Πωλ Εμιλ Ρουά
Ἡ κίνηση τῆς χριστιανικῆς ἐπικοινωνίας μὲ τὸν κόσμο δὲν ἔχει μοναδικὴ ἔννοια, κατὰ πόσο ὁ διανοούμενος ἐξασφαλίζει μιὰ παρουσία τῆς Ἐκκλησίας μέσα στὸν κόσμο, ἐξασφαλίζει ἐπίσης μιὰ παρουσία τοῦ κόσμου στὴν Ἐκκλησία. Αὐτὴ ἐδῶ βρίσκεται ξανανιωμένη, ζωντανεμένη, σὲ διέγερση. Εἶναι ἀναγκασμένη νὰ χρησιμοποιῆ μέσα, τὰ ὁποῖα διαφορετικὰ θὰ ἔμεναν ἀνεκμετάλλευτα, σὲ τέτοιο σημεῖο, ὥστε μπορεῖ κανεὶς νὰ ὑποδείξη πὼς στὶς περιόδους ποὺ οἱ Χριστιανοὶ διανοούμενοι δὲν ἐπιβλήθηκαν, ἡ ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας ἐπιβραδύνθηκε, ζάρωσε, σκληρύνθηκε, ὅπως ἡ μηχανὴ ποὺ φθείρεται ὅταν γυρίζει στὸ κενό. Θέτοντας μπρὸς στὴν Ἐκκλησία τὰ προβλήματα τῆς ἱστορίας, οἱ διανοούμενοι τὴν ἀναγκάζουν νὰ ἐγκαταλείψη τὴν εὔκολη καὶ ἄνετη ζωή, τὴν ἱκανοποίηση μέσα στὰ ὑπερβολικὰ ἀνθρώπινα ἔργα, γιὰ νὰ προσηλωθῆ σ' αὐτὸ ποὺ γι' αὐτὴν εἶναι Θεῖο καὶ ποὺ δὲν προσμένει παρὰ νὰ ραγίση τ' ὄστρακό της γιὰ νὰ ἐκδηλωθῆ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου