Παρασκευή 10 Ιουνίου 2011

Ο Κωστής Παλαμάς για τον Αλ.Παπαδιαμάντη


Τ ργο το Παπαδιαμάντη, τ μαζ κκλησιαστικ κα κοσμικό, βυζαντιν κα νθρώπινο, κάτι τί διδαχτικ κα κυματιστό, γελαστ κα μελαγχολικό, τ λυρικ κα τ δραματικό, τ δίγλωσσο κα δίψυχο, δείχνει, κα μ τ στοιχεα του ατά, ζωηρότερο, π λλα ργα, τν κατάσταση τς νέας λληνικς ψυχς· εναι κείμενο κα μαρτυρικ γι τν στορικ κα τ μελετητ τν πραγμάτων μας κα τν καιρν μας σύγκριτα σπουδαιότερο π τς βουλές κα π τος νόμους μας. π τν καιρό, δ κα τριάντα χρόνια, πο πρόβαλε μ τ Χρστο Μηλιόνη κα μ τ Γυφτοπούλα του, σα μ τ τελευταα του ργα, ποιητς ατς περίφημος κα τύπωτος, χριστιανς κα λκοολικός, ψάλτης το ναο κα πιστός τς ταβέρνας, λατρευόμενος π τος νέους γύρω του κα πλησίαστος, ντυμένος σ ζητιάνος, κα μπνευσμένος σν π τ μοσκοβολι δροσερώτατων μενεξέδων, κάθαρτος Παπαδιαμάντης κα γλυκύτατος τραγουδιστς το Φτωχο γιου κα τς Νοσταλγο, εδος τί Βερλαίν, μ πι πολ κανονικός, μ λευκς στ ζωή του σο δν ταν μεγάλος Φράγκος μόφυλός του· σα μ τ τώρα, Παπαδιαμάντης ζησε περιφρονημένος κα δοξασμένος, μοναχικς κα καταφρονητικός, σιος κα λήτης. Μ πάντα σταζε κάποιο μέλι π τ χείλη του, κα τ κοντύλι του, τσι κοπα, νετα, πρόσεχτα, μ δυ τρες μολυβιές μας φινε στ χαρτ ξέχαστα «σκίτσα», πο τ στόμα τους θελε φιλί, κα τ μάτια τους γύρευαν γάπη κα μς τραβοσε νθρωπος ατς πάνου στ γραμμένα του κα μς ντάμωνε δερφώνοντάς μας μ τ συγκίνηση κα μ τ συμπάθεια. Τέτοιος εναι τεχνίτης.

Δεν υπάρχουν σχόλια: