Ζωή Καρέλλη
Σεμνὴ καὶ αὐστηρότατη, ὡς πρέπει
στὴ μέγιστη δόξα της,
ἀκόμα τὴν ἀδεξιότητα κρατοῦσα παιδίσκης,
ἐνῷ κάθεται στὸ θρονὶ
καὶ στὴν ἀγκάλην ἔχει
Παιδίον νέον τῶν πρὸ Αἰώνων Θεόν,
μεγαλομάτα, ἡ σιωπηλὴ Μητέρα
ἀκούει τοὺς ὕμνους καὶ τὴν ψαλμῳδία
τῆς Μεγάλης πρὸς Αὐτὴν Παράκλησης.
Λόγια σπουδαία, δοξαστικά, πανίσχυρα,
τῆς ἀσθενοῦς ἀνθρώπινης ἱκεσίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου