Λέμε:
«Πιστεύω εις Μίαν….. Εκκλησίαν», ενώ βλέπουμε μία Εκκλησία κομματιασμένη.
«Πιστεύω εις…. Αγίαν…..Εκκλησίαν», ενώ βλέπουμε τα μέλη της και τα στελέχη της να είναι αμαρτωλοί.
«Πιστεύω εις …..Καθολικήν Εκκλησίαν», ενώ ανήκουμε σε μια τοπική και περιορισμένη σε τοπικά και χρονικά όρια Εκκλησία.
«Πιστεύω….. εις Αποστολικήν Εκκλησίαν», ενώ ζούμε δύο χιλιάδες και πλέον χρόνια μετά τους Αποστόλους του Χριστού.
Η Εκκλησία είναι βέβαια ό, τι βλέπω, είναι όμως και κάτι παραπάνω απ’ ότι βλέπω. Είναι ό, τι υπάρχει, αλλά κάτι παραπάνω απ’ ότι υπάρχει. Είναι κάτι ανθρώπινο, αλλά και κάτι που είναι έξω από κάθε ανθρώπινο μέτρο.
Η Εκκλησία είναι το μεγάλο μυστήριο μέσα στο οποίο αφηνόμαστε να ζούμε και να υπάρχουμε. Ζώντας μέσα στο μυστήριο το νοιώθουμε όλο και περισσότερο, όπως ο κολυμβητής νοιώθει όλο και πιο πολύ τη θάλασσα, καθώς βρίσκεται στη γαλάζια απεραντοσύνη της.
π.Γ.Στ.
2 σχόλια:
ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΤΕ ΕΙΝΑΙ.
ΑΛΛΑ ΛΕΜΕ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΚΑΝΟΥΜΕ.
ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ.
Αυτό είναι το πρόβλημά μας και αυτό πρέπει να παλέψουμε. Από λόγια εάστε καλοί, ιδίως εμείς οι ιερείς. Στην πράξη έχουμε πολλές δυσκολίες. Ο αγώνας μας αυτός είναι.
Δημοσίευση σχολίου