμένα και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω
με λυπεί η μορφή των
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι
εμπρός κοιτάζω τ' αναμμένα μου κεριά.
Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει
τι γρήγορα που τα σβηστά κεριά πληθαίνουν.
Κωνσταντίνος Καβάφης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου