Το Αναστάσιμο Μήνυμα του Μητρ.Πατρών κ.ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

Ἀναστάσεως ἡμέρα καί λαμπρυνθῶμεν τῇ πανηγύρει...! Καινόν (καινούργιο) οὐρανό καί νέα γῆ ἀπολαμβάνομε σήμερα. Οἱ Ἄγγελοι μαζί μέ τούς ἀνθρώπους πανηγυρίζουν ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τά πρόσωπα χαριτώνονται καί φωτίζονται καί οἱ καρδιές γέμουν εὐφροσύνης. Τά μνήματα ἀδειάζουν, ὁ ἅδης  παραμένει κατώδυνος, ὁ θάνατος καταργεῖται καί ὁ διάβολος δεσμεύεται. Ἄν κάτι βασάνιζε φρικτά τόν ἄνθρωπο πρίν ἀπό τήν  Ἀνάσταση, τοῦτο ἦτο τό φάσμα τοῦ θανάτου. Ὁ θάνατος, ὡς ἀπαίσια καί φρικτή πραγματικότητα, ἀφαιροῦσε τήν δυναμικότητα καί τήν ἰκμάδα τῆς ζωῆς. Σήμερα μέσα ἀπό τό κενό μνημεῖο, μέσα ἀπό τόν Πανάγιο Τάφο παίρνομε τήν διαβεβαίωση καί τήν σφραγίδα τῆς ἀτελεύτητης ζωῆς. Ὁ ὁρίζοντας γίνεται διαυγής καί φωτοφόρος, διότι ἀνατέλει τό πανάγιο καί ἄκτιστο φῶς καί ἡ ἐλπίδα, ἀπ’ ἄκρου εἰς ἄκρον, στεφανώνει τήν γῆ μας. Μύριες φωνές ἀνθρώπινες, ἑνωμένες μέ τούς ἀγγελικούς  ὕμνους δονοῦν τήν ἀτμόσφαιρα καί συγκλονίζουν τῆς οἰκουμένης τά πέρατα, μέ τό εὐαγγέλιο τῆς Ἀναστάσεως. «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας, καί τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι, ζωήν χαρισάμενος».

Καί ἐμεῖς αὐτή τήν ἡμέρα, τήν μία τῶν Σαββάτων, τήν βασιλίδα καί κυρία, παρά τίς ὅποιες ἀνθρώπινες δυσκολίες καί τά προβλήματα πού καθημερινά βιώνομε, ἔμπλεοι οὐράνιας εὐφροσύνης, λαμπαδηφόροι καί λευκοχίτωνες, μεταμορφωμένοι σέ Ἀγγέλους τῆς φωτοφόρου καί φεγγοβόλου Ἑορτῆς, μεταφέρομε τό μήνυμα τοῦ Ἀναστάντος στόν σύγχρονο κουρασμένο κόσμο.

·  Μεταφέρομε τό μήνυμα τῆς χαρᾶς καί μέ ὅλη μας τήν δύναμη κραυγάζομε τό «Χαίρετε!». Τό Ἱερό τῆς Ἐκκλησίας μας Εὐαγγέλιο εἶναι ἡ χαρά τοῦ κόσμου, ἀφοῦ ὡς πυρῆνα του ἔχει τήν ἀλήθεια ὅτι, Χριστός Ἀνέστη! Ποιός πόνος  καί ποιά πικρία μποροῦν νά σκιάσουν ἤ νά μετριάσουν αὐτή τήν χαρά; Ἡ χαρά τῆς Ἀναστάσεως, μοιάζει μέ τό πέλαγος, στό ὁποῖο πέφτουν ὅλα τά λυπηρά καί δεινά τῆς ζωῆς καί ἐξαφανίζονται καί σβήνουν, σάν νά ἦταν μικροί σπινθῆρες.

·  Μεταφέρομε τό μήνυμα τῆς εἰρήνης: «Εἰρήνη ὑμῖν», ἀκούεται ἀπό τό πανάγιο στόμα τοῦ Θείου Διδασκάλου πρός τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν ἐποχῶν. Δίδω σέ σᾶς, μᾶς λέγει, τήν ἀληθινή καί πραγματική ἐσωτερική καί κοινωνική εἰρήνη, ὄχι ὅπως σᾶς τήν δίδει ὁ κόσμος, ψεύτικη, ἀπατηλή καί φευγαλέα,  ἀλλ’ ὅπως ἀναδύεται ἀπό τόν Ζωηφόρο Τάφο, παντοτεινή καί σωτήρια. Ποιά ταραχή στήν κοινωνία μας ἔχει τήν δύναμη νά ἀντισταθῇ στήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ; Αὐτός πού ἔχει τήν εἰρήνη τοῦ Ἀναστάντος, ὄχι μόνο ὁποιονδήποτε ἐχθρό δέν φοβᾶται, ἀλλ’ οὔτε καί τόν ἴδιο τόν διάβολο. Περιπαίζει ὅλη τῶν δαιμόνων τήν φάλαγγα, δέν τόν καταβάλλει ἡ φτώχεια, οὔτε τόν θορυβεῖ ὁποιοδήποτε ἄλλο ἀπό τά ἀνθρώπινα ἀτυχήματα. Δέν τόν νικοῦν οἱ δυσκολίες, δέν τόν λυγίζουν τά προβλήματα, γιατί ἔχει ψυχή εἰρηνική, στήν ὁποία κατοικεῖ ὁ Θεός, θά μᾶς πῇ ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος[1] [1] .

·  Μεταφέρομε τὸ μήνυμα τῆς ἀγάπης. Ἀναστάσεως ἡμέρα... καί ἀλλήλους περιπτυξώμεθα... Ἄς λαμπροφορέσομε σ’ αὐτὴν τὴν πανήγυρη καὶ ἂς ἀγκαλιάσομε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο περιπόθητα, Ἂς πάψουν τὰ μίση. Ἂς χαιρετίσομε καὶ ἐκείνους ποὺ μᾶς μισοῦν. Ἂς ξεχάσομε ὅσα τυχὸν μᾶς χωρίζουν, ἂς συγχωρήσομε τὰ πάντα καὶ ἂς δώσομε τὰ χέρια, κατασπαζόμενοι ἀλλήλους ἐν φιλήματι Ἁγίῳ. Τὸ θαῦμα μᾶς ἑνώνει. Κοινὸς ὁ οὐράνιος Πατέρας, μιά ἡ ἀλήθεια, ἕνα τὸ φῶς, κοινὸς ὁ σκοπός μας ποὺ εἶναι ἡ θέωση. Ποιός πύργος δύναται νά ὑψωθῇ ἀνάμεσά μας, ὅταν ἡ καρδιά μας ἐλεύθερη, πλημμυρισμένη ἀπό τό φῶς τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ποθεῖ τόν παμπόθητον ἀδελφόν, τόν ἄνθρωπο, τόν ἐγγύς, τόν μακράν, ἀνεξαρτήτως χρώματος καί ἡλικίας καί κοινωνικῆς καταστάσεως; Αὐτό εἶναι τό πανηγύρι τῶν Ἁγίων. Ἀγαπήσωμεν ἀλλήλους, ἵνα ἐν ὁμονοίᾳ ὁμολογήσωμεν.

·  Τέλος μεταφέρομε τὸ μήνυμα τῆς ἐλπίδος. Οἱ καρδιὲς ζοῦν τὸ Πάσχα τους σήμερα, τὸ πέρασμα ἀπὸ τὸ σκοτάδι στὸ φῶς, ἀπὸ τὸ ψέμα στὴν ἀλήθεια, ἀπό τήν φθορά στήν ἀφθαρσία, ἀπό τόν θάνατο στήν ζωή. Σὲ ὅσους βαδίζουν ὡς νυχτωμένοι στρατοκόποι σβησμένων ἐλπίδων, τοὺς λέμε. Ὁ οὐρανὸς εἶναι ἀνοιχτὸς γιὰ ὅλους μας καὶ ὁ οὐράνιος Δεσπότης «μυστικὴν ἐπιτελεῖ εὐφροσύνην θύων τὸν Μόσχον τὸν σιτευτόν». Ὁ πόνος νικήθηκε καὶ ἡ ὀδύνη ἔχασε τὴν ἰσχὺ της μπροστὰ στὸν Ἀναστάντα Θεάνθρωπο.

Παιδιά μου, ἐπειδὴ γνωρίζω ὅτι πολλοὶ ἄνθρωποι σήμερα, ἐξ’ αἰτίας τῶν πολλῶν προσωπικῶν, οἰκογενειακῶν καί κοινωνικῶν δυσκολιῶν καὶ προβλημάτων χάνουν εὔκολα τὴν ἐλπίδα τους, ἐπιθυμῶ νὰ σᾶς μεταφέρω, αὐτούσιο τὸν λόγο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Εἶναι μεγάλη ἡ δύναμη τῆς ἐλπίδος στὸν Ἀναστάντα Χριστό, εἶναι φρούριο ἀπόρθητο, τεῖχος ἀκαταμάχητο, συμμαχία ἀκατανίκητη, λιμάνι γαλήνιο, πύργος ἀνίκητος, ὅπλο ἀήττητο, δύναμη ἀκατάβλητη, ποὺ βρίσκει διέξοδο ἀκόμη καὶ ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπάρχει πέρασμα...».

Τέτοια δωρεὰ μᾶς προσφέρει ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ γι’αὐτὸ μόνο αὐτὴν ἑορτάζομε μὲ τόση διάρκεια, ὡς ἀθάνατη καὶ ἀΐδια, προεικονίζοντες τὴν μέλλουσα μακαριότητα τῶν Ἁγίων. (Ἅγιος Γρηγόρος ὁ Παλαμᾶς).

Γιὰ ὅλα, λοιπὸν, αὐτὰ, πάλιν καὶ πολλάκις καὶ ἀναρίθμητες φορὲς, ἐμεῖς οἱ σεσωσμένοι θὰ κραυγάζωμε: «Ἀνέστη Χριστὸς καὶ χαίρουσιν ἄγγελοι. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ πεπτώκασι δαίμονες.  Ἀνέστη Χριστὸς καὶ ζωὴ πολιτεύεται. Ἀνέστη Χριστὸς καὶ νεκρὸς οὐδείς ἐπὶ μνήματος. Χριστὸς γὰρ ἐγερθείς, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο» (Ἱερός Χρυσόστομος).

Αὐτὴ τὴν πανευφρόσυνη ἡμέρα, ἀπὸ τὰ βάθη τῆς πατρικῆς μου καρδιᾶς, σᾶς ἀσπάζομαι ὅλους ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν καὶ σᾶς ἀπευθύνω τὸν ἑόρτιο πασχάλιο χαιρετισμό.

Χριστός Ἀνέστη!

Τά ἔτη σας ἀναστάσιμα, εὐλογημένα καί πολλά.

          Ἅγιον Πάσχα 2012