Πάνω στη γη, Δροσοσταλίδα

Ναύση Ιεσσαί- Κασιμάτη

Είδα έναν άγγελο.

Είχε ψαρά μαλλιά

και γκρίζα μάτια,

γυαλιά φορούσε

και ψιλές γραμμές

τις άκριες των χειλιών

είχαν χαράξει…

Μου φάνηκε

-ίσως και να λαθεύω-

ένας πρεσβύτης άγγελος…

Το βλέμμα του

-αμέτρητου βυθού γαλήνη-

αναζητούσ’ επίμονα

να βρει το μάτωμά μου.

Το που πονώ ψαχούλευε…

Και σαν τ’ απάντησε,

με τη λαλιά του έπιασε

αγίασμα να χύνει·

λάδι κι ανθόμελο.

Έχυνε τη μαλακωσιά,

το βάλσαμο κυλούσε…

Είδα, στ’ αλήθεια,

έναν άγγελο.

Χωρίς φτερά τον είδα.

Όμως καθώς το χέρι του

άπλωνε στο δικό μου

θαρρώ, κάτ’ απ’ το ρούχο του

τα είδα διπλωμένα…

Δροσοσταλίδα