Η ΑΛΛΗ ΟΔΟΣ

        Ο τελευταίος στίχος της ευαγγελικής διήγησης της εορτής των Χριστουγέννων ακούγεται κάπως παράξενα. Οι Μάγοι « δι’άλλης οδού ανεχώρησαν εις την χώραν αυτών». Μετά την προσκύνηση του Θείου Βρέφους και αφού πρόσφεραν τα δώρα τους και προσκύνησαν τον Χριστό, επιστρέφουν στη χώρα τους ‘ δι’αλλης οδού».

        Όποιος συναντήσει και προσκυνήσει τον Χριστό δεν μπορεί πλέον να γυρίσει από τον ίδιο δρόμο. Πορεύεται « δι’αλλης οδού». Αλλάζει πορεία ζωής, γιατί τώρα ολόκληρη η ύπαρξη του είναι τελείως διαφορετική. Εκείνος που ανακαλύπτει το σκοτεινό Σπήλαιο της Βηθλεέμ και ταπεινώνεται μπροστά στον νηπιάσαντα Θεό, δεν μένει πλέον με τη νοοτροπία του αμαρτωλού παρελθόντος. Υφίσταται μια ριζική μεταστροφή. Ο νους καθαρίζεται, η καρδιά μεταμορφώνεται και η ψυχή αγάλλεται. Ο Χριστός γίνεται κυβερνήτης « καινής ζωής».

        Οι μαρτυρίες είναι πολλές μέσα στην ιστορία της ανθρωπότητας.

        Ο Σαύλος συναντά τον αναστημένο Κύριο στο δρόμο προς την Δαμασκό και αλλάζει ριζικά. Γίνεται Παύλος. Απόστολος των εθνών.

        Ο άσωτος νέος Αυγουστίνος βρίσκει τον Θεό και αρχίζει να ζει κατά Θεό και αργότερα χειροτονείται επίσκοπος Ιππώνος και αφήνει ένα πλουσιότατο συγγραφικό έργο.

        Ο βάρβαρος Ρώσος ηγεμόνας Βλαδίμηρος μπροστά στο μεγαλείο της ορθοδοξίας πίστης βαπτίζεται και γίνεται ιεραπόστολος στη απέραντη χώρα του Βορρά.

        Πολλοί από τον χώρο της διανόησης, αφού πολέμησαν τον Θεό κα βάδισαν στο δρόμο της άρνησης και της ασωτίας, στο τέλος βρήκαν το δρόμο, την « άλλη οδό» και επέστρεψαν στο σπίτι του Θεού Πατέρα.

        Έτσι είναι. Η ψυχή και του πιο αμαρτωλού ανθρώπου δεν λησμονεί τον Θεό. Κάποτε θα Τον νοσταλγήσει και θα Τον επιθυμήσει ουσιαστικότερα. Μετά τα σκοτεινά μονοπάτια της ασωτίας και της πλάνης θα έρθει ο γιατρός και με την « άλλη οδό». Η άλλη οδός που είναι κρυμμένη εν Χριστώ ζωή, γιατί ο ίδιος ο Χριστός είναι η οδός. Η άλλη οδός που είναι η καθολικότητα της ορθόδοξης πνευματικότητας, η εμπειρία της Εκκλησίας, η ζωή μέσα σ’αυτή.

        Αλλά αυτή η μυστική ζωή που βιώνεται αιώνες τώρα από τον πιστό λαό του Θεού, δεν νοείται νοησιαρχικά και δεν κατανοείται ενδοκοσμικά, δεν μπορεί να την καταλάβει ο « αλειτούργητος» και ο « αλιβάνιστος».

        Οι αισθήσεις και οι γνώσεις δεν αρκούν για να εισέλθει κανείς στον αληθινό χώρο της πνευματικής ζωής. Μόνον όταν συνθλιβούν τα πάθη και κυλίουν τα δάκρυα και ψελλίσουν τα χείλη « Κύριε ελέησον», τότε μόνον ωριμάζει η πίστη και γεννάται η εν Αγίω Πνεύματι ζωή.

        Ο χωρίς Θεό άνθρωπος που βαδίζει στον ίδιο παλαιό δρόμο της πτώσεως , θα πρέπει να ξέρει, ότι σ’αυτό το δρόμο θα χαθεί και δεν θα σωθεί. Αλλά και ο άλλος πάλι άνθρωπος που ήδη έχει πάρει την « άλλη οδό», θα πρέπει και αυτός να ξέρει τον λόγο: « ουδείς επιβαλών την χείρα αυτού επ’αρότρω και βλέπων εις τα οπίσω, εύθετος εστιν εις την βασιλείαν του Θεού».

        Αυτές τις χαρούμενες μέρες που πολλά εξωτερικά στοιχεία της Μεγάλης Εορτής αλλοιώνουν το αληθινό μυστικό μήνυμα της, το μεγάλο άθλημα είναι: η εύρεση της « άλλης οδού» και ο πηγαιμός σ’αυτή. Τότε γιορτάζονται αληθινά τα Χριστούγεννα στις ανθρώπινες καρδιές. 

π.Γ.Στ.