Β' Συνεδρία, Εισήγηση 4η : Καινούργιο βλέμμα στό παρόν γιά τό μέλλον

Εἰσηγητής: Φώτιος Β. Κυρβασίλης,
Λέκτορας Παιδιατρικῆς Πνευμονολογίας Α.Π.Θ.

ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΕΙΣΗΓΗΣΕΩΣ

Ἡ μοναξιά δέν εἶναι ἁπλῶς ἡ ἀδυναμία ἐπαφῆς καί ἐπικοινωνίας, ἡ ἀνικανότητα νά ὑπάρξει δεσμός μέ τούς συνανθρώπους, ἀλλά εἶναι τό βαθύ βίωμα τῆς αἴσθησης ὅτι ὁ ἄνθρωπος βρίσκεται ἐγκαταλελειμμένος, ἀβοήθητος, ἀποστερημένος τῆς ἀγάπης καί κυρίως ἀδύναμος ἀνεύρεσης διεξόδου ἀπό τήν κατάσταση αὐτή. Ὁ σύγχρονος πολιτισμός καί οἱ δομές τῆς σημερινῆς κοινωνίας, οἱ ἀνούσιοι καί οἱ χαμηλῆς ποιότητας τρόποι ἐπικοινωνίας ὁδήγησαν στήν κοινωνική ἀλλοτρίωση, τήν πολιτική ἀποξένωση, ἀλλά καί τήν ἀτομική ἀπομόνωση. Μόνος καί ἀνασφαλής, ἀνήσυχος καί ἀκατάστατος ὁ σημερινός νέος, προσπαθεῖ νά ἁπλώσει γέφυρες, νά ὑψώσει σημαία, νά φωνάξει. Σέ ἕνα κόσμο πού ἔχει καταφέρει νά σφραγίσει τίς θύρες διεξόδου ὁ νέος καταλήγει νά βουτήξει στόν κόσμο τῆς ἀπέλπιδης μοναξιᾶς καί ἀπελπισίας, ἀνεβάζοντας τά ποσοστά τῆς παιδικῆς κατάθλιψης στό τραγικό ποσοστό τοῦ 8% τοῦ παιδικοῦ πληθυσμοῦ.
Ἡ στείρα ἐπισήμανση τοῦ εὔρους καί βάθους τοῦ σύγχρονου αὐτοῦ προβλήματος χωρίς τή δυναμική μιᾶς νέας θεώρησης καί τήν προσφορά μιᾶς ἄλλης προοπτικῆς, θά ἀποτελοῦσε ἕνα ἀκόμη σφράγισμα τοῦ σύγχρονου ἀδιεξόδου.
Ἡ ποιότητα τῆς σχέσης τῶν γονέων μέ τά παιδιά τους ἀπό τά πρῶτα βρεφικά χρόνια θά βάλει τά θεμέλια γιά τήν πρόληψη ἀπό τή βίωση τῆς μελλοντικῆς μοναξιᾶς τῶν παιδιῶν καί τῶν ἐφήβων. Ἡ ἁπλή καθημερινή κίνηση τῶν γονιῶν νά ἀπεγκλωβιστοῦν ἀπό τή δίνη τῆς πολυπράγμονος ἐπαγγελματικῆς τους δραστηριότητας, νά σηκωθοῦν ἀπό τόν καναπέ τῆς ἀδιαφορίας γιά τό παιδί πού μέσα στό δικό τους σπίτι πλοηγεῖ μόνο του στόν κόσμο τοῦ διαδικτύου καὶ τῆς τηλεό-ρασης, προσφέροντάς του πρότυπα ἀγάπης καί δημιουργικότητας, θά θεμελιώσει τή νέα προοπτική γιά τό μέλλον.
Θωρακισμένος ὁ νέος μέ τή συναισθηματική πληρότητα πού τοῦ παρέχει ἡ ὑγιής οἰκογενειακή συμβολή, ψάχνει νά βρεῖ τό πεδίο πού θά ὑψώσει τή σημαία τοῦ δυναμισμοῦ του καί θά ξεδιπλώσει τά φτερά τῆς νεανικῆς του ὁρμῆς. Ἡ κοινωνική δραστηριότητα καί ἐνασχόληση καί οἱ ἀνθρωπιστικές ἐπιδιώξεις ἀποτε-λοῦν ἀνθρώπινες προσπάθειες πού ἁπλῶς δημιουργοῦν ὀμορφότερες συνθῆ-κες ἐπιβίωσης μέσα στήν παγερή ἀτμόσφαιρα τῆς φυλακῆς αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἐμπλουτισμένη ὅμως ἡ νεανική δραστηριότητα μέσα στό χῶρο τῆς κοινωνίας τῆς Ἐκκλησίας μέ τό ὅραμα τῆς ἄλλης βιοτῆς τῶν ἀγωνιστῶν τῆς χριστιανικῆς πίστης καί τή ζωντάνια τῆς ἱεραποστολικῆς ὁρμῆς, δίνει τή δυνατότητα στό νέο νά βγεῖ ἀπό τόν ἑαυτό του καί νά σπάσει τά δεσμά τῆς φυλακῆς τοῦ σύγχρονου μοναχικοῦ κόσμου.
Ὅσοι ἔχουν τό ὀδυνηρό προνόμιο νά ζοῦν ἀπό κοντά τά παιδιά καί τούς νέους πού βιώνουν τή μοναξιά τοῦ πόνου τῆς ἀσθένειας, εὔκολα διαπιστώνουν ὅτι ἐκεῖνοι βρίσκονται αὐτόματα ἀπελευθερωμένοι ἀπό ὅσα δεσμεύουν τό σύγχρο-νο νέο στή μοναξιά τοῦ κόσμου τῆς ἀφθονίας καί τῆς καλοπέρασης. Τό βύθισμα στόν κόσμο τῆς ἐξωτερικῆς αὐτῆς δυσκολίας βοηθᾶ τό νέο νά ἀτενίσει μέ διαφορετικό βλέμμα τήν προοπτική τοῦ μέλλοντος. Ψάχνει νά βρεῖ τό στήριγμα πού θά μένει σταθερό στίς ἐξωτερικά διαφορετικές προϋποθέσεις του. Μπορεῖ εὔκολα νά συναντήσει τόν Μοναδικό στήν ἀνθρώπινη ἱστορία πού βίωσε στό ἔπακρο τή μοναξιά καί τήν πλήρη ἐγκατάλειψη ἐπάνω στό Σταυρό, τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Σ’ Αὐτόν μπορεῖ νά συναντήσει τόν ἀληθινό συμπαραστάτη πού ἔχει τή δυνατότητα νά κατανοήσει τό βάθος τῆς δικῆς του μοναξιᾶς.
Ἡ προσφορά τῆς ἀγάπης ἀπό τό περιβάλλον ὅπου τό παιδί καί ὁ νέος θά ἀναπτυχθοῦν καί θά ζήσουν, ἡ ἐμφύσηση τοῦ ὁράματος μιᾶς δημιουργικῆς ζω-
ῆς ἐμπνευσμένης ἀπό τήν προοπτική τῆς αἰωνιότητας καί ἡ ἀναζήτηση καί προσφορά τοῦ προτύπου Θυσίας καί Ἀγάπης πού μπορεῖ νά ἀντέξει καί στίς δυσκολότερες συνθῆκες, ἀποτελοῦν τά ἐχέγγυα μιᾶς φωτεινῆς προοπτικῆς καὶ δια-φορετικῆς θεώρησης τοῦ μέλλοντος ἀπό τόν εὐάλωτο στή νοσηρή μοναχικότητα σύγχρονο νέο.

Φώτιος Β. Κυρβασίλης
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα

Ὁ Φώτιος Κυρβασίλης τοῦ Βασιλείου γεννήθηκε στή Θεσσαλονίκη, σπούδασε Ἰατρική στό Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο τῆς Θεσσαλονίκης καί ἔλαβε τήν εἰδικότητα τοῦ Παιδιάτρου τό 1998. Ἐξειδικεύτηκε στήν Παιδιατρική Πνευμολογία στή Μ. Βρετανία. Ὁρκίστηκε διδάκτορας τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς του ΑΠΘ τό 2001 καί διορίστηκε τό ἴδιο ἔτος ὡς Ἐπιμελητής τῆς Παιδοπνευμονολογικῆς Μονάδας της Γ΄ Παιδιατρικῆς Κλινικῆς τοῦ ΑΠΘ, στό Ἱπποκράτειο Νοσοκομεῖο Θεσσαλονίκης. Ἀπό τό 2006 ἐργάζεται στό ἴδιο τμῆμα μέ τήν ἰδιότητα τοῦ Λέκτορα Παιδιατρικῆς Πνευμονολογίας τοῦ ΑΠΘ. Εἶναι πατέρας τριῶν παιδιῶν.