Πέμπτη 26 Απριλίου 2012

H "Φωταύγεια" της Παναγίας-Κληρονομιά της ανθρωπότητας


          
Πάνω από 8.000 μέλη έχει στο Ίντερνετ ο νεοϊδρυθείς Διεθνής Σύλλογος « Σκοτεινού Ουρανού». Τι είναι όλοι αυτοί; Μήπως πρόκειται για ομαδική παράκρουση;
            Όχι! Είναι άνθρωποι ευαισθητοποιημένοι σε ένα νεοαναφαινόμενο πρόβλημα. Όπως μας πληροφορεί ο τύπος, πολλοί συνάνθρωποι μας έχουν τρομοκρατηθεί με τις δυσοίωνες προβλέψεις των αστρονόμων. Ισχυρίζονται οι αστρονόμοι, ότι σε 25 χρόνια θα μας σκεπάζει ένας ουρανός χωρίς αστέρια! Η φωτεινή ρύπανση αυξάνεται διαρκώς, με συνέπεια όλο και λιγότεροι κάτοικοι του πλανήτη μας να έχουν τη δυνατότητα να δουν έναστρο ουρανό. Χάνουμε δηλ. από τα μάτια μας για πάντα τα αστέρια. Έτσι επιστήμονες  από όλο τον κόσμο ζητούν από την Ουνέσκο να κηρύξει το νυχτερινό ουρανό: « κληρονομιά της ανθρωπότητας». Και σχεδιάζουν μεγάλες εκστρατείες για την προστασία του ουράνιου θόλου.
           Και επισημαίνει ένας δημοσιογράφος: « εμείς οι ίδιοι, που τώρα θαμπώνουμε τον ουρανό με την ηλεκτροφωτισμένη αλαζονεία μας, πρέπει να βρούμε τρόπους να ξαναφέρουμε τα αστέρια στο οπτικό μας πεδίο, χωρίς κατ’ ανάγκη να βυθισθούμε στο σκοτάδι, ή να επιστρέψουμε στο λυχνάρι και στη λάμπα πετρελαίου».
            Πολύς λοιπόν θόρυβος για να μη χαθούν τα αστέρια. Αντιδράσεις, κινητοποιήσεις, σχέδια για λιγότερο, υλικό φως.
           Επαπειλείται όμως όλο το φάσμα της ζωής; Ισχύουν για όλες τις πτυχές της αυτές οι φοβίες; Στα πνευματικά τι γίνεται;
        Στα πνευματικά ξέρουμε καλά πως ο ορίζοντας μας δεν κινδυνεύει από τη « φωτεινή ρύπανση». Αλλά το αντίθετο : Αγαπάμε, ψάχνουμε, αναζητάμε συνέχεια το φως. Και αυτό μας το τονίζει επίμονα η Εκκλησία μας.
          Η Εκκλησία μας έχει καθιερώσει τις Θεομητορικές εορτές και γιορτάζουμε πολλές φορές το χρόνο ένα ολοφώτεινο από τις αρετές πρότυπο- πρόσωπο, που στέκει και φέγγει διαρκώς στον πνευματικό Ουρανό. Είναι το πρόσωπο της Παναγίας.
       Ο άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης μας βεβαιώνει, πως: «το ηλιόμορφο πρόσωπό της συνεχίζει να ακτινοβολεί». Γιατί η Παναγία δεν ήταν απλώς φωτεινή. Ήταν η αιτία να ανατείλει ο Ήλιος της δικαιοσύνης, Ο Χριστός. Και επομένως, ως Μητέρα του Χριστού, έγινε Πηγή του Μόνου Αληθινού Φωτός. Και όχι μόνο είναι λουσμένη μέσα στο φως, όχι μόνο φέγγει, αλλά πολλές φορές με τα αμέτρητα θαύματα της, θέλοντας να μας ταρακουνήσει για να συνέλθουμε και να συνετιστούμε, μας χαλάει κάποια σκοτεινά σχέδια, χορηγώντας και σκορπίζοντας παντού άπλετο φως.
         Αυτό θα το καταλάβουμε καλύτερα από το επόμενο θαύμα:
            Στη ρωσική πόλη Ροστώβ κατά το 1940, η Εκκλησία του αγίου Σεραφείμ του Σάρωφ μετατράπηκε από το άθεο καθεστώς σε κινηματογράφο. Μία ωραιότατη εικόνα της Παναγίας στο δεξιό τοίχο του ναού μαζί με όλες τις τοιχογραφίες καλύφθηκε με πυκνό στρώμα ασβέστη. Κάθε φορά όμως που έσβηναν τα φώτα, για να προβληθούν οι ταινίες, η εικόνα της Παναγίας εξέπεμπε ένα φως τόσο δυνατό, που έκανε την οθόνη του κινηματογράφου να σκοτεινιάζει!
            Ο δήμαρχος της πόλης  θορυβημένος, έστειλε επιτροπή, η οποία, αφού επιβεβαίωσε το φαινόμενο, απεφάνθη ότι… πρέπει να περαστεί ο τοίχος και άλλα «χέρια» ασβέστη! Όμως παρ’  όλα τα διαδοχικά ασβεστώματα, η εικόνα της Παναγίας εξακολουθούσε να λάμπει και να φωτίζει εκτυφλωτικά. Ώσπου τελικά, λόγω δημοσιότητας που πήρε το γεγονός, οι άθεες αρχές… έκλεισαν τον …κινηματογράφο!!
            Αυτά συνέβησαν σε συγκεκριμένο χρόνο, το 1940, στο συγκεκριμένο χώρο, στο ναό του αγίου Σεραφείμ στο Ροστώβ. Σήμερα, που άλλοι φόβοι και άλλες φοβίες μας σπρώχνουν  ενορχηστρωμένα και ξεδιάντροπα στη ρύπανση της αμαρτίας, πως αντιδρούμε;
            Το παραδέχονται όλοι, πως δεν είναι αποδοτική η λύση να αυτοπροσδιοριστούμε εμείς οι προστάτες του ουρανού. Αλλά προ πάντων πρέπει να αγωνιζόμαστε να μην αφήνουμε το σκοτάδι, τον κυνισμό, τη βία, την κτηνωδία να κυριαρχήσουν στη χώρα μας, στην ήπειρο μας, στην ευρύτερη γειτονιά μας.
            Γιατί, τι νόημα έχει να θρηνούμε για τις «σκοτεινές» συνέπειες του υπερβολικού φωτός, και ταυτόχρονα ν’ ανεχόμαστε τη ρύπανση της απιστίας, το τσαλάκωμα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας δίπλα μας; Να ρημάζουμε και να αμαυρώνουμε κάθε πτυχή της ζωής μας με το πηκτό και φρικτό σκοτάδι της αμαρτίας, της κυρίας αιτίας του σκοτασμού και ζοφερού σκοταδισμού όλης της πλάσης;

(Αρχιμ. Γρηγ. Λίχα, «ΧΑΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ» )

Δεν υπάρχουν σχόλια: