Αρχιμ. Τ. Κιλίφης
Ο δρόμος για το θάνατο του Χριστού είναι ανοιχτός. Τον άνοιξε το μίσος των Γραμματέων, των Αρχιερέων και των Φαρισαίων. Αυτοί ξεσήκωσαν τα πλήθη και φώναζαν το « σταύρωσον, σταύρωσο αυτόν».
Τα Ιεροσόλυμα είναι γεμάτα από την οσμή του θανάτου. Όχι όμως του Ιησού, αλλά του πνευματικού θανάτου της πόλεως. Ο Χριστός θέλησε να σώσει την πόλη από τον θάνατο αυτό, με θαύματα καταπληκτικά, με κηρύγματα συγκλονιστικά με δάκρυα καυτά.. Η πόλη όμως έμεινε ασυγκίνητη. Ο πνευματικός της θάνατος ήταν βαθύς. Ήταν θάνατος αιώνων. Ήταν από τότε που καταδίωκε τους προφήτες. Από τότε που έσφαζε τους δικαίους. Από τότε που αδικούσε τους αδυνάτους. Από τότε που άλλαξε τον αληθινό Θεό με τα είδωλα και την υποκρισία. Από τότε που κατέλυσε κάθε ιερό και όσιο. Και τώρα με τη σταύρωση του Ιησού Χριστού. Απλώς επεβεβαίωνε το θάνατο της. Σε λίγα χρόνια η Ιερουσαλήμ κατέληξε στον εξολοθρεμό. Ήταν το φυσικό της τέρμα. Με τη σταύρωση Του Ιησού θανατωνότανε η Ιερουσαλήμ και ο Ιησούς θριάμβευε. Θριάμβευε η Εκκλησία Του.
Όσοι νομίζουν ότι μπορούν να θανατώνουν το Χριστό αυταπατώνται. Στο τέλος γίνονται πτώμα. Αυτοί πεθαίνουν και ο Χριστός θριαμβεύει. Με το «τετέλεσται» του Χριστού στο Σταυρό τελείωσαν δύο εντελώς αντίθετα έργα. Τελείωσε η ανθρώπινη συνομωσία εναντίον του Θεανθρώπου. Τελείωσε και η θυσία του Χριστού για την ανθρώπινη σωτηρία.
Το ένα έργο κινήθηκε συνωμοτικά μέσα στο σκοτάδι. Το άλλο αποκάλυψε το φως της αιωνιότητας μέσα στη δημιουργία.
Το ένα γέμισε τον κόσμο με την οσμή του θανάτου. Το άλλο γέμισε τη δημιουργία με το άρωμα της ζωής.
Όσοι θέλουν πλέον αναπνέουν πτωμαΐνη. Και όσοι θέλουν εισπνέουν ζωή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου