….Πολύ χαρά έδωσες στον καημένο το φούρναρη, που κάθε μέρα αγωνίζεται να βγάλει ψωμί για όλους μας, για πλουσίους και φτωχούς. Την ώρα που οι περισσότεροι άνθρωποι κοιμούνται ή διασκεδάζουν σε νυκτερινά κέντρα και μπαρ, Δημητράκη ο κυρ- Αποστόλης ξυπνά. Σηκώνεται από τα άγρια χαράματα για να ζυμώσει, ώστε με την ανατολή του ηλίου να μπορούν όλοι να πάρουν ζεστό ψωμάκι, να φάνε με τη μερέντα τους ή τη μαρμελάδα τους και να υμνήσουν τον Κύριο για το μεγάλο αυτό δώρο. «Ἄρτος στηρίζει καρδίαν ἀνθρώπου», έλεγε ένας μεγάλος βασιλιάς και προφήτης, ο Δαυίδ. Αυτό να μην το ξεχνάς. Να παρακαλάς το Χριστούλη μας να έχει καλά τον φούρναρη, έτσι ώστε να μας φροντίζει. Μεγάλο πράγμα το ψωμάκι. Σπουδαίος ο άρτος, όπως λέμε το ψωμί στην Εκκλησία μας. Αλλά υπάρχει και ένας άλλος άρτος, Δημήτρη, που όχι μόνο μας στηρίζει, αλλά μας κάνει να ζούμε αληθινά και να είμαστε ευτυχισμένοι. Είναι ο Χριστός, ο Άρτος της Ζωής. Υπάρχουν μάλιστα και κάποιοι άλλοι «φουρναραίοι» που ξυπνούν την ίδια ώρα με τον κυρ- Αποστόλη, με τη διαφορά ότι εκείνοι δεν φορούν άσπρες ποδιές, αλλά μαύρες. Τους λένε καλόγερους, γιατί φέρουν μαζί τους και αγωνίζονται να ζυμώνουν ολάκερη τη σοφία του Ουρανού. Αυτοί οι καλόγεροι αναλαμβάνουν κάθε πρωί, την ίδια σχεδόν ώρα με τον κυρ- Αποστόλη, να «ζυμώσουν» τον Άρτο της Ζωής, τον Χριστό μας, και να Τον μεταδώσουν με τις προσευχές τους σ’ όλον τον κόσμο….
( Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο τρελο- Γιάννης» του Διονυσίου Α. Μακρή, τόμος β΄ )
Δροσοσταλίδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου