ΤΟ ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ, Δροσοσταλίδα

          - Θέλετε να σας πω ακόμη ένα θαύμα; Ρώτησε η μοναχή. Ο Νίκος και ο Φίλιππος έγνεψαν καταφατικά. Και οι δύο έδειχναν σκεπτικοί.

          - Στον πόλεμο του 1912 ένας Κρητικός στρατιώτης βρέθηκε τραυματισμένος σε νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης. Γιώργη τον λέγανε, λεβέντης ήτανε, μα η κατάστασή του ήταν κρίσιμη. Για να ζήσει έπρεπε να του κόψουν και τα δύο χέρια.  Η εγχείρηση προγραμματίστηκε, αλλά ο Γιώργης λύγισε. Τον έπιασε απελπισία στη σκέψη πως θα γύριζε στην οικογένειά του κουλός. Η ζωή του φαινόταν πιο δύσκολη από το θάνατο, γιατί ο πόνος του ήταν αβάσταχτος. Δίπλα του, στο θάλαμο, βρισκόταν ένας Κεφαλλονίτης.

          - Αδελφέ μου, κάνε κουράγιο, του λέει.

Ζήτημα είναι, αν σήκωσε τα μάτια του ο Γιώργης. Μα ο Κεφαλλονίτης τον συμπονούσε και προσπαθούσε να βοηθήσει.

          - Άκουσέ με, επέμενε, στο νησί μου έχουμε έναν Άγιο που μας προστατεύει. Ζήτησέ του και συ, να μεσιτεύσει για τα χέρια σου.

          Ένα φως έσκισε τα σκοτάδια της απελπισίας του Γιώργη και όλη τη νύχτα παρακαλούσε τον Άγιο Γεράσιμο. Όσο και να φαίνεται απίστευτο, κανένα χειρουργείο δε χρειάστηκε να γίνει. Άλλος Γιατρός είχε αναλάβει, ένας Γιατρός που του είχε μιλήσει ο Άγιος Γεράσιμος. Το κατάλαβαν οι χειρουργοί της Θεσσαλονίκης

και χάρηκαν. «Οι προσευχές σε έσωσαν», του είπαν.

          Το παλληκάρι ήρθε και ευχαρίστησε τον Άγιο που του χάρισε τα χέρια του και υποσχέθηκε μια ζωή τίμια να δουλεύει και από τον κόπο του να σκορπάει ελεημοσύνες….

( Απόσπασμα από το βιβλίο της Γερασιμίας μοναχής «Με τον Άγιο Γεράσιμο» (Αναζητήσεις δύο φίλων)).

Δροσοσταλίδα