Μητροπ. Μεσογαίας ΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ο χώρος της καρδιάς είναι πολύ ευρύτερος από τη σκέψη. Η σκέψη υπάρχει κυρίως για να εκφράσει και να συνυπουργεί στο έργο της καρδιάς. Είναι πολύ δύσκολο σε μια κοινωνία σαν τη δική μας να μπορεί κάποιος να σκέπτεται με την καρδιά, να συλλαμβάνει τα μηνύματα της καρδιάς. Κι’ όμως τα εντυπωσιακό είναι, ότι αυτή η δύσκολη, αλλά σημαντική αλήθεια δεν αναφέρεται μόνο στα πνευματικά, αλλά και στα επιστημονικά. Η καλή επιστημονική έρευνα δεν βασίζεται τόσο στην οξύνοια, όσο στη διαίσθηση. Αυτά δεν γίνονται κατανοητά με μια στενή αντίληψη γι’ αυτό αποτελούν σταθερή πίστη της Εκκλησίας ότι, τα μυστήρια υπερβαίνουν την ικανότητα της σκέψης. Μυστήριο είναι κάτι το οποίο ξεπερνά τα αντιληπτικά όρια και μέτρα του ανθρώπου. Όταν όμως κανείς ταπεινώνεται μπροστά στο μυστήριο το προσεγγίζει περισσότερο. Οσο το γνωρίζει, τόσο αισθάνεται ότι διευρύνεται ο χώρος του αγνώστου. Δεν περιορίζεται το άγνωστο, γι’αυτό και δεν μικραίνει το μυστήριο. Η λογική της Εκκλησίας αγαπά το μυστήριο, δεν το φοβάται. Είναι το «έξω» από μας, είναι το «πέραν» από μας. Είναι αυτό που μας υποψιάζει και μας ελκύει στην άλλου είδους ζωή.
Μέσα από την προοπτική της πίστης διαβάζουμε τα πατερικά κείμενα λ.χ. Δεν τα διαβάζουμε για να τα μάθουμε, να τα αποστηθίσουμε. Ούτε πάλι τα διαβάζουμε για να εφαρμόσουμε ό,τι λένε, αφού πολλά απ’ αυτά δεν μπορούμε να τα εφαρμόσουμε. Τα διαβάζουμε για να κρινόμαστε και να ταπεινωνόμαστε. Και όταν η ψυχή μας ταπεινώνεται μπορεί να δακρύσει για την ανεπάρκεια της και να την αποδεχθεί εν ειρήνη, τότε πιο εύκολα μπορεί να στραφεί και να ζητήσει το έλεος του Θεού. Όταν δε το έλεος του Θεού έρχεται, τότε η εμπειρία της εσωτερικής μεταμορφώσεως αρχίζει να γίνεται η νέα, η « καινή» πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου