Δευτέρα 30 Απριλίου 2012

Πνευματική διάβρωση



            Δεν θα πάψουμε να τονίζουμε, ότι ο κίνδυνος για την εποχή μας  δεν είναι τόσο η αμαρτία που αναγνωρίζεται, ομολογείται και αποδοκιμάζεται, διότι εκείνος που αμαρτάνει συντρίβεται, μετανοεί και είναι συμπαθής και στο Θεό και στους ανθρώπους.
            Αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος της εποχής μας: όχι η αμαρτία που αποδοκιμάζεται, αλλά η αμαρτία που δικαιώνεται. Η νοθεία και η διαστροφή των πνευματικών και ηθικών αξιών. Το αφύσικο και διάστροφο που θεωρείται φυσικό. Η ανωμαλία που χαρακτηρίζεται ομαλότητα. Η αρετή που θεωρείται κακία, η κακία αρετή, η αλήθεια έλλειψη και το ψέμα ικανότητα.
            Πολύ ωραία, θα έλεγε κανείς, χαρακτηρίζει την εποχή μας ο ιερός Χρυσόστομος περιγράφοντας την τότε πνευματική και ηθική παρακμή: «Όχι μόνον προσηγορίαις ευφήμοις περιστέλλομεν την κακίαν, αλλά και η αρετή εναντίοις καλείται ονόμασιν, αγροικία μεν η σωφροσύνη, δειλία δε η επιείκεια, αναδρία δε η δικαιοσύνη…και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε δικαιοσύνη….και το μεν άτυφον δουλοπρεπές, η δε ανεξικακία ασθένεια».
            Και ένας σύγχρονος διανοούμενος γράφει :
            «Κι ο τόπος γιόμισε  ψευδώνυμα. Για πολλούς, «ρεαλισμός» ίσον « χυδαίος συμβιβασμός». Η « κουλτούρα» δεν είναι παρά το ψευδώνυμο της πνευματικής «στειρότητος».
Το « θράσος» το ψευδώνυμο της «άγνοιας», η « κοσμικότητα» το ψευδώνυμο της «αταλαντοσύνης». Από δω και πέρα οφείλουμε να λέμε: «Αριστοφάνης» και να καταλαβαίνουμε «  επιθεώρηση» ή «βωμολοχία». Σήμερα το ψευδώνυμο της «επιτυχίας» είναι ο «πλούτος», το ψευδώνυμο της « χυδαιότητας» η « αναρχία», το ψευδώνυμο της «αναρχίας» η «ελευθερία».

( Χριστ. Περ. « ΖΩΗ»)   

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ σωστά.
Στην εποχή μας το μαύρο το λέμε άσπρο και το άσπρο το λέμε μαύρο.
Ανωμαλία στο μεγαλείο της.
Δυστυχώς!