Η λειτουργία του δάσους

Η παρουσία ενός ιερέως μέσα σ’ ένα δάσος δίνει μια εικόνα της λειτουργίας που απευθύνει ολόκληρη η δημιουργία στο Δημιουργό της.

Το δάσος είναι ένα ζωντανό βασίλειο. Τα αιωνόβια δένδρα, οι δροσερές πηγές, τα πουλιά και τα ζώα, τα έντομα και τα αγριολούλουδα, τα βράχια και το χώμα οι ζωντανές υπάρξεις του. Όλες όμως αυτές οι άψυχες υπάρξεις, χωριστές η μια από την άλλη, ζουν μια αυτοτελή και ανεξάρτητη ζωή. Έτσι το καθένα και όλα μαζί καταντούν να μην έχουν κανένα βαθύτερο νόημα. Αυτή εξ άλλου είναι η πραγματικότητα ολόκληρης της δημιουργίας μετά την πτώση. Όλα τα δημιουργήματα έχασαν την ένωση τους με τον Δημιουργό τους. Έγιναν χωριστές και ανεξάρτητες υπάρξεις, καταστρέφοντας την αρμονία της δημιουργίας και χάνοντας το νόημα τους.

Η παρουσία του ιερέως μέσα στο δάσος είναι μια κλήση στη δημιουργία να ενωθεί με τον Δημιουργό της. Η άλογη πλάση με τη μεσολάβηση του βασιλιά-ιερέα της, του λυτρωμένου ανθρώπου ,ξαναβρίσκει την επαφή της με τον Δημιουργό και μαζί το χαμένο νόημα της. Η αρμονία του σύμπαντος αποκαθίσταται και άψυχα και έμψυχα δημιουργήματα ενωμένα μετέχουν στην παγκόσμια δοξολογία του Κτίστου.

Αλλά και κάθε φορά που ο ιερέας λειτουργεί, υψώνοντας τα δώρα, τον Άρτον και τον Οίνο, για να μεταβληθούν σε Σώμα και Αίμα Χριστού, γίνεται μεσίτης και της άψυχης υλικής δημιουργίας, που ζητάει με λαχτάρα να ενωθεί ξανά με τον Δημιουργό της.

Η ορθόδοξη Λειτουργία με την προσφορά του ψωμιού και του κρασιού, σαν αντιπροσωπευτικών της υλικής δημιουργίας, γίνεται λειτουργία και του υλικού κόσμου. Έτσι μαζί με τα λογικά πλάσματα που « εικονίζουν μυστικώς τα Σεραφείμ», συμμετέχουν στη λατρεία του Κυρίου της δόξης και τα άλογα δημιουργήματα. Η ορθόδοξη Λειτουργία είναι ασφαλώς η πρόγευση της αποκατάστασης των πάντων. Ο αρραβώνας της δόξης που δόθηκε στον άνθρωπο και στα άλογα πλάσματα από τη χάρη του Τιμίου Σταυρού.

π.Γ.Στ.