Αγαπητοί φίλοι σας παρουσιάζουμε ένα σκιαγράφημα της ομιλίας που έκανε ο π.Βασίλειος Μπακογιάννης στο Πνευματικό Κέντρο της Αγ.Βαρβάρας.
Πολλοί είναι οι εχθροί μας· ο εαυτό μας, τα πάθη μας, το φρόνημα του κόσμου αυτού, αλλά ο κατ’ εξοχήν εχθρός μας είναι ο διάβολος.
α. Ο Εωσφόρος ήταν στο θρόνο του Θεού, ήταν όλο φως. Παρόλο αυτό νικήθηκε από τον φθόνο, και έπεσε, παρασύροντας μαζί του στρατιές αγγέλων. Κατά τους αγίους Πατέρες η πτώση των αγγέλων δεν έγινε μονομιάς, αλλά συνεχιζόταν μέχρι την Ενσάρκωση του Χριστού, και προπαντός μέχρι τη Μ Παρασκευή. Βλέποντας οι άγγελοι την μεγάλη ταπείνωση του Κυρίου, προπαντός τα Πάθη Του, «σοκαρίσθηκαν», και από τότε στεριώθηκαν στο αγαθό. Πριν από την πτώση ήταν όλο φως, μετά έγιναν όλο σκοτάδι. Πριν ήταν όλο ταπείνωση, μετά έγιναν όλο υπερηφάνεια, (γι’ αυτό ένα μεγάλο όπλο κατά των δαιμόνων είναι η ταπείνωση).Πριν ήταν αφιερωμένοι στην διακονία του Θεού και του ανθρώπου, μετά στον πόλεμο κατά του Θεού και κατά του ανθρώπου.
β. Το πόσο οι δαίμονες μισούν και πολεμούν τον άνθρωπο φαίνεται στις ευαγγελικές στις περικοπές που κάνουν λόγο για δαιμονισμένους. Οι δαίμονες περιέφεραν τα θύματά τους γυμνά και δεν τα άφηναν να μένουν στα σπίτια τους, αλλά στα νεκροταφεία. (Λκ. 8:27). Τα έρριχναν στη φωτιά για να τα κάψουν και , στο νερό για να τα πνίξουν (Μκ. 9:22). Εκεί που όλως ιδιαιτέρως φαίνεται το θανάσιμο μίσος τους είναι με τους δαιμονισμένους των Γαδαρηνών. (Λκ.8:26-39). Με την άδεια του Χριστού, βγήκαν από τους δαιμονισμένους, μπήκαν στα γουρούνια, που έβοσκαν στο χωράφια, (κάπου 2.000 γουρούνια), και όρμησαν (όλα!) με μανία προς τα μπρος, στο γκρεμό, (όχι προς τα πίσω στα χωράφια), και πνίγηκαν στη λίμνη!
γ. Αυτό που έκαναν οι δαίμονες στα γουρούνια θέλουν, λυσσάνε να το κάνουν και στους ανθρώπους, προπαντός σε εμάς τους χριστιανούς, που πιστεύουμε και προσκυνάμε τον εχθρό τους τον Χριστό. Περπατούν ανάμεσά μας σαν λέοντες ωρυόμενοι, ζητώντας κάποιον να καταπιούν (Α Πέτρου, Ε:8)..Θέλουν, αλλά δεν μπορούν να μας καταπιούν, εξαφανίσουν! Γιατί αναχαιτίζονται από την αόρατη δύναμη του Θεού. Δεν κάνουν τίποτε, χωρίς την έγκριση Του. . Για να μπουν στα γουρούνια, ζήτησαν την άδεια Του (Λκ. 8: 30-32). για να πειράξουν τους μαθητές του Χριστού, ζήτησαν την άδειά Του(Λκ. 22: 31), για να πειράξουν τον Ιώβ ζήτησαν επίσης την άδειά Του(Ιώβ 2: 2) . Έριχναν τα θύματά τους (δαιμονισμένους) στη φωτιά για να κάψουν, αλλά τελικά δεν τα έκαιγαν, τα έριχναν στο νερό για να πνίξουν, τελικά δεν τα έπνιγαν(Μκ. 9:22), γιατί δεν τους το επέτρεπε ο Κύριος.
δ. Οι δαίμονες έχουν τέτοια δύναμη (έδεναν τους δαιμονισμένους στα χέρια και στα πόδια με χειροπέδες σιδερένιες, και οι δαίμονες τις έσπαζαν!) ( Λκ. 8: 29). που άμα ο Θεός τους αφήσει ελεύθερους έστω και για δευτερόλεπτα, είναι ικανοί να αναποδογυρίσουν ολόκληρο το σύμπαν! «Κατάφεραν» και έφεραν σηκωτό από την έρημο στα Ιεροσόλυμα, και από εκεί σε ένα πολύ ψηλό βουνό, τον δημιουργό του κόσμου, τον Ιησού Χριστό, (Μτ.4:5-8),και δεν θα καταφέρουν να κάνουν άνω-κάτω ολόκληρο το σύμπαν;
ε. Είναι φύσει αδύνατο αυτοί οι μισάνθρωποι δαίμονες να μην πολεμούν τον άνθρωπο, προπαντός εμάς τους χριστιανούς. Και βέβαια μας πολεμούν. Επειδή είναι πανούργοι, μας πολεμούν με τρόπο πονηρό. Πρώτα-πρώτα δεν φανερώνονται οι ίδιοι αυτοπροσώπως, γιατί έτσι θα μας έβρισκαν αντιμέτωπους, και δεύτερο μας πολεμούν με όπλα που δεν φαίνονται, τουτέστιν με τους λογισμούς, ( αν μας πολεμούσαν με ρόπαλα και με ντουφέκια,, θα τα βλέπαμε και θα αμυνόμασταν). Όχι μόνο με κακούς λογισμούς, αλλά και με τάχα καλούς λογισμούς, προπαντός με καλούς, είναι ο λεγόμενος πόλεμος εκ δεξιών που είναι η χειρότερη μορφή πολέμου, που μπορεί να μας κάνει ο διάβολος, προκειμένου να μας κολάσει εξ ου και το ρηθέν «ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμμένος με καλές προθέσεις.
στ. Η ασφάλεια στην πνευματική ζωή είναι ,κατά τους αγίους Πατέρες, «το μη πεποιθέναι τω ιδίω λογισμώ» ,δηλ. να μη δίνουμε εμπιστοσύνη στον λογισμό μας, όσος καλός και αν φαίνεται στα δικά μας μάτια. Γι’ αυτό και ο Κύριος τους πρώτους που μακάρισε ήταν τους «πτωχούς τω πνεύματι» (Μτ. 5:3), αυτούς που δεν «θεοποιούν» το σκεπτικό τους, που νιώθουν πτωχοί στο «πνεύμα», στο φρόνημα, άρα έχουν ανάγκη συμβουλών και οδηγιών, οπότε δεν κινδυνεύουν να παγιδευθούν από το διάβολο.
ζ. Ο ίδιος ο διάβολος «εξομολογήθηκε» σε έναν άγιο γέροντα: «Εγώ τρία πράγματα φοβάμαι: Εκείνο που φοράνε οι χριστιανοί (=τον Σταυρό), το λουτρό που κάνουν στην εκκλησιά (=εξομολόγηση), και εκείνο που τρώνε και πίνουν στην εκκλησία (=Θ. Κοινωνία), εφόσον βέβαια το παίρνουν άξια». Το πόσο ο διάβολος φοβάται την εξομολόγηση φαίνεται και από το εξής: Οι χριστιανοί τις αμαρτίες τους τις λένε με άνεση στον ψυχίατρο, στον φίλο τους, κ.λ.π. ενώ στην εξομολόγηση φοβούνται, γιατί ακριβώς είναι ο διάβολος στη μέση. Τέλος: Εξομολόγηση δεν σημαίνει μόνο εξαγόρευση αμαρτιών, αλλά και λογισμών, καλών η κακών, που ενσπείρει ο πονηρός. Οπότε εξομολογούμενοι τους λογισμούς μας, ασφαλιζόμαστε από τις παγίδες που μας στρώνει ο πονηρός μέσω των λογισμών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου