ΠΡΟΣΔΟΚΙΑ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑΣ

Γαλάτεια Βέρρα

Σβήσε το φως. Μήπως και αποκοιμηθεί ο ταραχώδης βίος.

Σκέπασε τα όνειρα. Το κρύο τα διαπερνά.

Δύσκολες στιγμές. Φτιαγμένες από φωτιά και θειάφι.

Κεραυνοί αυλακώνουν τον ορίζοντα. Κι’ εσύ περιεργάζεσαι απλά το φοβερό τοπίο…

Στις χούφτες  σου κρατάς καραμέλες των παιδικών σου χρόνων.

Τα χέρια που τις πρόσφερες φάνταξαν αφιλόξενα.

Τα συναισθήματα σιώπησαν.

Γύρισες σελίδα.

Όλα πιο καθάρια, πιο λευκά. Στο εξής θα στρέφεσαι προς την ανατολή.

Ο διχασμός έπαψε να σε εγγίζει.

Η αλαζονεία υποχώρησε σαν χάρτινος πύργος.

Ο ουρανός εμφάνισε τα πρώτα του αστέρια.

Κι εσύ, με το στερνό χαμόγελο σφράγισες την υπόσχεση.

( « Η ΕΥΓΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΗΧΩΝ»)

π.Γ.Στ.