ΠΑΣΧΑ, «ΤΗΣ ΑΦΘΑΡΣΙΑΣ ΕΝΔΥΕΙ ΕΥΠΡΕΠΕΙΑΝ»
Μέσα από τα κύματα της απέλπιδας ζωής της εποχής μας, μας ανυψώνει στο αιώνιο Φως η Ανάσταση του Κυρίου, η καινούργια ημέρα του Κυρίου. Πάσχα τερπνόν ποτίζει την καρδιά μας και η δροσιά της αιωνιότητας περνώντας μέσα απ’ την « ιερά και πανέορτο και σωτήρια νύχτα» μας οδηγεί εκεί που μπορούμε να συναντήσουμε τον Αναστημένο Κύριο.
Η μέγιστη αυτή γιορτή της Εκκλησίας μας που χρειάστηκε για να την βρούμε το πέρασμα από τον ζόφο της Αγίας και Μεγάλης εβδομάδας, μας προσφέρει την μοναδική πρόταση για να βγούμε από την αγωνία και τον φόβο που βάραινε την εποχή μας.
Ποια είναι αλήθεια η βαθύτερη αρρώστια της εποχής μας; Όλοι διαπιστώνουμε, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, πως ο σημερινός κόσμος βασανίζεται από αγωνία και βρίσκεται σε αδιέξοδο. Οι διαπιστώσεις είναι σωστές, αλλά σπάνια ακούγεται η βαθειά, τρομερή αιτία της αρρώστιας μας. Και η αιτία είναι πως πιστεύουμε στον τελειωτικό μας θάνατο και πως όλη η υπόθεση του ανθρώπου τελειώνει μ’ αυτόν.
Η Εκκλησία μας πρόσφερε μέσα από τον θάνατο την σωτήρια θύρα της αιωνιότητας. Εμείς όμως απορρίψαμε τον Θεό και μωροί καθώς είμαστε πιστέψαμε πως έτσι θα γινόμαστε ελεύθεροι! Αλλά όποιος πιστεύει πως πεθαίνει ολοκληρωτικά, δεν μπορεί να είναι ελεύθερος ή μάλλον δεν έχει λόγο να είναι ελεύθερος. Ο άνθρωπος που υπαρξιακά ποθεί την ελευθερία φανερώνει πως είναι αιώνιος. Τότε η ζωή αποκτά σημασία, γίνεται χώρος μοναδικής δοκιμασίας της συνείδησης του, ώστε υπεύθυνα να δεχθεί την αιωνιότητα.
Οι άνθρωποι της εποχής μας πιστεύοντας στον ολοκληρωτικό όλεθρο του θανάτου, άρχισαν να παραφρονούν από τη θανατοφοβία. Οι κοσμικές χαρές άρχισαν να διογκώνονται και οι πνευματικές αναζητήσεις να μηδενίζονται. Η τιμή, η αξιοπρέπεια, αρετή, οι αξίες κι’ αυτές άρχισαν να εκφυλίζονται και να χάνουν το λόγο της υπάρξεως τους και να γελοιοποιούνται. Παύοντας ο άνθρωπος να πιστεύει στην αιωνιότητα και στην υπαρξιακή του διάρκεια είδε τη ζωή του ανυπεράσπιστη να διαλύεται και τον πολιτισμό να παρακμάζει και να ψυχομαχεί.
Ο αιώνας μας είναι ένας αιώνας φόβου γιατί είναι αιώνας θανάτου, καθολικής απελπισίας και έκπτωσης.
Να όμως που έρχεται η φωταυγής ημέρα της Ανάστασης και μας κάνει να νοιώθουμε άχρονοι και μας προσφέρει μοναδική διέξοδο, την πραγματική λύση της αγωνίας μας. « Ας πιούμε από την πηγή της αφθαρσίας που ανέβλυσε από τον Τάφο του Χριστού», μας προτρέπει η Εκκλησία μας. Η αφθαρσία! Μας λέει πως όταν ανεβαίνει στα χείλη μας σταματά η ηθική αιμορραγία της εποχής μας.
Τι είναι η αφθαρσία που μας προσφέρει η Ανάσταση; Δεν είναι απλά μια δωρεά, είναι και δικαιοσύνη. « έλαμψεν εκ του τάφου ήλιος δικαιοσύνης». Με την παρακοή μας αδικήσαμε τον εαυτό μας, καταχραστήκαμε την ελευθερία του Θεού, για ν αρνηθούμε όχι μόνον τον Ίδιο, αλλά και τον εαυτό μας. Και τότε είδαμε με τρόμο να παραφρονεί η ζωή, να γκρεμίζονται οι αυθεντίες, οι άνθρωποι να ευτελίζονται και ο κόσμος να χάνει το νόημα του.
Το Πάσχα που γιορτάζουμε σήμερα μας δίνει τη δυνατότητα της υπαρξιακής μας αποκαταστάσεως. Είχαμε αρνηθεί την ουσία του εαυτού μας και είχαμε λαθέψει απέναντι στο Θεό και στον εαυτό μας. Είχαμε ξεπέσει σε μια « υπαρξιακή απρέπεια», έρχεται όμως το Πάσχα και « ενδύει τον άνθρωπο, αφθαρσίας ευπρέπεια».
Παλαιότερα η Ανάσταση του Κυρίου ερχόταν να βεβαιώσει την πίστη μας. Σήμερα που το ανθρώπινο γένος κινδυνεύει από τον ίδιο τον άνθρωπο, έρχεται η Ανάσταση ως πρόταση, ως λύση, ως πρόσκληση από τη φθορά, ωε κάλεσμα αφθαρσίας.
Ποτέ άλλοτε δεν δόθηκε στο ανθρώπινο γένος να περάσει μια τέτοια σπουδαία γιορτή σε ώρες που είναι αποφασιστικές για το μέλλον του κόσμου. Γιατί ποτέ άλλοτε δεν μας τύλιξε ο μυστικός όρθρος της Ανάστασης, ενώ εμείς κινδυνεύαμε από αφανισμό. Έτσι η σημασία του Πάσχα είναι μέγιστη, όχι μόνο για μας τους ορθόδοξους Έλληνες, αλλά και για ολόκληρη την οικουμένη.
Μέσα σ’ αυτή την έκπτωση που κάθε μέρα επαληθεύεται η αγωνία και ο φόβος του θανάτου έχουν αφήσει ελεύθερες τις δυνάμεις της αδικίας και της τρομοκρατίας του πνεύματος. Όσο οι άνθρωποι πιστεύουν πως πεθαίνουν και πως όλα τελειώνουν με τον θάνατο, τόσο η αξία της επίγειας ζωής μεγαλοποιείται και για να μην τη χάσει ο άνθρωπος είναι πρόθυμος να δεσμευτεί και να ακρωτηριάσει την ελευθερία του. Διότι ένας άνθρωπος που πιστεύει στην αιωνιότητα είναι πολύ επικίνδυνος για όλες τις τυραννίες, γιατί αψηφά τον θάνατο. Και χωρίς το φόβο του θανάτου κάθε τυραννία είναι αφοπλισμένη
Μετά την Ανάσταση του Χριστού δεν έχουμε το δικαίωμα να ζούμε αδιάφορα. Η ζωή μας πρέπει να είναι ενεργητική και εμπνευσμένη από τη μεγάλη χαρά της αφθαρσίας. Μέσα στη φιλήδονη έκπτωση, το Πάσχα φέρνει το ρίγος μιας μυστικής επανάστασης. Ποτέ δεν μπορεί να αισθανθεί τον χριστιανισμό τόσο επαναστατικό, τόσο ανανεωτικό, όσο σήμερα ο άνθρωπος, που ο πολιτισμός του βρίσκεται σε κρίση εξ αιτίας της απιστίας.
Και ξαφνικά μέσα στον βαθύ όρθρο που δεν μπορεί να υπάρξει τόσο συγκλονιστικός στην ιστορία του κόσμου, ολόκληρη η κτίση γονατισμένη από την απελπισία, ξαναβρίσκει το δρόμο της. Οι βασανισμένοι αισθάνονται τους μοχλούς του θανάτου που δέσμευαν να συντρίβονται και να ανθίζει η αγάπη και πάλι μέσα στην καρδιές.
Όσοι βρίσκονται σε αδιέξοδο ας στρέψουν το βλέμμα προς την Αναστάσιμη πνευματική τράπεζα και ας λάβουν τη δωρεά της αφθαρσίας. Αυτός ο κόσμος πεθαίνει κάθε μέρα από τον παραλογισμό. Σήμερα όμως έχει την ευκαιρία ν’ αναστηθεί ξαναβρίσκοντας τον Θεό μετά από τα φρικτά Πάθη Του, συμμέτοχο της αγωνίας του και χορηγό της αιώνιας ζωής.
« Ορθρίσωμεν όρθρου βαθέως».
π.Γ.Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου