Η ζωή μας κυλάει μέσα στη νύχτα της εξορίας και καταδίκης μας και αναμένουμε ένα και μοναδικό γεγονός: την έλευση του απελευθερωτή μας. Καθώς πέφτουμε την κάθε νύχτα στο θάνατο του ύπνου, ζούμε την μεγαλύτερη αναμονή. Κι’ όταν κοιμηθούμε τον ύπνο του θανάτου, θα καρτερούμε τον μεγάλο αναμενόμενο: τον ερχόμενο Κύριο μας.
Ολόκληρη η ιστορία που έζησε η ανθρωπότητα και θα ζήσει μέχρι τη συντέλεια του αιώνα τούτου, που είναι η πρώτη φάση της, είναι γραμμένη μέσα στο σκοτάδι της επίγειας νύχτας. Η πρώτη έλευση του Χριστού στον κόσμο έδωσε τη δυνατότητα του φωτός σε μας, που ζούμε «ἐν χώρᾳ καί σκιᾷ θανάτου». Η Δευτέρα παρουσία του Κυρίου στη γη θα κάνει μόνιμη και αιώνια πραγματικότητα το φως: «νῦξ γάρ ἔσται ἐκεῖ καί περιπατήσουσιν τά ἔθνη διά τοῦ φωτός» ( Αποκ. 21, 24-25).
Αυτή την ποθητή όσο και φοβερά παρουσία του Κυρίου αναμένει η ψυχή μας. Και γεμάτη έκσταση και τρόμο, δέος και αγαλλίαση ψάλλει τον ύμνο της ζωής της: «Ἴδοῦ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέςῳ τῆς νυχτός…..».
π.Γ.Στ.
1 σχόλιο:
Εξαιρετικό.
Αυτοί οι Μικροί Πνευμαικοί ΣΠόροι είναι φοβεροί.
Μπράβο.
Δημοσίευση σχολίου